AŞK / Hayallerin Ötesinde

21) Düğün *Part 1*

Warda böyle her yanımda oluşunda ben kendimi biraz daha rahatlamış hissediyordum

..

Biz odadan çıktıktan 5 dakika sonra Fahri, ablası, eniştesi, amcaları ve yengeleri gibi çok yakın akrabalarıyla birlikte ellerindeki bir sürü hediyelerle içeriye girmişlerdi. Fahri geleneksel kıyafeti içinde de harika görünüyordu. Normal haliyle bile yakışıklıyken, şimdi saçlarını yaptırınca daha da yakışıklı olmuştu. Gözlerim onda olduğu sırada Fahri'yle göz göze gelmiştik. Karşılıklı tebessümden sonra Warda çaktırmadan koluma dürterek sadece benim duyabileceğim kadar kısık bir sesle "woww Fahri bir film yıldızı gibi görünmüyor mu sence de" diyince "haklısın" diyerek karşılık vermiştim..

Herkes selamlaşıp görüştükten sonra yerlerine oturunca imamda gelmişti. İmam Malayca konuştuğu için ve ben burada herkesle İngilizce anlaştığım için, Malayca basit kelimeler haricinde neredeyse hiç bir şey anlamıyordum ama Warda yine yanımdaydı tıpkı beraber ilk gittiğimiz Malay düğünündeki gibi bana sadece önemli şeyleri ileterek tercümanlık ediyordu..

Hala rüyada gibiydim. Bir evlilikten kaçarak şuan başkasıyla evleniyordum. Her ne kadar normal olmasa da şuan olan her şey gerçekti. Kan bağım olan ailem yanımda değildi. Yine en özel anlarımdan birindeydim ben ve yine yalnızdım. Hem de başka bir ülke de...

 Şu ana kadar ne mezuniyetimde, ne işe girişimde nede diğer benim için özel olan hiç bir anıma mutluluğuma, heyecanıma yada kötü zamanlarıma ortak olmamışlardı... Sahte de olsa şu an belki de sadece şu an yanımda olsalardı yeterdi içimdeki o koca boşluğu doldurmaya... Ama yoklardı. Hep bir bahaneleri olmuştu bu seferki bahaneleri ise uzaklıktı. Üstelik Fahri biletleri geliş gidiş olarak almayı teklif ettiği halde gelmemişlerdi. Mevzu para değildi zaten durumumuz kötü değildi. Sadece gelmek istememişlerdi... Bu güne kadar olmadıkları gibi bundan sonra da olmayacaklardı artık bunu iyice anlamıştım...

Warda ve ailesi.... Onlara o kadar şey borçluydum ki, hiç bir teşekkür yada minnettarlık sözü içimdeki şükranlığımı anlatacak kadar güçlü değildi. Gözlerim bir anda Putri anneme ve Warda' ya kaymıştı, ikisinin de gözleri dolmuş bir şekilde, benimle ilgili bir şeye ortak oluyorlardı.. Halime abla, Warda'nın babası, abisi ve Yusri ve Fahri'nin ablası Sofia abla hepsine minnettardım. Her şeyin çok güzel olması için ve yabancılık çekmemem için ellerinden gelen her şeyi yapmış ve yapmak için sürekli hazırdılar. Nikah ve düğünün işleyişi hakkında beni defalarca bilgilendirmişlerdi...

Daldığım yerden beni yine Warda çıkarmıştı. Çaktırmadan koluma dürterek, işte buradaki son adıma sıra geldi şimdi Fahri sana imzaladığı o belgeyi getirecek, sende imzalayacaksın. Sonra imam nikahınız tam anlamıyla kıyılmış olacak. diyince bende fısıltıyla karışık tamam demiştim..

-Birde Fahri sen imzanı attıktan sonra yüzükleri birbirinize törende takacağınız için burada sana sadece bileklik takacak, sonra anlından öpecek, sende eğilerek onun elini anlına koymayı sakın unutma tamam mı?

+Warda çok gerginimmmm. diyince Warda, gerginlikten kucağımda birbirine kenetlediğim ellerimi tutarak;

-sen neleri atlattın kardeşim bu ne ki? demişti..

O böyle söyleyince rahatlamıştım birazda olsa. Yüzümü Warda'ya doğru çevirip yüzüne gülümseyerek fısıltıyla karışık "iyi ki varsın kardeşim" demiştim. Sonra Warda, yanıma Fahri geleceği için yanımdan ayrılmış biraz geriye oturmuştu..

Bir iki dakika sonra da tıpkı Warda'nın söylediği gibi Fahri benim önümde onun oturması için hazırlanmış yere tam karşıma oturmuştu. Önümüzdeki küçük masaya, evliliğimizin resmiliği niteliğindeki kağıtları imzalamam için koymuş elindeki kalemi de bana uzatıp, imzalayacağım yerleri gösterince, gösterdiği yerlere ''Bismillah'' diyerek tek tek imzamı atmıştım.. Sonra Warda yanımıza gelip önümüzde küçük masayı ve belgeyi alıp az önceki yerine geri gidip oturmuştu. Ardından Sofia abla da kutusundan çıkardığı bilekliği Fahri' nin eline verdikten sonra o da Warda'nın yanına geçip oturmuştu..