Savagely Yours ~Υπό Διόρθωση~

ᴘᴇʀғᴇᴄᴛ sᴛʀᴀɴɢᴇʀs

Αγάπη POV

"Εε δεν έγινε και κάτι το τρομερό..." Η Βάσια σκύβει το κεφάλι της και παίζει νευρικά με το καλαμάκι του καφέ της.

"Και τότε γιατί μας είπες ότι έχεις κάτι πολύ σημαντικό να μας πεις;" η Μαίρη την κοιτάζει με μία κενή έκφραση στο πρόσωπό της.

"Να απλά... μπορεί να φιληθήκαμε λίγο" προσπαθεί να αποφύγει το βλέμμα μας, χωρίς όμως να μπορεί να κρύψει το χαμόγελο που μόλις εμφανίστηκε στα χείλη της.

"Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, αυτό θα 'πρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό" η Μαίρη ακουμπάει πεταχτά τη μύτη της Βάσιας με την άκρη του δαχτύλου της.

"Ήμουν σίγουρη! Θέλω λεπτομέρειες τώρα!" φωνάζω ενθουσιασμένηκαι χτυπάω με τα χέρια μου την άκρη του τραπεζιού.

"Ήμασταν πάνω στην ταράτσα και ενώ στην αρχή συζητούσαμε χαλαρά, καταλήξαμ-" η Βάσια σταματάει απότομα και ένα άβολο χαμόγελο καταλαμβάνει στο πρόσωπό της.

Πριν προλάβω να γυρίσω, ένα χέρι ακουμπάει τον ώμο μου και ένα μελαχρινό αγόρι στέκεται δίπλα από το τραπέζι μας.

"Δεν διακόπτω κάτι, έτσι;" ρωτάει και ως απάντηση παίρνει αρνητικά νεύματα από όλες μας. Υποκρίτριες.

"Απλά ήθελα να σας πω ότι ήσασταν τρομερές σήμερα!" λέει με ένα φιλικό χαμόγελο και παίρνει το χέρι του από πάνω μου όταν το καρφώνω με το βλέμμα μου. "Στην προπόνηση εννοώ".

"Σε ευχαριστούμε πολύ! Αν και όλοι μας τα πήγαμε καλά" απαντάει η Βάσια για εμάς χαμογελαστή.

Σήμερα ο Τσαρλς ένιωθε "γενναιόδωρος", γι' αυτό και αποφάσισε ότι όλα τα γκρουπάκια έπρεπε να τελειοποιήσουν μία χορογραφία της επιλογής του, διάρκειας δύομιση λεπτών. Και φυσικά δε θα ήταν ο Τσαρλς, αν δεν υπήρχε το αδιανόητο χρονικό όριο του ενός εικοσάλεπτου. Ευτυχώς για εμάς, ήμασταν από τα λίγα γκρουπ που τα κατάφεραν. Το αγόρι που στέκεται ακριβώς δίπλα μου ανήκει σε ένα από αυτά.

"Ελπίζω να τα ξαναπούμε κάποια στιγμή... Δεν θέλω να σπαταλήσω άλλο από το διάλειμμά σας" μας αποχαιρετάει φιλικά και με γρήγορο βηματισμό απομακρύνεται από το τραπέζι μας.

"Νομίζω ότι έχεις και εσύ να μας πεις κάτι για χτες. Δεν πρέπει να ήμουν η μόνη που πέρασε καλά..." Η Βάσια σηκώνει το ένα της φρύδι, κατευθύνοντας ένα πονηρό βλέμμα προς το μέρος μου, συνεχίζοντας ακάθεκτη την κουβέντα μας. Φυσικά και κατάλαβα ότι ένιωθε άβολα να συνεχίσει την περιγραφή της δικής της βραδιά.