YANAN OKULUM (Tamamlandı)

-37-

"Evet şikayetçiyim Polis Bey"

"Peki Hevin Hanım o zaman biz size mahkeme zamanını haber veririz"

"Ben birşey söylemek istiyorum. Rüzgâr 1 ay kadar nezarette kalsa sonra ben şikayetimi geri alsam o da çıksa. "

"Peki ama neden? Sonuç olarak sizi kaçıran biri var. "

"Bir anlık bir sinir olduğunun farkındayım hem bana zarar da vermedi. 1 ay sonra da verceğini hiç sanmıyorum. Onun için mahkemeye falan gerek yok"

"Tercih sizin. İyi günler"

"İyi günler"

Rüzgâr'da şikayetçi olup karakoldan çıktım. Düşününce Yaman'a hak verdim. Sınıftan çıkınca bir daha geri gelmedi. Ben de okul çıkışında karokola gitmiştim. Şimdi ise Yaman'a gidiyorum ama nerde olduğunu bilmiyorum. Rehberimden Yaman'ı aramaya başladım. 5 kere çaldı ama açmadı. Ben de Mert biliyordur diye Mert'i aradım.

"Alo Mert nerdesin?"

"Evdeyim. Neden?"

"Yaman nerde biliyor musun?"

"Bilmiyorum 2 kere aradım ama açmadı. Sinirlenince kimseyle konuşmak istemez. Ama büyük bir ihtimalle kendi evindedir. İstersen gidip bakabilirim"

"Yok sağol ben bakarım görüşürüz" .

Yazarın Anlatımıyla;

Hevin bindiği bir taksiyle Yaman'ın evine ulaştı. Kapıyı 2 kere çaldı ancak kapıyı kimse açmadı. Aklına en son Yaman'ın evine geldiğinde saksının altından aldığı anahtar geldi ve saksının altından anahtarı aldı. Kapıyı açtığında çantasını bir kenara bıraktı. İlk katta kimseyi göremeyince ikinci kata çıktı. Yaman'ın odasına girdi ve Yaman'ı uyurken buldu. Ona hayran hayran baktı. Uyurken bile ne kadar yakışıklı olduğunu düşündü. Yaman'ı uykusundan kaldırmak istemedi. Elindeki telefonu Yaman'ın yattığı taraftaki komidinin üstüne bıraktı. Sonra yatağa geçip Yaman'a sarılarak uyumaya başladı. Kendini huzurun kollarına attı.

Yaklaşık 1 saat sonra Yaman üstündeki kırpışmayla gözlerini açtı. Ona sarılan Hevin'i görünce gülümsedi. Onu saçlarından öpmeye başlayıp kokusunu içine çekti. Ardından komidinin üstündeki telefonunu uzun kollarıyla aldı. Telefonu açtığında Mert ve Hevin'den cevapsız çağrılar gördü. Mert'e Hevin'in geldiğini yazarak telefonu yine komidine bıraktı. Hevin'e hayranlıkla bakmaya devam etti. Uyurken masum bir bebek gibu gözüktüğünü düşünüyordu bir yandan da ellerini Hevin'in saçlarından geçiriyordu.
Aklına sabah sınıftaki olay gelince yüzü ciddileşti. ÇÜnkü gerçekten Hevin'e kırılmıştı. Kaçırıldığı gün herkes onun için perişan olurken onun şikayet etme konusunda kararsız olması onu sinirlendirmişti. Artık Hevin'in de kalkması gerektiğini düşündüğü için ondan ayrıldı. Hevin hissettiği hareket ile gözlerini açtı. Yaman'ı gördüğünde gülümsemesi lazımdı ama Yaman'ı ciddi görünce kendiside ciddi olma kararı aldı.

"Yaman ben öle seni uyurken görürken uyandırmak istemedim. Ben de öle yanına yattım özür dilerim" dedi Hevin.

Yaman duyduğu cümleler karşısında Hevin'e gidip sarılmak istedi. Ona bundan memnun bile olduğunu bile söylemek istiyordu ancak çözmeleri gereken bir sorun vardı.

"Sorun değil. Niye geldin?" dedi ciddiyetle Yaman.

Bu sırada Hevin yatakta oturuyordu. Yaman ise ayakta onu dinliyordu. Ama daima göz gözelerdi.

"Karakoldan geliyorum. Rüzgâr'ı şikayet ettim. Sonra sen telefonlarıma cevap vermeyince ben de buraya geldim"

"Sonunda yapman gerekeni yapmışsın. "