■■■■ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ■■■■
"Ο αντίλαλος της βαριάς φωνής του φτάνει στα αυτιά μου, διαπερνώντας την επιβλητική ξύλινη πόρτα μπροστά μου. Η πλάτη μου ακουμπά στον ψυχρό τοίχο του διαδρόμου και νιώθω τα πόδια μου να λυγίζουν, αδυνατώντας πλέον να με κρατήσο...
Κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες ενθουσιασμένος και περήφανος για αυτό που ετοίμασα. Σήμερα στο σχολείο μας είπαν ότι είναι η γιορτή της μητέρας. Έτσι και 'γω ετοίμαζα τις τελευταίες δυο ώρες μία κάρτα για τη μαμά μου.
Είναι ένα ροζ χαρτόνι σε σχήμα καρδιάς, μέσα στο οποίο έχω γράψει «Χρόνια πολλά στην καλύτερη μαμά του κόσμου». Κάτω κάτω έχω ζωγραφίσει δυο ανθρωπάκια, ένα την μαμά μου και ένα εμένα, με την μαμά μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι.
Λαχανιασμένος από τα αμέτρητα σκαλιά του σπιτιού μας, κατευθύνομαι προς το σαλόνι όπου η μαμά μου παρακολουθεί την αγαπημένη της εκπομπή ξαπλωμένη στον μεγάλο καναπέ.
Τα μάτια μου λάμπουν αμέσως από χαρά και πέφτω στην αγκαλιά της φωνάζοντας δυνατά «Μαμά». Εκείνη με πιάνει διστακτικά από τα χέρια και με απομακρύνει από πάνω της λέγοντας ανέκφραστη «Είπαμε πως θα με φωνάζεις μητέρα».
Το χαμόγελό μου σβήνει αργά από το πρόσωπό μου και της απλώνω το χέρι μου διστακτικά δίνοντας της την κάρτα. «Ορίστε μητέρα». Εκείνη την παίρνει στα χέρια της και η έκφραση της αλλάζει σε κάτι ψυχρό που δεν μπορώ ακριβώς να προσδιορίσω.
«Σε ευχαριστώ, αλλά μπορείς να το κρατήσεις» μου λέει με ένα ψεύτικο χαμόγελο και τοποθετεί την κάρτα πίσω στα μικροσκοπικά μου χεράκια. Τα μάτια της συνεχίζουν να κοιτούν την τηλεόραση, ενώ με μια κίνηση του δεξιού καρπού της μου λέει να φύγω.
Γυρνάω την πλάτη μου και σκουπίζω γρήγορα ένα δάκρυ που είναι έτοιμο να κυλήσει από τα μάτια μου. Δεν πρέπει να κλαίω. Κατευθύνομαι γρήγορα με δυνατά βήματα προς την κουζίνα, επειδή ξέρω ότι υπάρχει ένα άτομο που θα είναι πολύ χαρούμενο να δεχτεί το δώρο μου.
Ανοίγω χωρίς δισταγμό την γυάλινη πόρτα που είναι περιτριγυρισμένη από σκούρο ξύλο και τρέχω στο εσωτερικό της μεγάλης μας κουζίνας. Εκεί βλέπω τον αγαπημένο μου άνθρωπο σε όλη τη γη, τη Σοφία.
«Σοφία, Σοφία, κοίτα!» φωνάζω ενθουσιασμένος και της δείχνω την κάρτα. Εκείνη με κοιτάει λίγο μπερδεμένη, αλλά παρ' όλα αυτά κρατάει το χαμόγελο στο πρόσωπό της.
«Η μαμά μου δεν τη θέλει, παρ' τη εσύ. Είτε έχεις είτε δεν έχεις παιδάκια» της χαμογελάω γέρνοντας το κεφάλι μου ελαφρώς προς τα κάτω.
«Όχι δεν έχω» κάνει μία παύση κοιτώντας το δάπεδο «αλλά αυτή η κάρτα είναι τόσο όμορφη που τη θέλω όλη δική μου!» φωνάζει παιχνιδιάρικα και αρχίζει να με γαργαλάει.
Η Σοφία είναι η καλύτερη νταντά στον κόσμο!
Story by:
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Η σελίδα μας στο Instagram: savagely_yours_
Author's Note: Double update σήμερα, αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες! Εσείς τι πήρατε για τη γιορτή της μητέρας;🤔🌹
