တေယာက္ထဲေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕အိမ္ေလးက သပ္
ရပ္ၿပီး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆ္ိတ္ပင္ ။ ဧည့္ခန္းလိုလို
အခန္းမွာ TV တလံုးႏွင့္ ဆိုဖာ တလံုး သာ ႐ွိသည္။
ခဏ ထိုင္ဦးေနာ္ လို႔ ဆိုဖာေပၚ ထိုင္ေစဟန္ လက္ျပ
ေပးထားခဲ့ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းကေတာ့ သူ႔အိပ္ခန္းလို႔
ထင္ရတဲ့ အခန္းေလးထဲ ဝင္သြားေတာ့ ခ်န္းေယာလ္
တေယာက္ ဆိုဖာေပၚထိုင္လိုက္သည္ ။ အိမ္ထဲကို
ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ အတိုင္းသား ျမင္ေနရတဲ့ ေန
ရာက ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ မီးဖိုခန္းႏွင့္ ထမင္းစား စားပြဲပင္။
အိမ္ေလးက က်ဥ္းေတာ့က်ဥ္းေပမဲ့ တေယာက္ထဲအ
တြက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေနႏိုင္တဲ့ အေနအထား
ျဖစ္သည္ ။ အိမ္တြင္းပရိေဘာဂပစၥည္းက အမ်ားအ
စားေတာ့ သိပ္႐ွိမေနဘူး ။
အခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက လက္
ထဲမွာ စာၾကည့္ခံုေလးတလံုးကို မ,ယူလာၿပီး ဆိုဖာ
ေ႐ွ႕ ေနရာက်ယ္ေလးမွာ ခ်လိုက္သည္ ။ စာၾကည့္ခံု
ေလးေပၚမွာ စီရီတင္ထားတဲ့ စာအုပ္ သံုးေလးအုပ္
က အထပ္လိုက္႐ွိေနေသးသည္ ။ ဘတ္ဟြၽန္းက စာ
ၾကည့္ခံု၏ ဘယ္ဘက္မွာ ေနရာယူ တင္ပ်ဥ္ေခြ ဝင္
ထိုင္လိုက္သည္ ။
" လာေလ ဒီေနရာမွာ စာလုပ္လို႔အဆင္ေျပတယ္
မလား ဒီေနရာေလးပဲ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း႐ွိေတာ့ "
အားနာပါးနာနဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းက မခ်င့္မရဲေလး ေျပာ
ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္က ကျပာကယာ ဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ တင္ပ်ဥ္ေခြ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ပါးစပ္က ထုတ္မေျပာေပမဲ့ အဆင္ေျပပါတယ္လို႔
ေျပာလိုက္တဲ့ ပံုစံမို႔ ဘတ္ဟြၽန္းက ျပံဳးသည္ ။ လြယ္
အိတ္ထဲက စာအုပ္တအုပ္ နဲ႔ ေဘာ့ပင္တေခ်ာင္းထုတ္ၿပီး စာၾကည့္ခံုေပၚ တင္လိုက္တဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကို
ဘတ္ဟြၽန္းက ျပံဳးစစေလးနဲ႔ လိုက္ၾကည့္သည္ ။
" အဟမ္း တနာရီေလာက္ အခ်ိန္ရတယ္ "
ဘတ္ဟြၽန္းက စာရြက္ကို စလွန္လိုက္ၿပီး ခ်န္းေယာ
လ္ကို ႐ွင္းျပရမည့္ အခန္းကိုေမးေတာ့ အူေၾကာင္
ေၾကာင္နဲ႔ စာက်က္ဝိုင္းမွာ ႐ွင္းျပေပးတဲ့ အခန္းအျပင္
တျခားဘယ္အခန္းကိုမွ သူမရပါဘူးတဲ့ ။ အံ့ၾသသြား
တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ေတာ့
ခ်န္းေယာလ္က အူေၾကာင္းၾကားလုပ္ၿပီး မ်က္လံုးေတြ
က ဟိုေရြ ့ဒီေရြ ့လုပ္၏ ။
