Psikopat kocam

32. Bitiremez.

ARKADAŞALAR HİKAYE KAPAĞINI DEĞŞTİRMEYİ DÜŞÜNÜYORUM. BİR OKUYUCUM KAPAK ATTI  ÇOK HOŞUMA GİTTİ AMA BİR YANLIŞLIK YAPMIŞ ONU KULLANAMADIM MAALESEF SİZLERDEN GELEN KAPAKLARDAN SEÇİP ONU HİKAYE KAPAĞIM YAPACAĞIM. BANA YARDIMCI OLUR MUSUNUZ?

“ İçeri gir hadi.” Dedi.

“ Ben bu evde tek başıma yaşamayacağım.”

“ Melis Hadi.” Bu sesindeki sakinliğe anlam veremiyorum.

“ Tamam ayrılalım. Sebepsiz yere de olsa bitirelim madem sen beni istemiyorsun sevmiyorsun artık. Bende seni istemiyorum. ”

Durup öylece gözlerime baktı  öfkeyle sanki bir şey anlatmak istercesine. Sonra hiç bir şey  söylemeden arabaya bindi . Gaza yüklenip hiddetli bir kalkış yaptı.

Hiç bir şey söylememesi kafamı daha çok karıştırıyordu.

“ Evin senin olsun!”

“ ÖKÜÜÜÜÜÜÜÜZ!”

“ BEN ÇOK MERAKLIYDIM SANKİ SENLE EVLİ KALMAYA!”

“ BİR AN ÖNCE  AYRILALIM KASINTI HERİF”

Duydu mu  bilmiyorum ama böyle sessizliği daha keşfedilesi bir hava yaratıyordu gizemli olması beni çok düşündürse de  içimde ona karşı öyle bir öfke aşk kırgınlık merak vardı ki ondan bir an bile ayrı kalmak istemiyordum.  Beni delirtiyordu bir yandanda ona ulaşmanın bir yolu olmalıydı.

Tüm duyguların hepsini br anda yaşatıyordu bana.

Tamam ben Deniz’in sınırlarını zorlayacaktım ama ya tepki vermezse ya umursamazsa onun sağı solu belli olmuyordu bana beni sevdiğini söylerken bir anda beni bırakıyordu.

Eve döndüm bu evde bizimdi ikimizindi ikimizin olan bir evde tek başıma yaşamayacaktım.  Üzerimdeki pijamalardan bir an önce kurtulmalıyım.

Eve girdim. Koyu yüksek bel dar bir Jean aldım üzerine sarı bol salaş bir tişört giyip ön tarafını içine sokuşturdum. Sarı  converselerimide giydim iplerini bollaştırıp içine sokuşturdum. Dağınık bol bir ev topuzu yaptım. Aynada kendime baktığımda renksiz solgun hastalıklıymış gibi bir yüzle karşılaştım   ağlamakdan gözlerim kızarmış bir vaziyetteydi  bol rimelle gözlerimi ortaya çıkardım. Yüzümü toparlamaya çalışmıştım az buçuk.

Büyük bir çanta aldım içine birkaç kıyafet attm.

Elime çantamı alıp aşağı indim. Koltuğa oturdum.  Peki nereye gideceğim. Gidecek kimsem yoktu ki .

Gözlerim yine dolmuştu buğulu buğulu baktım etrafa kimsem kalmamıştı. Birkaç damla süzülmüştü gözümden .  Kapının kolundan tutup bir kez daha etrafa göz gezdirdim. Kapıdan çıkınca birine tosladım.

“Upps.”

Deniz gelmişti göz kırpıp kafasını salladı. 5 karış suratımla bende ona kafamı salladım. Ne var anlamında.

“ Nereye?”

“ Gidiyorum ben!” dedim sitemle.

Durdu bir süre öylece kömür gözlerini dikti gözüme üzerime doğru eğildi.  Kalbim boğazımda atıyordu şuan evet etraftaki herşey silinmiş bir o vardı benim için sırf bunlar biraz yakınlaştık diye oluyordu. 

Yüzüme dokundu. Sıcacık elini hissettiğimde içim eriyordu. 

Parmağıyla bastırarak gözümün altını sildi parmağına bulaşan rimele baktı.