Czarna Róża

Perfekcyjna Suknia

Lanteia zatrzymała się przed drewnianymi drzwiami i po chwili zapukała w nie. Prawie od razu usłyszała głos Tauriel pozwalający na wejście do środka, więc królowa nie wahając się, weszła do środka. Do jej nosa dotarł zapach zaparzonej herbaty z połączenia mięty i owoców leśnych. Naprzeciw od razu wyszła Tauriel i za jej plecami Lady Lithoriel. Widok dwóch kobiet w pogodnych nastrojach, bez trosk, pijących sobie herbatkę, przyprawił Lanteię o maleńkie poczucie zazdrości, bo jej przecież nikt tu nie zaprosił a ona sama musiała iść za jakiś czas na spotkanie z władcami. Musiała jednak zrozumieć, że wszystkie trzy znacznie różniły się pozycjami i wszystkie trzy zajmowały się problemami dobranymi do swojego poziomu.

- Lanteio, miałyśmy nadzieję, że się jeszcze zjawisz. - zaczęła rudowłosa Elfka. - Przygotowałyśmy dla ciebie herbatę. - dodała delikatnie wskazując stolik z trzema a nie dwoma filiżankami. Automatycznie poczucie zazdrości zostało zastąpione przyjemnością i chęcią sympatycznego spędzania czasu.

- Dziękuję, to mi się przyda... - odpowiedziała Lanteia, bo pewna rzecz rzuciła jej się w oczy. Mianowicie strój Tauriel. Dzisiaj Elfka założyła długą suknię prostego wyglądu o głębokim kolorze fioletu na cienkie ramiączka. Materiał był bardzo lekki i zdawał się płynąć za Elfką gdy ta się poruszała. Na jej szyi zawieszony był też naszyjnik ze srebra z małą gałązką kwiatków. Wyglądała... Pięknie. Lanteia uświadomiła sobie, że podczas grzebania w szafie Tauriel nie znalazła tam takiej sukienki. Czyżby Elfka postanowiła zakupić nowe ubrania po uwagach królowej?

- Wszystko w porządku? - zapytała rudowłosa zarumieniona najwidoczniej zauważając, że królowa patrzy na jej suknię. Wtedy Lanteia popatrzyła na twarz Elfki.

- Ładnie dziś wyglądasz. Obie ładnie wyglądacie. - poprawiła się bo dopiero wtedy spojrzała na suknię Lithoriel. Ta była w kolorach bieli i błękitu z długimi i luźnymi rękawami. Kilka płatów materiału ładnie na siebie nachodziło sprawiając, że wydawało się, iż barw jest znacznie więcej. 

- To tak jak ty, pani. - powiedziała ciemnowłosa grzecznie z ładnym uśmiechem. 

- Nie widziałam cię u boku Eomera, czy już wcześniej poznałaś Thorina? - zapytała Lanteia zbliżając się do stołu i łapiąc najpełniejszą filiżankę. Owoce leśne i mięta raz jeszcze uderzyły swoją wonią w jej nos. 

- Nie, ale... - Lithoriel zacięła się też biorąc swoją filiżankę. - Póki nie jestem królową to korzystam z tego, że nie muszę na razie go poznawać. - to była prawda. Lithoriel nie była zmuszona na razie poznawać władców, gdyż była niżej od nich postawiona i nie miała z nimi interesu. Gdyby jednak miała jakiś udział w całym przedsięwzięciu to musiałaby się tam pojawić.

- Korzystaj ze swojej wolności. - całkiem wesoło powiedziała Lanteia a jej dwie towarzyszki zgodziły się uśmiechnięte. - A tak właściwie, Tauriel, czy zdobyłaś te materiały, o które cię prosiłam? - teraz królowa przeszła do celu jej przybycia tutaj. Elfka skinęła głową i poszła do innej części pokoju na moment zostawiając swoje towarzyszki.

- Te materiały to pewnie na zniszczoną suknię Tauriel, prawda? - zapytała Lithoriel nie mogąc powstrzymać uśmieszku na wspomnienie sytuacji. Sama jednak miała wrażenie, że królowa trochę przesadzała i strój balowy Tauriel wcale nie mógł być taki zły. Przecież to Elfka, powinna mieć ten zmysł estetyczny. Chyba, że ona jest wyjątkiem i go nie posiada, albo po prostu nie obchodzi ją to jak wygląda i nie przykłada wagi do stroju. Lithoriel po spotkaniu dzisiaj Tauriel też zauważyła nagłą zmianę wizerunku u Elfki. Na pewno to była zmiana na lepsze. Fioletowa suknia była prosta, ale bardzo pasująca do Tauriel.

- Tak. - powiedziały w tym samym momencie dwie towarzyszki Lithoriel. - I tak właściwie, ja ją ratowałam a nie zniszczyłam. - dodała szybko Lanteia zyskując powątpiewające spojrzenie Tauriel. Pomimo iskierki nadziei na to, że Lanteia zdziała teraz cuda to jednak ciągle pozostawała niechęć przez wcześniejsze porwanie sukni.