Psikopat kocam

21. Sana neyin iyi geleceğini biliyorum.

Sizleri uzunca bi süre beklettim özür dilerim Psikopat kocam ailesi ama inanın keyfi olan birşey değildi. Psikolojik sorunlarım vardı tabi hala var hiç birşeyin düzeldiği yok bu bölüm uzun mu olur kısa mı nasıl biter bilmiyorum yazabildiğim kadar yazacağım belki beklediğiniz gibi olacak belki hayal kırıklığına uğrayacaksınız bölüm sonunda aklımda herhangi birşey yok içimden geldiği gibi devam ettireceğim bölüm sonunda ne olur hiç bilmiyorum hadi birlikte öğrenelim. 

Bu arada yorumlarınız benim bu zorlu sürecimde benim moral kaynağım oldu bana destek veren herkese teşekkür ederim. sizleri seviyorum çok uzattım hadi bizimkilere yani Melis ile Deniz'imize geçelim.  :*

_____

Sabah yüzüme vuran güneş ışığı nedeniyle uyandım. Başım ağrıdan çatlıyordu. Üstümdeki mor polar battaniyeyi bıkkınlıkla attım ve kanepeden kalktım. Üstümde dünki elbisem vardı ben buraya nasıl gelmiştim dün geceyi parça parça hatırlıyordum.

Gökhandan içkileri aldım içtim. Işıklar yandı Deniz geldi ben ayağa kalkmıştım zorlanarak... gerisi yok.

Başımı tutarak odaya çıktım Deniz yoktu gri bol eşofman altı aldım üstüne siyah atlet aldım banyoya geçtim hızla üstümü giydim saçımı dağınık duğunuk topladım elimi yüzümü yıkamak için lavabonun kaşısına geçtiğimde korkunç görünüyordum. Makyajım akmış yüzüm solmuş depresyon fotoğrafları olur ya kızların makyajı akmış saçı dağınık perişan halde onlara dönmüştüm. Elime yüzüme hızla su çarptım. Yüzümdeki makyajı temizledim. 

Aşağı indim Deniz ortalıkta yoktu başımın ağrısına bir çağre bulmalıyım. Dolapları karıştırdım evde bir tane bile hap olmaz mı lan bizim evin yumurtalık bölümün altı hep haptı böyle ev mi olur? 

Evden çıkıp eczanenin yollunu tuttum. Ağrı kesici aldım eve   gittim. Deniz gelmişti yukardan sesler geliyordu. Umursamadan mutfağa gittim hiç halim yoktu bir bardan su alıp hapı yuttum. Yukarı odama çıktım Denizde  ıslık çalarak aynada saçını düzeltiyordu ona aldırmadan yatağa girdim. 

Annem babam Emre Deniz tüm sevdiklerimi kaybediyordum yada ihanetleriyle karşılaşıyordum. Ben dışında  herkes iyiydi mutluydu neden ben böyle kimsesiz sevgsiz amaçsız güçsüz çağresiz perişan bir hiç kalıyordum. Yaşadığım hayatın neresindeydim ben ne için yaşıyordum. Bir zorlukla karşılaşsam kimin için savaşacaktım.  

Sıkıntım olsa derdim olsa bişeyler yapmak istesem kiminle paylaşacaktım yapacaktım. Herkesin en yakınları vardır herşeyini bilen hep beraber olduğu hiç birşeyini saklamadığı üzüntüsünde de mutluluğunda da yanında olduğu benim neden kimsem yok. 

Ben çabaladıkça insanların beni umursamaması canımı yakıyordu elime attığım herşeyi kaybediyordum hiç birşeyin üstesiden gelemiyordum. Hiç kimseniz yoksa kendinizi sevdirmek zorundasınızdır peki Deniz neden beni sevmiyor.

Aklıma Deniz'le  kızın o hali gelmişti yine gözümün  önüme herşey beni çıldırtıyordu herşey üstüme geliyordu. 

Yatakdan hızla kalktım. Dişlerimi yumruklarımı sıkarak yatağa baktım öylece Deniz ve o kız vardı sadece kendimi o kadar sıkıyordum ki kaslarımın ağrıdığını hissediyordum. Deniz 'in sesi yankılanıyordu kulaağımda

" Melis!    Melis!  Melis!"

Deniz gözümün önünde hala o kızla sevişiyordu. O kıza her dokunuşu içime işliyordu sanki biri boğazıma yumruk indirmişçesine ağrıyordu. Boynumdaki her damar sinir gerilmişti.