Good Girls Are Bad Girls || Hemmings

Twenty-eight

Acacia POV

Hoewel het liedje dat Brandon voor me heeft geschreven, niet echt een inhoud had die klopte, vindt ik het nog steeds enorm lief.

Oké, in het liedje zaten enkele dingen die me deden fronsen ("I like how she eats her banana's" terwijl ik nog nooit een banaan heb gegeten) en die niet echt helemaal klopte, ("She got a tattoo for me", en dat is echt helemaal niet waar) is het de gedachte die telt. Nog nooit heeft een jongen een liedje voor me geschreven, dus vindt ik het erg speciaal.

Brandon heb ik na de show niet meer kunnen spreken met het hele 'geheime vriendjes' - gedoe, maar ik heb hem wel verschillende sms'jes gestuurd over hoe lief ik het wel niet vindt. Daarop heeft hij dan ook elke keer geantwoord dat het 'geen moeite' is. Luke zit naast me en ik weet gewoon dat hij af en toe zijn blik op mijn telefoonscherm laat vallen. Ik vindt het eerlijk gezegd niet zo erg, aangezien hij nu toch van Brandon af weet.

Michael parkeert het busje op onze oprijlaan zodra we thuis aankomen. Blijkbaar blijven ze alle drie slapen? Ach ja, op mijn kamer moeten ze uiteindelijk niet slapen, dus dat ze maar doen. En deze keer doe ik mijn deur op slot, zodat ze 's morgens niet binnen kunnen vallen.

"I'm going upstairs." Zeg ik glimlachend zodra we binnen zijn.

"All right!" Roept Ashton en loopt naar de keuken. Michael en Calum volgen hem, maar Luke blijft aarzelend in de gang staan.

"Is there something wrong?" Vraag ik fronsend aan Luke. Hij heft zijn hoofd meteen op en kijkt me aan.

"What? No."

"Are you sure?" Ik haal een wenkbrauw op.

"Okay, there is something." Zucht Luke. "But, uhm, can we talk in like private?" Luke zijn ogen gaan naar de open keukendeur.

"Sure?" Ik loop de trap verder op, met Luke achter me aan. Zodra we in mijn kamer zijn, kijk ik Luke weer vragend aan.

"I don't really know how to tell you this ..." Mompelt Luke ongemakkelijk.

"Tell me what?" Vraag ik fronsend en ga op mijn bed zitten. Ik schop mijn schoenen uit en ga in kleermakerszit zitten. Luke komt over mij zitten en kijkt me aan.

"I ... Uhm, well."

"Just spit it out." Zucht ik.

"It's about Brandon." Zegt Luke dan. Ik rol met mijn ogen.

"What about him?"

"I just don't understand how a girl like you ended up with a guy like him."

"What is that supposed to mean?" Zeg ik half lachend.

"Well, you're such a sweet girl and he's just a ... He's a jerk."

"I'm not a sweet girl, Luke." Grinnik ik. "Anything else?"

"Yes. He came to me before the show. And he told me to "stay away from his girlfriend"."

"He is a bit overprotective sometimes." Antwoord ik simpel en haal mijn schouders op.

"And that song. C'mon, Acacia, that song was shit."

"It was sweet!" Zeg ik protesterend.

"Singing about your boobs and how you eat banana's is not sweet! It's kind of perverted!" Protesteert Luke op zijn beurt. Er komt een glimlach op mijn gezicht en ik kan het niet laten om te beginnen lachen.

"Okay okay, the song was ridiculous." Lach ik. "But hey, he still wrote that for me and that's a huge effort for him since he can barely read or write."

"I bet he didn't even wrote the song himself. You don't even have tattoos!" Lacht Luke.

"Yeah." Ik lach zacht en slaag mijn ogen neer. "Is that everything?"

"No." Ik zucht diep bij dat antwoord. "I'm going to ask you something and I want you to answer it honestly."

"Sure."

"Are you happy with him?" Vraagt hij en kijkt me recht in mijn ogen. Ik slik moeizaam en kijk naar mijn handen om Luke's pierende blik te ontwijken.

"I guess? I don't know Luke!" Zucht ik.

"If you don't know, it's not a good sign, Acacia." Mompelt hij zacht. "Just so you know."

"Whatever, Luke. It's my life."

"It is." Zegt hij glimlachend. "Just think about it, okay?"

"Okay."