Savagely Yours ~Υπό Διόρθωση~

ᴀᴍᴇʀɪᴄᴀɴ ᴏxʏɢᴇɴ

Αγάπη POV

«Πωπω κοίτα πόσο κόσμο έχει» λέω παρατηρώντας τους δρόμους, που είναι γεμάτοι ζωή.  Δεξιά και αριστερά μας βρίσκονται φαρδιά πεζοδρόμια, γεμάτα πολύχρωμες αφίσες και διαφημιστικά, σε συνδυασμό με πανύψηλους φοίνικες που στολίζουν όμορφα τους απασχολημένους δρόμους. Εκατοντάδες στήλες φωτός φωτίζουν τον σκοτεινό ουρανό, ενώ όλα τα μαγαζιά δουλεύουν ακατάπαυστα.

«Τι περίμενες ρε Αγάπη, στο Λος Άντζελες ήρθες, όχι στον Βόλο» αστειεύεται η Βάσια και παρατηρεί χαρούμενη το τοπίο γύρω της, πίσω από το τζάμι του ταξί. Μετά από ένα πολύωρο ταξίδι έχουμε πλέον χωριστεί σε αγόρια κορίτσια και κατευθυνόμαστε στον τελικό προορισμό μας, το διαμέρισμα.

Όσο μου αρέσουν τα ήσυχα μέρη, τόσο λατρεύω τις μεγάλες πόλεις. Το να παρατηρώ αγνώστους στον δρόμο είναι κάτι που βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά μου αρέσει να φαντάζομαι πώς αυτοί οι άνθρωποι είναι στην καθημερινότητά τους, τι τους αρέσει, πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η ζωή τους από τη δική μου.

Γενικά, όπως επισημαίνει και όποιος με γνωρίζει, είμαι άνθρωπος με πολλή φαντασία, σε σημείο που μερικές φορές νιώθω πως ζω στον δικό μου ιδανικό κόσμο. Η ουτοπική αντίληψη που έχω για τη ζωή, σε συνδυασμό με τα όνειρά μου και τον ατελείωτο ρομαντισμό μου, είναι οι κύριοι λόγοι που απογοητεύομαι εύκολα. Το θετικό είναι πως δε βαριέμαι ποτέ.

«Ελπίζω να φτάσουμε γρήγορα γιατί δεν ξέρω πόσο θα αντέξω» λέει η Βάσια και ο δυνατός ήχος που ακούγεται από την κοιλιά της με επαναφέρει στην πραγματικότητα.

«Ναι παιδί μου, σώπα» της χαϊδεύω παρηγορητικά τα μαλλιά με ένα υπερβολικά δραματικό βλέμμα στο πρόσωπό μου.

«Μαίρη, δεν έχεις σχολιάσει τίποτα τόση ώρα και δε σταματάς να χαμογελάς... Τι έχασα;» Τη σκουντάω παιχνιδιάρικα με τον αγκώνα μου.

«Εε τίποτα, απλά είμαι χαρούμενη που είμαι εδώ μαζί σας» σουφρώνει τη μύτη της μη περιμένοντας ούτε η ίδια να βγει κάτι τόσο γλυκούλι από το στόμα της.

[...]

Το αμάξι στρίβει για μια τελευταία φορά, καθώς το GPS δείχνει ότι φτάσαμε στον τελικό προορισμό μας. Αριστερά μας, σε ένα παγκάκι, μας περιμένει ο Άρης με τον Νικ, ο καθένας με τρεις βαλίτσες και τα πρόσωπά τους φωτίζονται από τις δυο λάμπες δεξιά και αριστερά τους.