Good Girls Are Bad Girls || Hemmings

Two

Acacia POV

"No, they think I'm studying." Lach ik.

"Do they still believe that little story?" Lacht Brandon.

"Yeah." Ik grinnik en duw mijn raam nog wat verder open met mijn voet voor ik van mijn sigaret trek en de rook door het open raam naar buiten blaas. "And my parents aren't home this weekend. Maybe I can get Ash out of the house and you can come over?" Stel ik voor.

"If you could do that."

"I can try." Ik neem nog een trekje van mijn sigaret. "Oh and -"

"Acacia?!"

"Shit, my brother." Vloek ik in de telefoon. "Talk to you later."

"Okay, bye babe!" Ik hang de telefoon op en kijk in paniek rond waar ik mijn sigaret kan laten. Ik vloek zachtjes en duw de sigaret tegen de vensterbank van buiten aan.

"Acacia? Are you in there?"

"Yes, Ashton ,wait a second!" Roep ik. "I'm naked!" Roep ik in paniek terug en geef mezelf een mentale facepalm nadat ik de woorden heb uitgesproken.

"Oh okay?" Zegt Ashton onzeker. Ik besluit om de sigaret gewoon maar naar buiten te gooien en hoop dat mijn vader de peuk niet ontdekt als hij het gras afmaait. Ik zwaai met mijn armen in lucht in een poging om de geur weg te krijgen en begin dan als een gek parfum te spuiten. Daarna neem ik nog gauw een kauwgom en begin hier op te kauwen.

Ik kijk nog even naar mijn bureau waar mijn boeken al open liggen in het geval zoiets als dit zou gebeuren. Ja, ik ben echt op alles voorbereid. Ik adem enkele keren diep in en uit om mezelf te kalmeren en ga dan de deur openen. Ik doe de deur op een kier open en steek mijn hoofd ertussen.

"What?" Zucht ik dan. Ashton lijkt te schrikken en zet snel een stap achteruit.

"Well, uhm, are you coming downstairs? The boys would love to meet you." Glimlacht Ashton. Ik bijt op mijn onderlip.

"Look, Ash, I have alot of homework to do and -"

"It's okay." Zucht Ashton. "I understand. It's not like i hoped you'd come." Hij schenkt me een klein glimlachje en ik voel me nu best wel schuldig. Ashton begint al weer naar beneden te lopen, maar ik houd hem tegen.

"Ash, wait! I'll ... I'll eat with you guys." Zeg ik dan maar. Ashton zijn ogen lichten op en met een brede glimlach kijkt hij me aan.

"Really?"

"Yeah, sure." Ik glimlach klein terug, terwijl ik nu al spijt heb van wat ik heb gezegd.

"That's awesome!" Ashton loopt de trap weer op en trekt me tussen de deur uit om me een knuffel te geven. Ik knuffel hem terug en verstijf dan als mijn tattoo overduidelijk te zien is. Ik rol snel mijn linker mouw naar beneden. Ik klop hem zachtjes op zijn rug ten teken dat het zo wel goed is. "Sorry." Zegt Ashton lachend terwijl hij me los laat. Hij loopt, huppelt zelfs bijna, de trap af. Ik loop zuchtend mijn kamer weer in en draai de deur op slot. Ik rol mijn mouw weer op en kijk naar mijn tattoo, die ik eigenlijk al een tijdje heb. Ik ben best trots op mezelf dat mijn ouders en Ashton er nog niet achter zijn gekomen. Ik bedoel het is best een grote tattoo en je onderarm bedek je niet zo snel met een kledingstuk of een paar armbandjes.
Ik laat mijn mouw weer naar beneden rollen en ga weer in mijn r

aamkozijn zitten. Dit is veruit mijn lievelingsplek omdat ik hier ten eerste kan roken, en omdat het gewoon een erg gezellig plekje is waar ik kan lezen of telefoneren met Brandon. Ook daar zijn mijn ouders en Ashton nog niet achter gekomen. Dat ik rook en een vriendje heb, bedoel ik. Niet dat ik mijn sigaretten zelf koop, Brandon gaat ze voor me halen. Telkens als ze denken dat ik in de bibliotheek zit, ben ik eigenlijk bij Brandon. Soms is dat ook wel in de bibliotheek, maar dan niet bepaald om te leren.

Nu is het maar hopen dat Ashton zijn vrienden me niet door krijgen. Hoewel, ik denk niet dat Ashton hun ooit zou geloven. Ik ben immers zijn kleine zusje en ik kan in zijn ogen niets verkeerds doen. Ik durf erom wedden dat hij al tegen de jongens heeft gezegd dat ik off-limitsben. Ik grinnik zachtjes maar besef dan eigenlijk dat ik Ashton wel mis als grote broer.
Vroeger hadden we zo een goed contact. We waren niet alleen broer en zus maar ook beste vrienden. We vertelden elkaar alles.

Maar dat is veranderd sinds, tja, sinds wanneer eigenlijk? Het is moeilijk te zeggen. Misschien sinds ik stiekem ben begonnen met rebelleren tegen mijn ouders? Of sinds Ashton zich steeds meer in de kelder ging verstoppen om op zijn drums te oefenen?
Wat het ook is, we zijn uit elkaar gegroeid en ik weet niet of het ooit nog goed gaat komen.