Eleven

735 47 1
                                    

Luke POV

Acacia lijkt onze muziek echt leuk te vinden. De rest van onze oefensessie blijft ze in de kelder bij ons zitten en luistert aandachtig naar onze muziek. Het is geweldig om te zien dat iemand graag luistert naar de teksten en de muziek die we schrijven. Het geeft ons ook hoop, dat er meer mensen als Acacia zijn die onze muziek willen beluisteren.

Het enigste probleem is om onze muziek daar buiten te krijgen. We lijken maar geen plek te kunnen vinden om op te treden. De enigste kans die we hebben is de Battle of the Bands waar we deze week aan meedoen. We hebben een kleine kans om het te winnen, maar het is al een stap in de goeie richting aangezien onze muziek dan toch een beetje verspreid wordt. En dat is uiteindelijk wat we willen.

"You guys really sound amazing." Glimlacht Acacia.

"Aaahw, thanks sis!" Zegt Ashton vrolijk.

"Do we sounds better than Calling Glasses?" Grapt Michael. Acacia haar gezicht verstrakt, en ik lijk de enigste te zijn die dat ziet.

"What do you mean?" Vraagt ze meteen, op een erg defensieve toon.

"Relax, I'm just joking." Lacht Michael. Acacia lijkt te ontspannen, maar nog steeds zie ik een blik in haar ogen die ik niet kan plaatsen.


"What was up with Acacia when we mentioned that other band?" Vraag ik, zodra ik alleen ben met Michael en Calum.

"What do you mean?" Vraagt Calum verward.

"She looked, I don't know, afraid?" Leg ik fronsend uit, niet wetend hoe ik haar blik onder woorden moet brengen.

"I don't know what you mean, mate." Zegt Michael. "I guess you are more aware of her than we are." Lacht hij.

"I knew it something happened betweet you two." Grijnst Calum.

"Oh my god, nothing happened!" Zeg ik gefrustreerd.

"Of course mate, whatever makes you sleep at night." Lacht Michael en legt zijn hoofd neer op het kussen. Ik zucht en rol mijn ogen. Ik leg me dan ook maar neer, geen zin om nog verder in discussie te gaan want ze zouden toch niet luisteren.

"Is everything all right?" Vraagt Calum op bezorgde toon.

"I'm fine." Zeg ik kortaf.

"You know, we know nothing happened. We are just teasing you." Glimlacht Calum, denk ik toch want het is moeilijk te vertellen in het donker. "It's actually really rude from Ashton to let us sleep on the couch and the ground while he's in his bed." Gromt Calum. Ik grinnik zacht.

"We all would do the same, Cal." Lach ik.

"That's true." Antwoord Calum slaperig. "Well, I'm tired. Goodnight Lukey. Sweet dreams."

"Good night, Cal." Grinnik ik en ga ook neer liggen. Maar de slaap wil maar niet over me heen komen. Acacia blijft door mijn hoofd spoken, hoewel ik haar maar net ken. Er is iets met haar wat me enorm fascineerd. Ze verbergt veel dingen, en voor Ashton zal ze deze verborgen kunnen houden. Maar ik heb het gevoel dat ik er snel achter ga komen waarom ze zich zo mysterieus gedraagt.
En doordat Michael en Calum me er heel de tijd zo met plagen, helpt het niet om haar uit mijn hoofd te zetten. Voor dat plagen moet ik hun trouwens nog terug pakken. Ik hoor zacht gesnurk uit de zetel komen en begin breed te grijnzen. Ik grijp naar mijn telefoon die op de grond naast mijn matras ligt, en open mijn camera. Voorzichtig ga ik recht zitten en zet de flits aan om een foto van Michael te trekken.

Michael slaapt overal door, dus ik weet dat hij niet wakker zal worden. Grinnikend zet ik de foto op Twitter en vergrendel dan voldaan mijn telefoon. Dat komt ervan als je me maar blijft plagen, Highlighter.

"I fucking hate you, Hemmings." Hoor ik Michael dan plots mompelen. Mijn ogen worden groot en ik ga weer rechtop zitten. "I'm awake, dickhead. Take that picture off twitter."

"Never." Lach ik en sluit tevreden mijn ogen, terwijl Michael nog boos verder blijft mompelen.


Good Girls Are Bad Girls || HemmingsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu