AŞK / Hayallerin Ötesinde

35. Bölüm

~~~~~

Daha fazla uykusuzluğa dayanamamış, Fahri'nin omzunda uyumaya başlamıştım.
~~~~~

Uyandığımda hala olduğum yerdeydim, üzerimizde, her zaman koltuğun başında duran battaniye vardı. Başım Fahri'nin omzundaydı, oda başını benim başıma yaslamıştı. Nefes alış verişinden onunda uyuduğunu anlamıştım. Eli hala elimdeydi, elimi yavaşça elinden çektirmiştim. Bir süre o şekilde gökyüzüne bakıp düşüncelere dalmıştım. Ali beyle, Warda'yla ve Fahri'yle olan son konuşmalarımızı iyice düşünmüştüm.

Hepsi aynı şeyleri söylüyorlardı. Ne yapacağımı bilemiyordum. Her taraftan köşeye sıkışmış gibi hissediyordum.

Uzunca bir süre öylece durup sadece düşünmüştüm. Masadaki telefonuma uzanıp saate baktığımda saatin 1e geldiğini görünce Fahri'yi uyandırmıştım. Sonra ikimizde yerlerimize gidip uyumuştuk.

~~~~~~~~~~~~ Ertesi gün

*evet arkadaşlar toplantı şu anlık bitti, işlerinize dönebilirsiniz.
Dediğinde hepimiz masadaki dosyalarımızı toparlıyorduk,

*Eylül?

+Buyurun Akif bey? Diyip boş bir ifadeyle yüzüne bakmıştım.

*Sen bir iki dakikalığına kalabilir misin?

+peki. Diyip, diğerlerinin çıkmasını beklerken, masada kalan eşyalarımı toparlıyordum. Bir yandan da ne diyeceğini merak ediyordum. Odadaki herkes nihayet odadan çıktığında,

*kahve ister misin? Diye sormuştu.

+hayır teşekkür ediyorum. Diyince kendisine kahve alıp her zamanki yerine, karşıma geçip oturmuştu.

Bir iki dakika sonra konuşmaya başlamıştı.

*nasılsın?

+İdare eder. Siz nasılsınız?

*Eylül ben.... ben özür diliyorum. demişti hızlı bir şekilde ve susmuştu. Ondan beklemediğim bu özür karşısında şaşırmış bir şekilde yüzüne bakmıştım. Başı öndeydi.

+ne için bu özür?

*Geçen ki davranışım için. Sanırım haddim olmayan bir şeye karışmış oldum. Neden öyle bir tepki verdiğimi bende bilmiyorum. Sonradan çok pişman oldum.

+Biraz öyle oldu. Ama bilmediğim bir şeyi de öğrenmemi sağladınız teşekkür ediyorum.

*neyi?

+o haberleri ve hakkımda insanların böyle düşündüğünü bilmiyordum. Sayenizde öğrenmiş oldum. Demek ki beni tanıdığını, anladığını sandığım insanların bazıları beni anlamıyormuş bunu görmüş oldum. İnsanlar yüzüme gülerken belki de benden tiksiniyorlardı... Ama gerçek şu ki kimsenin bilmediği şeyler var. Derken ailemle olanlar aklıma gelmiş gözyaşlarımın akmasına mani olamamıştım...

*Eylül gerçekten özür diliyorum, gerçekten bilmediğini bilmiyordum. Hakkında yanlış düşündüğümün farkına biraz geç vardım. Sen öyle biri değilsin.... Diyip bir yandan da bir peçete uzatmıştı...

Alıp gözlerimi silmiştim.

+sorun değil... Sadece peri masalından uyanmamı sağladınız. Hayatımda ilk defa bu 2 yıl mutluydum. Bu kadar sorunsuz bir şekilde mutlu olabildiğime şaşırıyordum aslında. Ama varmış bir şeyler sadece ben o kadar mutluluğa dalmışım ki ardımda olanları fark edememişim. Sayenizde artık farkındayım. Ama başından beri bilmiş olmamam mı daha iyi olmuş yoksa şuan öğrenmiş olmam mı bilemiyorum.