Good Girls Are Bad Girls || Hemmings

Fourty-nine

Luke POV

Heel de tijd heb ik de neiging om naar boven te lopen naar haar kamer toe. Maar ik weet ook wel dat dat niet erg slim is om te doen. Ashton is boven, weet ik veel wat aan het doen, en wij zitten nog met z'n drieën in de kelder. Michael blijft maar doorpraten over zijn nieuwe buurmeisje, Taylor geloof ik. En Calum blijft maar vragen of ze geen lekkere vriendin heeft, en dan antwoord Michael geïrriteerd dat ze dat natuurlijk niet heeft aangezien ze net verhuisd is.

En ik zit gewoon maar voor me uit te staren. Uiteindelijk geef ik het op en sta op van de zetel.

"Luke, where are you going?" Vraagt Calum meteen.

"Acacia." Zeg ik simpel, alsof hij het niet eens had moeten vragen om het antwoord te weten.

"I wouldn't do that." Zegt Michael voorzichtig. Ik rol met mijn ogen en begin de trap al op te lopen. "Dude, I'm serious!" Roept hij nogmaals, maar ik luister niet naar hem. Ik moet en ik zal haar spreken en dit allemaal uitleggen. Ze zal het wel begrijpen dat het niet helemaal mijn schuld is, toch? En dan kunnen we dit allemaal vergeten en weer vrolijk gaan kussen en elkaar plagen.

Maar zodra ik de kelderdeur uitkom, staat haar vader er.

"Luke, where are you going?" Vraagt hij meteen.

"Uhm, I wanted to talk to Acacia."

"I'm sorry, but she isn't allowed to talk to you." Zegt hij simpel.

"Sorry, but why?"

"She isn't allowed to leave her room. So if you could go back downstairs, would be lovely." Haar vader glimlacht vriendelijk naar mij, maar ik weet gewoon dat hij mij ook de schuld geeft voor de 'rebellie' van zijn dochter.

"Just to be clear, I'm not the one who said to her to drink or smoke or to have a boyfriend." Maak ik duidelijk.

"Yeah, sure boy, just leave her alone, okay?"

"O - Okay?" Ik frons en loop de kelder weer terug in. Mission failed, damnit.

"What's wrong?" Vraagt Calum.

"I'm not allowed to talk to Acacia?" Zeg ik alsof ik het zelf niet kan geloven. Michael gniffelt zacht, maar zodra hij mijn blik ziet, stopt hij ermee.

"Why is that?"

"Guess I'm the one who put those cigarettes between her lips." Mompel ik boos en ga in de zetel zitten. Daarna kijk ik op naar Michael. "We're rehearsing at your house."

"Finally!"

En zo gaat er een week voorbij.

We verplaatsen Ashton zijn drumset, en oefenen in de kelder van Michael's huis. Zijn moeder ziet er niet veel mee in, aangezien ze bijna toch nooit thuis is. Acacia is vervangen door Taylor, Michael's nieuwste crush. Ze is best aardig, maar ze is niet Acacia. Niemand is zoals Acacia.

Ashton en ik hebben het een soort van bijgelegd, maar het blijft nog steeds een beetje ongemakkelijk tussen ons. Maar Ashton heeft nu toch ook wel ingezien dat het niet mijn fout is. Hoewel zijn ouders het daar nog niet over eens in zijn met hem. Acacia is nog steeds opgesloten in haar kamer, en mag met niemand praten. Ze heeft nog wel haar telefoon, maar op mijn sms'jes reageert ze niet.

En misschien is dat maar goed ook. Misschien is dit een teken dat ik haar los moet laten. Maar hoe vaak ik dat mezelf ook zeg, geloven doe ik het niet. Ik geloof niet dat er een tijd is om haar los te laten. Ik geloof dat er net een tijd is om haar terug te winnen, en ik heb al enkele ideetjes in mijn hoofd.
Ik voel me net de prins van Rapunzel, klaar om haar uit haar toren / kamer te redden.

Als ik dat nu nog doe op haar achttiende verjaardag, is het helemaal compleet.

Maar laat ik maar niet zo cheesy worden.