YANAN OKULUM (Tamamlandı)

-27-

Şuan gidip Yaman'a teşekkür etmek istiyorum ama nasıl gidicem babama nr dicem bundan sonra ne olucak bilmiyorum. Aslında bir yandan sadece babamla vakit geçirmek istiyorum. Onca yılın acısını çıkarmak istiyorum bir yandan da Yaman'ım yanında olmak istiyorum. Yaman'ın yanında ne fazla yarım saat dururum zaten.

"Şey benim şimdi gitmem lazım. Bir arkadaşıma uğramak istiyorum. Bir daha ne zaman görüşürüz?"

"Yaman'a gidiyorsun dimi teşekkür etmeye. Bi ara bende ona gidicem. Görüşme konusuna gelirsek sen istediğin her an görüşebiliriz. Ancak şimdi geç oldu. Yarın saat 10 da hazır ol. Seni burda bekliyor olucam. İnan bana çok eğlenicez"

Kafamı sallayarak onayladım. Depodan çıktım. Rehberimden Yaman'ı bulup onu aradım.

"Yaman nerdesin?"

"Evdeyim"

"Tamam bana konum at"

"Hevin noldu?"

"Senle birşey konusmam lazım. Şimdi telefonu kapa ve bana konum at"

"İyi tamam"

1 dk sonra konum geldi. Bir taksiye bindim. Şoföre konumu gösterdim. 30 dk sonra varmıştık. Geldiğim yer beni balo günü getirdiği evdi.

Kapıyı çaldım. Hemen kapı açıldı. Yaman karşımda dikiliyordu. Onu görür görmez boynuna atlayıp sarıldım. İşte huzur bulduğum yerdeyim. Güvendeyim. İlk başlarda ne olduğunu anlamamış olcakki karşılık vermedi ancak sonra oda sarılmaya basladı.

"Hevin bi sorun mu var?" Sorduğu soruyla kendimi geri çektim. Eliyle içeri girmemi işaret etti. Salona gittim. Bi koltuğa oturdum. Oda yanı başıma oturdu. Aramızda en fazla 3 bilemedin 5 cm var.

"Bi sorun yok aksine çok güzel şeyler oldu"

"O zaman sen kafanı bir yere çarptın ve benim kim olduğumu hatırlamıyorsun"

"Ne alaka Yaman. Hiçbir yere çarpmadım saçmalama"

"Ee o zaman noldu?"

"Yaman illa bir şey mi olması lazım?"

"Evet çünkü sen bana durup dururken sarsılmazsın hep korktuğunda ani bi reflekse sarılırsın"

Doğru söylüyordu. Şuana kadar ona hep korktuğum için güvende olmak için sarılmıştım.

"Yaman ben sana teşekkür etmek için gelmiştim"

"Ne için?"

"O adamı yani şey ııı babamı bulduğun için"

Yaman cümlem karşısında ilk bi şaşırdı. Sonra elleriyle saçlarını karıştırarak düşündü.

"Önemli değil"

"Hayır çok önemli banim bu hayattaki kayıp parçamı buldun. Yıllar sonra babamı buldum. Senin sayende. Sahi bunu neden yaptın? Nerden geldi aklına"

"Seni sınıfta en büyük noktanla babanla şakalaşmıstım. Çok büyük bir pişmanlık duydum. Onun için kendimi affettirmek amacıyla böyle birşey yaptım"

"Sadece kendini affettirmek için mi yani bu mu?"

"Hevin ben sevdiğim insanlar bana darılınca kırılınca kendimi affettirmek için herseyi yaparım"

"Bir dk sen sevdiğim insanlar mı dedin? Yaman sen beni seviyor musun?"

"Seni seviyorum Hevin Karay"

"Seni seviyorum Yaman Barlas"

Cümlemi bitirdiğim gibi dudakları dudaklarıma değdi. İlk önce çok yumuşak ve narin bir öpücük bıraktı. Sonra gözlerime baktı şimdide ben onun dudaklarına bir öpücük bıraktım. Böylelikle ilk öpücüğümü vermiştim ve bunu sevdiğim birine verdim.

Sonrasında dudaklarımız yine birleşti. O bana karşılık verdi ben ona. Ardından kendimi çekip ona sarıldım. İnanın bana sarılmak öpüşmekten daha çok zevk veriyor bana.

"Yaman hatırlıyor musun o gün duşta senke kaldığımızda sana beni rahatlatan şeyleri söylemiştim"

"Kitap okumak ve duş almak" dedi bir anda. Hatırlıyordu. Yerim ya.

"Işte artık bir şey daha var beni rahatlatan bana huzur veren"

"Neymiş o bakalım?"

"Sana sarılmak Yaman. Sana sarılınca inan bana çok huzurlu ve güvende hissediyorum."

Cümlemi bitirdiğim gibi bana yeniden sarıldı ve bundan hiçbir zaman bıkmıycamm.

"Yani biz şimdi birlikte miyiz?" dedi Yaman. Aklıma Rüzgâr'la Gizem geldi.

"Yaman ikimizinde sevgilileri var farkında mısın?" Bir ak kaşları çatildi.

"Ne sen Rüzgârı seviyorsun ne de ben Gizem'i bir mesaj atarız ayrılırız"

Beni kolunun altına aldı ben de başımı onun vücuduna koydum.

"Biliyor musun o gün Yaman bana sınıfta o güllerle çıkma teklifi ettiğinde kabul etmemiştim ama bir gün sonra seni Gizem'le görünce-"

"Beni kıskandın ve Rüzgâr'a gittin. Biliyor musun bende sizi öle sınıfta görünce bir anlık sinirle Gizem'le çıktım"

"Keşke bi sorsaydın bunların hiçbiri yaşanmış olmazdı"

"Hevin ben gerçekten özür dilerim." diyip. Kendini düzeltip yüzüme bakarak konuştu.

"Şuana kadar yaptığım herşey yüzünden lütfen beni affet"

"Yaman ben seni çoktan affettim. Hem sen bana bu hayattaki en büyük hediyeyi verdin. Bana babamı buldun. Seni affetmem mümkün mü sence?"

Cümlemi bitirmemle bana sarıldı. Telefonuma bakmıştım. Saat 20.30 olmuştu direk eve gitmem lazım yoksa annem meraktan ölmüştür.

"Yaman benim eve gitmem lazım geç olmuş"

"Bugün burda kalsan?"

"Mümkün değil."

"O zaman ben senk eve bırakıyım"

"Kendim gidebilirim"

"Tabi gidersin ama ne gerek var taksi parasına şimdi dime?"

-----------

Eve varmıştık. Yaman beni yanağından öptü sonra da ben onu yanağından öptüm. Her ne kadar arabadan inmek istemesem de inmek zorundayım.

"Ha Hevin yarın buluşuruz dime"

"Yarın olmaz yarın babamlayım tüm gün ama söz Pazar senleyim"

"Peki o zaman iyi geceler. "

" İyi geceler" diyip arabadan indim..