Savagely Yours ~Υπό Διόρθωση~

ᴅᴏ ʀᴇ ᴍɪ

Αγάπη POV

«Τώρα καταλαβαίνω ξεκάθαρα γιατί πήγατε μαζί τους στο ξενοδοχείο» ψιθυρίζει η Μαίρη στο αυτί μου και η Βάσια γελάει πνιχτά από δίπλα μου.

Ο Άρης φορούσε ένα μαύρο ζιβάγκο με ένα απλό τζιν παντελόνι και ένα μαύρο μακρύ παλτό, ένας συνδυασμός που τον έκανε να φαίνεται πολύ σέξυ και προσεγμένος, χωρίς όμως να είναι υπερβολικό για απόγευμα. Ο Νικ δίπλα του είχε προτιμήσει μια πιο casual εμφάνιση, φορώντας ένα λαδί παντελόνι με μια μπεζ φούτερ και ένα φουσκωτό μαύρο μπουφάν.

Ο Άρης έχει πιάσει την Βάσια από τους ώμους και την κουνάει ελαφρώς προκειμένου να της τραβήξει την προσοχή και ταυτόχρονα δαγκώνει παιχνιδιάρικα τα χείλια του. Όταν όμως η Βάσια γυρνάει προς το μέρος του, η έκφραση του αλλάζει τελείως, χαρίζοντας της ένα αθώο χαμόγελο.

«Γεια σας κορίτσια. Χαίρομαι που σε γνωρίζω και επισήμως» λέει και απλώνει το χέρι του προς την Μαίρη, η οποία ανταποδίδει την χειραψία και χαμογελάει ελαφρά.

«Γειαα!» Πετάγεται ο Νικ υπερβολικά ενθουσιασμένος για τα γούστα της Μαίρης, η οποία τον κοιτάει ελαφρώς αδιάφορη.

«Νικ, χάρηκα πολύ για την γνωριμία» λέει προσπαθώντας να ζεστάνει το κλίμα, αφού αντιλαμβάνεται τα παγάκια που του στέλνει η Μαίρη.

«Μαίρη, ελπίζω στο τέλος της ημέρας να μπορώ να πω το ίδιο και 'γω» λέει και τον κοιτάει στα μάτια. Η έκφραση του Νικ είναι λίγο απροσδιόριστη. Προσπαθεί να μην γελάσει, αλλά τα γουρλωμένα γαλανά του μάτια προδίδουν την έκπληξη και πιθανώς τον φόβο που νιώθει αυτήν την στιγμή. Η αλήθεια είναι πως όπως το είπε τρόμαξα και εγώ.

«Γιατί στεκόμαστε εδώ; Πάμε μέσα» προτείνω και έχω ξεκινήσει ήδη να περπατάω προς την είσοδο του παγοδρομίου.

Φέτος δεν έχω καταφέρει να έρθω καθόλου στο παγοδρόμιο αν και είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου. Οι υποχρεώσεις είναι πολλές. Οι πρόβες με το γκρουπάκι και το διάβασμα για τις πανελλήνιες είναι δύσκολο να συνδυαστούν. Βέβαια, αν ήταν επιλογή μου θα αφοσιωνόμουν αποκλειστικά στο γκρουπ, αλλά μετά από άπειρες συζητήσεις με τους δικούς μου διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτούν κάτι τέτοιο. Εξάλλου δεν ξέρω αν θα με οδηγήσει ποτέ κάπου η μουσική.