Good Girls Are Bad Girls || Hemmings

Fourty-two

Acacia POV

Ik weet niet hoe het komt, maar de Ashton, Calum en Michael hebben niets van onze kus gezien. Iets waar ik enorm gelukkig mee ben, want het zou nogal awkward zijn om dan uit te leggen dan we niets hebben. Ashton kennende, zou hij me zowat dwingen in een relatie met Luke en dat is net wat ik niet wil.
Ik moet toegeven, die simpele kus voelde zoveel beter dan alle kussen samen die ik ooit met Brandon heb gedeeld (en nu enorm veel spijt van heb).

's Middags eten we iets in een snackbar vlak bij het strand, om in de namiddag weer terug te gaan. Michael zit heel de tijd te zeuren dat hij door de zon het schermpje van zijn Nintendo niet goed kan zien, en Calum zit te zeuren omdat hij zich verveelt.

Daarom gaan we maar kort na de middag weer naar huis met het besluit dat we niet echt 'buiten mensen' zijn. De jongens weten me te overtuigen mee te doen met één of ander spel op de Xbox, en ik ben enorm blij dat ze me hebben weten te overtuigen, aangezien het eigenlijk echt een leuk spel is, en ik ook niets anders te doen heb dan met hun mee te doen. Ik heb namelijk echt geen vrienden. Toch niet vrienden die ik buiten school zie.

Uiteindelijk verlies ik dik van de andere jongens, maar ik had ook niets anders verwacht.

Daarna ga ik met het excuus dat ik morgen school heb naar boven. Maar natuurlijk komt Luke weer naar mijn kamer toe, waardoor er van slapen niet veel in huis komt.

Nee, je moet geen foute gedachten hebben. We hebben enkel gepraat, maar dan ook heel lang gepraat.

Het moet rond half één 's nachts zijn, dat ik hem mijn kamer heb uitgewerkt. Ik wil niet weer het risico lopen dat ze Luke in mijn kamer vinden. Want ik ga hun geen twee keer kunnen vertellen dat er niets is gebeurd.

Hoewel ik stiekem enorm graag wil dat Luke bij me blijft slapen. Het lijkt alsof hij al mijn zorgen weg neemt door gewoon naar me te glimlachen. Maar ik moet me op mezelf concentreren, en gewoon dingen laten rusten met Luke. We zien wel wat er gebeurd.

Brandon heeft me ook in de avond nog enkele keren proberen te bellen, maar elke keer heb ik 'm over laten gaan op voicemail, waardoor die nu helemaal vol zit met berichten van Brandon. Ook mijn sms'jes zijn enkel van Brandon. Allemaal met iets van dat hij wil praten, dat hij spijt heeft, en dat hij van me houdt.

Wel, dat is een beetje te laat om daar nu nog mee af te komen.

Ik heb het gevoel dat Brandon me morgen na school gaat opwachten. Dat heeft hij eerder gedaan toen we een andere keer ruzie hadden. Aan mijn huis zal hij niet komen, dat weet ik. Behalve als hij me natuurlijk echt wil kloten. Dan komt hij gewoon even langs en vertelt aan mijn ouders en Ashton dat hij mijn vriendje is.

Dat zou echt alles verpesten en ik hoop echt dat hij niet zo slecht is. Hoewel ik toch nog alle opties open houdt.

Wat ik wel niet snap, is waarom hij zoveel moeite voor me doet. Uiteindelijk zijn er genoeg meisjes die hij kan krijgen om zijn 'behoeftes' te vervullen. Want ik weet dat ik dat nooit heb kunnen doen, nogal een geluk. Stel je voor als ik ook nog dat aan hem had gegeven.

Maar ach, we zullen wel zien wat er gebeurd.

Als Brandon toch hier aan de deur komt, ga ik gewoon huilend naar Ashton toe, en dan zal hij Brandon wel een lesje leren. Ik zeg gewoon dat hij me al super lang stalkt, en dan beschermd Ashton me wel.

Ik bedoel, Ashton is een drummer, heb je zijn armen al gezien? Hij kan makkelijk Brandon af. Of dat hoop ik toch.