YANAN OKULUM (Tamamlandı)

-18-

Nihayet öğle arası gelmişti. Sınıfa girdiğimden beri herkes bana garip garip bakıyor arada "kaşar" gibi laflar duyuyorum. Ama ben bu lafları isitirken Yaman bey sınıfta olmuyor. Kim bilir nerde.

Bütün okulun inmesiyle ben de konfrerans salonuna gittim. En önde bir yere oturdum. Ardından sahneye Yaman çıktı.
Bana doğru baktı ve tabi bende ona bana rahat ol bakışı attı ve konuşmaya başladı.

"Arkadaşlar hepinize merhaba. Ben şuan burda dün yaşanan olaylara bir açıklama getirmek istiyorum. Dün Gizem arkadaşımız aklınca burda bir şeyler zırvaladı bitane fotoğraf gösterdi ve siz de buna inandınız ama hicbirin gerçekten öyle bir şey oldumu diye sormadınız çünkü aranızda o kadar cesaretli biri yok ama benim herşeyi anlatmaya cesaretim var eğer o gün e evde birşeyler olsaydı ben bunu çok açık söylüyorum burda evet Gizem doğru söylüyor derdim çünkü ben kimseden korkmam çünkü ben Yaman Barlas'ım. Ha şimdi ister bana inanın ister inanmayın umrumda değil. Evet asıl konuya geçelim bunlar fragmandı simdi film başlasın"

Yaman leptoptan bir tuşa bastı ve bam perdede Gizem'in erkeklerle içli dışlı ve biriyle öpüşüyor.

"Evet gençler görüyorsunuz dün bize boktan bir iftira atan Gizem dün bütün gece erkeklerde yiyişti ve ben size bunu kanıtlıyorum ama o sadece size dışarıdan bir fotoğraf veriyor ben ise içerden şimdi kime inanmak isterseniz ona inanın"

Yaman sahneden inip dışarı doğru çıktı. Gizem de şuan sinirlenmiş yüzü kızarmış ve etrafa pis pis bakıyordu adeta nefretle. Daha fazla dayanamadı tabi oda çıktı salondan. Diğer öğrenciler ise "vay be Gizeme bak" "kız kaşar çıktı" " ya zaten her gece barlardaydı şaşırmadım" gibi cümleler kurarak salondan çıktı. Sanırım Gizem'in konusu beni okula unutturcaktı ki Yaman zaten her şeyin yalan olduğunu söledi.

Salonda artık kimse kalmamıştı. Tek başıma oturmuş öle duruyordum ki içeri Yaman girdi.

"'Ee artık herşey yolundadır diye düşünüyorum Gizem konusunu da halletik dimi ama"

"Evet haklısın herşey tamam ama şey"

"Şey?"

"Babam onu bulmak istiyorum"

"Ya taman o konuyu ben akşam babamla konuşucam bildiği tüm herşeyi bana anlatır merak etme"

"Yaman ben sana gerçekten teşekkür ederim başıma ne zaman bi sorun gelse yanımda hep sen oluyorsun gerçekten sağol bende senin için bir şeyler yapmak isterim"

"Madem benim için bir şeyler yapmak istiyorsun o zaman bu ders derse girmeyelim burda böle zaman geçirelim ne dersin"

"Ama bugün zaten 3 derse girmedik"

"Ya zaten ilk iki derste hoca bile yoktu hem babama sölicem yok yazmıcak dedim ya"

"Peki öyleyse." Gülümseyerek bana baktı.

"O zaman ben kantinden içecek bir şeyler alıyım birazdan gelirim"

"Peki"

O kantine gitti ben de hala oturuyordum. Yaman gerçekten iyi biri hatta çok iyi biri. Artık ona karşı bi nefret beslemiyorum. Tamam yine arada gıcıklık yapıo ama o kadardan birşey olmaz. İlk zamanlardaki gibi kaba değil o. Hem çokta yakışıklı taş gibi çocuk. Bi dk noluyor ya iç güzellikten ne ara dış güzelliğe geldim ben tamam boşverelim Yaman'ı. Acaba babamı bulucak mıyız? Artık onu tanıyan biri var belkide bu sayede babamı bulucam.

"Al bakalım " elindeki kahveyi bana uzattı Yaman teşekkür ederek elime aldım.

"Ee Hevin biraz kendinden bahsetsene günlük hayatta neler yaparsın nelerden hoşlanırsın"