Good Girls Are Bad Girls || Hemmings

Six

Acacia POV

Ik moet echt voorzichtiger gaan zijn wanneer Luke er is. In twee dagen heeft hij me al bijna helemaal door. Maar verder gaat hij echt niet komen. Ashton is er na bijna een heel jaar ook niet achtergekomen, dus dan gaat het Luke ook niet lukken. Ik moet Luke gewoon ontwijken als hij hier is. Dat moet lukken toch?

Zuchtend laat ik me weer op mijn bed vallen en zet ik het flesje drinken op het nachtkastje naast me.

Ik hoop heel erg dat Ashton voor me naar de apotheek wil gaan, en hopelijk besluiten ze er dan maar een hele daguitstap van te maken zodat ik ongestoord Brandon kan laten komen. Ik wil niet dat Ashton weet dat ik Brandon nog maar ken. Want Ashton kent Brandon goed genoeg. Brandon's band heeft namelijk Ashton zijn band al enkele keren verslagen in een Battle of the Bands en kapen hierdoor alle goede 'gigs' weg. Ze zijn dus eigenlijk concurrenten van elkaar.

Net als ik besluit om nog even wat te slapen, wordt er op mijn deur geklopt.

"Yes?" Vraag ik aarzelend, terwijl ik er zeker van ben dat mijn tattoo is verborgen. De deur gaat open en ik zie Ashton zijn hoofd verschijnen.

"Luke told me you're not feeling well." Zegt Ashton en staat aarzelend in de deuropening.

"Yeah, I think I'm just a bit sick." Zeg ik en haal mijn schouders op. "Nothing too bad."

"The boys and I are going to the shop for food, do you need anything?"

"Actually, yes." Glimlach ik. Ik sta langzaam op van mijn bed en loop naar mijn bureau waar ik mijn boodschappenlijstje netjes opschrijf. Ik geef het aan Ashton, die nog steeds in de deuropening staat. Glimlachend neemt hij het aan en laat zijn ogen over het lijstje gaan.

"I think we can do that." Grinnikt Ashton.

"Thanks. When are you guys leaving?"

"In an hour I think. But we'll be back later because we're going to grab some lunch on our way back home. You'll be okay?"

"Yeah, I'm fine. Don't worry, take your time." Glimlach ik. Ashton grinnikt zacht.

"It's almost like you want us gone."

"Well, I mean, they are kinda loud."

"I know. Sorry."

"It's okay." Glimlach ik. "I'm happy you have some good friends like them." Ashton was vroeger op school nooit echt een populaire jongen, waardoor hij ook niet echt veel vrienden had.

"I'm happy too." Ashton zet aarzelend een stap dichter en geeft me een knuffel. "I wish we'd hang out more." Zucht hij zacht terwijl hij me stevig vast houdt. Ik knuffel hem terug en knijp mijn ogen dicht.

"Me too." Ik laat hem weer los. "But I'm just going to sleep now. Okay?"

"Okay." Glimlacht Ashton en drukt nog een kus op mijn voorhoofd voor hij mijn kamer uitloopt. Ik voel me toch wel schuldig dat ik tegen Ashton moet liegen hierover. Ik weet dat hij er niet blij mee zal zijn, maar ik ben zijn zus. Uiteindelijk zou hij het wel accepteren. Ik neem mijn telefoon van het nachtkastje en open het gesprek met Brandon. Ik stuur hem een sms'je dat hij in twee uur kan komen, gewoon om op veilig te spelen.

Twee uur later ben ik helemaal aangekleed, en heb ik mezelf klaargemaakt. Ik zit al een tijdje te wachten op Brandon. Ik blijf naar mijn telefoon kijken, wachtend op een sms'je van hem. Maar in plaats van een sms'je krijg ik iets beter: het geluid van de deurbel. Ik spring op van de zetel en trek de deur open. Brandon staat met een brede grijns voor de deur te wachten.
"Hi there." Glimlach ik en trek hem naar binnen.

"Hey." Lacht hij en drukt een kus op mijn wang terwijl ik de deur dicht doe. "They're not home, right?" Fluistert hij zacht.

"No, they're all gone." Giechel ik.

"Good." Brandon grijnst weer en legt zijn handen op mijn heupen waarna hij me dichter tegen zich aantrekt. Ik grinnik en kantel mijn hoofd een beetje waarna onze lippen samen komen. Mijn handen vinden zich een weg naar zijn nek en ik geniet van onze intense kus.

Maar lang duurt de kus niet, want we worden gestoord door de deurbel waardoor we beide van elkaar wegspringen.

"Just, go into the kitchen, okay? Wait 'till I'm back." Ik duw Brandon in de richting van de keuken waarna ik met mijn hand door mijn haar ga en de deur open.