■■■■ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ■■■■
"Ο αντίλαλος της βαριάς φωνής του φτάνει στα αυτιά μου, διαπερνώντας την επιβλητική ξύλινη πόρτα μπροστά μου. Η πλάτη μου ακουμπά στον ψυχρό τοίχο του διαδρόμου και νιώθω τα πόδια μου να λυγίζουν, αδυνατώντας πλέον να με κρατήσο...
Η πλάτη της Βάσιας τσιτώνεται φανερά στην ερώτηση της Νάντιας και μπορώ να νιώσω το άγχος που νιώθει αυτήν την στιγμή, κάτι που η Ναντια φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται, καθώς η Βάσια γυρνάει προς το μέρος της με απόλυτη ηρεμία και της απαντάει.
«Η γειτόνισσα μου που προσέχω το σκυλάκι της όσο λείπει» της χαμογέλασε, ενώ εγώ άφησα το κινητό μου στο πλακάκι.
«Μήπως είναι ώρα να πάμε για το μασάζ;» Ρωτάω την Ναντ για να την αποσπάσω, η οποία γυρνάει προς την δίκη μου πλευρά και γνέφει καταφατικά. Απομακρύνεται από την Βάσια και κινείται προς τις σκάλες της πισίνας. Πίσω της, η Βάσια σταυροκοπιέται που κατάφερε και την γλίτωσε τόσο εύκολα. Πραγματικά σωθήκαμε.
[...] Δύο ώρες αργότερα
«Κάτι δεν μου αρέσει» δηλώνει η Βάσια καθώς προχωράμε στο πεζοδρόμιο προς τα σπίτια μας.
«Δεν σου έκανε καλό μασάζ; Γιατί η δικιά μου ήταν καταπληκτική» της απαντάω και τεντώνω τους μυς μου οι οποίοι δεν είναι πλέον πιασμένοι. Ακούω όμως από την πλευρα της ξαδέρφης μου έναν ήχο αποδοκιμασίας.
«Με την Ναντ εννοώ. Κάτι δεν μου κολλάει. Και δεν νομίζω πως πίστεψε αυτό για την ΒΑΝΑ» μου εξηγεί και κλωτσάει μια πετρούλα που βρέθηκε μπροστά της.
«Ναι το παρατήρησα και εγώ αυτό που λες. Είναι περίεργο που ξέρει τόσα πράγματα για αυτόν, αλλά από την άλλη την ξέρεις πως είναι. Μπορεί να τα έμαθε μετά και να μας τα παρουσιάζει έτσι. Δεν θα είναι και η πρώτη φορά που το κάνει» αποκρίνομαι καθώς παίρνω μία μπούκλα που φύσηξε ο αέρας από το πρόσωπό μου. «Με τον Άρη τι θα κάνεις; Θα απαντήσεις στην ομάδα;» Ρωτάω αυτό που ήθελα εδώ και ώρα να ρωτήσω.
«Ειλικρινά δεν ξέρω Αγάπη. Μου αρέσει πολύ αλλά τον ξέρω ελάχιστα και αγχώνομαι για το τι μπορεί να γίνει» Κουνάω το κεφάλι μου στην δήλωση της. Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοεί. Εγώ περισσότερο από όλους τους ανθρώπους.
«Αλλά λέω να το προσπαθήσω και ό,τι γίνει» μου χαμογελάει, αν και πιστεύω ότι περισσότερο χαμογελάει στον εαυτό της με την απόφαση που πήρε. Μέχρι και εγώ ξαφνιάστηκα που αποφάσισε για κάτι τόσο γρήγορα.
«Τότε τι περιμένεις; Απάντα στην ομάδα» την σπρώχνω με τον ώμο μου και γελάει σιγανά.
Βγάζει εκείνη την ώρα το κινητό από το χοντρό μαύρο μπουφάν της και πληκτρολογεί κάτι στα γρήγορα. Βγάζω και εγώ με την σειρά μου το δικό μου κινητό για να διαβάσω τι έστειλε.
Β:Γεια σας παιδιαα Β:Μου λείψατεε
«Αχου μωρέ» της τσιμπάω το μάγουλο και παρατηρώ πως έχει κοκκινίσει λιγάκι.
Συζητήσαμε μερικά λεπτά ακόμη για όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό, καθώς και για τα σχέδια μας για το μαγαζί, μέχρι που οι δρόμοι μας χώρισαν και κάθε μια κατευθύνθηκε σπίτι της.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
