Nagiging maayos na naman si Sav these past few weeks but I know there's still sadness in her heart.
Nakatulong naman yata ang one week preparation namin for our Foundation Week next week dahil nadi-distract siya. Malakas talaga yata ang tama niya kay Christian.
Kung pwede ko lang sabihin sa kaniya na hindi naman talaga magkakatuluyan sina Christian at Clara eh.
"Mamaya pa raw ba sina Zeal?" tanong ni Sav sa 'kin.
Sa totoo lang, tatlong araw ko nang hindi nahahagilap 'yang Kupido na 'yan dahil sa walang-tigil nilang pagpa-practice. Late nang nakakauwi tapos maaga namang umaalis. Buti nga at hanggang ngayong araw na lang daw ang practice nila.
"Oo. May practice pa raw kasi sila ngayon eh." Sabi ko habang kasalukuyang naggugupit ng mga ide-disenyo namin sa banner.
"Puntahan na lang kaya natin mamaya? Tsaka dalhan mo na rin ng tubig o kaya snacks."
"Malaki na 'yon."
"'Di mo ba nami-miss 'yong taong 'yon?"
"Hindi naman. Bakit?"
"Seryoso?"
Napatingin naman ako sa kaniya.
"Oo nga. Ang kulit."
"Sige. Sabi mo eh." Sabi niya nang nakangiti ng nakakaloko sabay kibit-balikat.
"Stop that."
"Stop what?" Pagmamang-maangan niya.
"That smile. Shiz. You're freaking me out."
"I have no idea what you're talking about."
"Ugh. Okay fine. Pupuntahan na natin si Zeal. Stop that okay? Inaasar mo lang ako eh."
"Yes! Thanks Best! Alam ko naman kasing nami-miss mo rin 'yon."
"Bahala ka nga. Ang kulit."
After we're done for our top design sa banner namin, agad na kaming nagpunta ni Sav sa Cafeteria para mag-lunch.
Medyo nagugutom na rin kasi kami eh. We ordered our usual lunch meal at naupo na sa isa sa mga bakanteng table.
We ate our food silently kasi ganoon na lang yata siguro kami kagutom tsaka kapagod na rin. Busy rin ang ibang studyante sa paghahanda. Puno kasi lagi ang hallway eh. Mga nagsisitakbuhan for sudden errands ng bawat groups nila. It's funny to think na nakakaenjoy panoorin ang ganito. Maiisip mo kasing may pakialam ang mga studyante sa tasks nila.
Well, of course kailangan nilang gawin 'yon para iwas private classes diba?
"Best? Ano? Tapos ka na ba?"
"Yep."
"Let's go. Dalhan na rin natin siya nitong Energy Drink. Tsaka extra shirt."
"Ayos ah. Concerned na concerned ka talaga?"
"Anong Concerned ka diyan? Eh ikaw kaya ang nagdala nitong shirt niya."
"Correction, hindi ko dinala. Kinuha ko lang 'yan sa locker niya."
"Pareho pa rin 'yon. Pinilit lang naman kita na ibigay mo 'to sa kaniya personally eh."
"Anong ako ang magbibigay? Ikaw kaya."
"No, Best. Sasamahan lang kita."
"Ah basta. Ikaw pa rin ang magbibigay niyan."
"Hmm. Okay fine. Pero hawakan mo muna 'yang paper bag tutal wala ka namang ibang bitbit eh."
"Bakit mo pa kasi dinala 'yang mga gamit mo?"
"Wala lang. Baka mawala. Alam mo naman kung gaano ka importante sa 'kin itong mga materials ko diba?"
YOU ARE READING
Strings and Arrows
幻想Never in my entire life have I ever thought that I would become a cupid. Ang hirap naman kasing paniwalaan 'di ba? This is a story about a lady who accidentally became a cupid after cursing the latter to the last of her breath. In this roller coaste...
