First Person For U
ေတြ႕ဆုံမွုတိုင္းက တိုက္ဆိုင္မွုလား ကံၾကမၼာ
အလိုက်လား?
_______________________________________________
Chapter - “Three”
အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္မွ မယူလိုက္ရတဲ့
ႏွစ္ရက္အတြင္း(ၾကာသပေတးေန႔မွာ) ဆရာရီဘင္းရဲ့ လက္ထဲ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ ေရးစပ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းဂုဏ္ျပဳသီခ်င္းက အံ့အားသင့္စရာပင္။အခ်ိန္ ခဏေလးအတြင္း သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကို ေကာင္းေကာင္း ေရးစပ္နိုင္ၿပီး ဆရာရဲ့လက္ထဲကို ထည့္ေပးၿပီးျဖစ္သည္။ ဆရာ ရီဘင္းကေတာ့ မနက္ပိုင္း ပထမဆုံး သူ႔အတန္းခ်ိန္မွာ သီခ်င္းစာရြက္တစ္ရြက္ ကိုင္ၿပီး သီခ်င္းကို အဆင္ေျပေၾကာင္း ေျပာေနၿပီး အရမ္းသေဘာက်ေနေၾကာင္း၊ ပီတိေတြ ေဝျဖာေနတဲ့ မ်က္ႏွာ အမူအယာနဲ႔ ေျပာျပေနေတာ့သည္။
“ ဒီေန႔ ဂီတအခ်ိန္ပါတယ္ နံပါတ္ ငါး ဂီတခ်ိန္မွာ ဆရာလာခဲ့မယ္ ဒီေန႔ကစၿပီး သီခ်င္း တိုက္ၾကမယ္ေနာ္။ ဆရာ့ လက္ထဲကို သီခ်င္း စာရြက္က ေရာက္ေနၿပီ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းတဲ့ စာသားေတြ မင္းတို့လဲ သေဘာက်ၾကမွာ က်ိန္းေသေပါက္ပဲ မယုံမရွိနဲ႔ ငါ့တပည့္ ပတ္ခ်န္းေယာလ္က အတန္းသာ လစ္ရင္လစ္မယ္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာေတာ့ ဆရာ တစ္ဆူပဲ “
တေျဖာင္းေျဖာင္း ဆရာ့လက္ခုပ္သံနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးစကားေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား/သူေတြကလဲ တဝိုးဝိုးနဲ႔ တအံ့တဩ သူ႔ကို ၾကည့္လာၾကေပမဲ့ ႏွုတ္ခမ္းတစ္ခ်က္ တြန္႔သြား႐ုံသာ ျပဳံးသည္။ သူ႔အေပါင္းအပါေတြက သူ႔နာမည္ေခၚၿပီး ေအာ္သံဟစ္သံ စေနာက္သံေတြေၾကာင့္ ဒီလို တစ္ခ်က္ ျပဳံးလိုက္တာျဖစ္သည္။
“ ဂီတခ်ိန္မွာလဲ အခုလို လူစုံေနတာကို လိုခ်င္တယ္ေနာ္ အတန္းလစ္တဲ့သူကို ႐ုံးခန္းထဲမွာ ပိတ္ၿပီး ခံဝန္ကတိ ေရးရမယ္ ဂုတ္ကေန ဆြဲေခၚသြားမွာ မင္းတို့ေကာင္ေတြကို ေျပးရဲတဲ့ေကာင္ ေျပးၾကည့္စမ္း “
ဆရာရီဘင္းက လက္ထဲက တုတ္ကို စားပြဲေပၚ ခပ္ျပင္းျပင္းရိုက္ အသံေပးကာ ပထမဆုံး စာသင္ခ်ိန္ကို စတင္သည္။ ပ်င္းတိပ်င္းတြဲႏွင့္ စာစိတ္မဝင္စားတဲ့ ေက်ာင္းသား ပတ္ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ ဆရာရီဘင္းရဲ့ အတန္းခ်ိန္ ၿပီးတာနဲ႔ အတန္းထဲက ထြက္ေတာ့သည္။ လြယ္အိတ္ကို ပုခုံးေပၚတင္ကာ အေပါင္းအပါေတြနဲ႔အတူ စာသင္ခန္းထဲက ထြက္သြားတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကို မင္ေဆာ့ကေတာ့ တီးတိုး ေဝဖန္ေတာ့သည္။
