Playful John (Barkada Series 2)

Chapter 49: Grabbing Chances

"Pinapatawag niyo daw po ako, tito?"

Lumingon sakin si Tito Dino mula sa pagkakaharap sa glass wall nitong opisina niya.

"Patricia." Ngumiti siya ng konti sakin saka napahakbang ng ilang beses paharap sakin. "Kamusta kana?"

Nginitian ko si tito. "Okay naman po."

Tumango-tango siya saka naglakad na paupo sa office chair niya. Lumapit na din ako at naupo sa harapan na upuan.

"Hija, pinatawag kita para hingin ko ang decision mo."

Napaupo ako ng tuwid saka ngumiti ng konti. "Decision saan po?"

"Kailangang may representative ang company for the conference sa Australia. The conference will last for 6 weeks. Gusto ko sanang ipadala si John, but he already has hectic schedules for the next few weeks. Kaya ikaw ang naisipan kong ipadala doon. Afterall, you are fit to be there. I know how willing you are to learn. You will learn a lot in that conference. What do you think, hija? Gusto mo ba?"

"Sa Australia po?" Tumango si tito. Napaisip ako bigla. Ang layo naman saka mahigit isang buwan pa. Ang tagal nun. "Bakit ako po? Don't get me wrong, tito, pero mas madaming deserving kesa sakin."

Umiling siya saka napasandal sa mesa gamit ang mga siko niya. "I know there are a lot of good employees here, but you are my first choice. Hindi lang kita employee, you are like my daughter, and I see a potential in you. It will make me happy if I will be able to help you reach your maximum potential. This is one of the things I could think of to help you. The conference will be a good training ground for you."

Napaisip ako ng ilang minuto. Hindi ko alam kung papayag ba ako o hindi. Unang-una, ang tagal ng 6 weeks. Pangalawa, malayo ang Australia at wala akong kasama doon. Panghuli, feeling ko hindi ako deserving na mapili.

"Hija, think about this: you, attending the conference, will help you acquire the knowlege and skills to be more efficient. You will be joined by a lot of professional people from all over the world. You can learn a lot from them. That's how I learned too, I attended bunch of conferences, trainings and seminars. Besides, this will be a good chance for you to be away from him for a while. You want to move on, right?"

Hindi ko inasahan ang huling sinabi ni tito. So afterall, ginagawan niya parin ng paraan na maging okay ako. He still keeps his promise to protect me.

Napangiti ako dahil laging pinapakita sa akin ni tito na mahalaga ako sa kanya. Hindi ko talaga akalain na magiging ganito kami ka close. Dati kasi boss siya ni tatay. Ni minsan hindi ko inakala na magagawa nila ang lahat ng 'to sa amin. Anak lang naman ako ng driver nila. Alam kong mabait sila pero lagi nilang nalalagpasan ang expectations ko. Sobrang dami nilang nagawa para samin. Lalo na sa akin. Sino ako para humindi sa kanila? Lalo na para naman sa ikabubuti ko ang gusto niyang mangyari.

"Pumapayag po ako, tito."

Lumawak ang ngiti niya sakin saka tumango. "I knew you would say yes. Thank you, Patricia. I will finalize your trip. You will leave next week."

"Okay po. Salamat po."

Nagpaalam na ako sa kanya pagkatapos naming mag-usap. Bumalik ako sa trabahong ginagawa ko. Late na ako natapos. Hindi kasi maganda ang pakiramdam ko kaya natagalan ako sa trabaho. Mag-gagabi na nung nagpasya akong umuwi.

Napamasahe ako ng ulo dahil sumasakit ito. Wala kasi akong mahabang tulog nitong nakaraang mga araw tapos ang dami pang iniisip sa trabaho kaya siguro sumakit ng ganito ang ulo ko.

Nasa ganung posisyon ako nung mag open ang elevator kaya pumasok ako agad. Ni hindi ko na tiningnan kung sino ang nasa loob. Basta nalang ako pumasok at pinindot ang 1st floor. Nagmamadali na kasi ako makauwi para makapagpahinga na.