ဒီေန႔က တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ကို စတက္ရမဲ့ ပထမ
ရက္ပင္ ။ တူညီတဲ့ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ ဘတ္ဟြၽန္း နဲ႔
ခ်န္းေယာလ္က တကၠသိုလ္ဝန္းႀကီးထဲ ေျခခ်လိုက္
ၾကတဲ့အခါ အျပံဳးေတြကိုယ္စီႏွင့္ စိတ္လႈပ္႐ွားေနခဲ့
ၾကသည္ ။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားမွ တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းသားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားၾကတဲ့အခါ သူတို႔
ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈက အရင္ကထက္ ပိုနီးကပ္လာခဲ့ၾက၏ ။
စိတ္လႈပ္႐ွားေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက ရင္ခုန္လိုက္တာ
လို႔ တိုးတိုးေလးေျပာေတာ့ ခ်န္းေယာလ္က ရယ္
တယ္ ။ အတန္းမတူၾကတဲ့အခါ ႏွစ္ဦးသားက အလိုမက်ဟန္ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕မိသြားၾကေပမဲ့ တစ္
ဦးနဲ႔တစ္ဦး မျမင္မိၾကေအာင္ ထိန္းလိုက္ၾကသည္ ။
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကန္တင္းသြားရင္ေတာ့ လာေခၚေနာ္
တစ္ေယာက္ထဲ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ "
" ငါ့မွာ မင္းအျပင္ မ႐ွိဘူးေလ "
ဘတ္ဟြၽန္းက သေဘာေတြ႔ကာ ျပံဳးသြားသည္။ဘတ္
ဟြၽန္းရဲ႕ ေနာက္ကေန ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ကာ အ
တန္းထဲ တြန္းလႊတ္လိုက္ေတာ့မွ ေပကပ္ကပ္ေလး
နဲ႔ ဝင္သြားတာကို ခ်န္းေယာလ္က အခန္းဝကေန
မတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ၿပီး ရယ္ျပန္သည္ ။ လက္ျပ ႏူတ္
ဆက္ထားခဲ့ၿပီး ခ်န္းေယာလ္လဲ ႏွစ္ခန္းေက်ာ္က
သူ႔စာသင္ခန္းဆီ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။ ပထမဆံုး
ရက္မို႔ စာသင္ခ်ိန္ေတြထက္ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားရာ
ကလပ္တခုခုကို ဝင္ၾကဖို႔အတြက္ ကလပ္တိုင္းက
စီနီယာေတြက တစ္ခန္းဝင္တခန္းထြက္ မဲဆြယ္ေန
ၾကေတာ့သည္ ။ ခ်န္းေယာလ္ အေနနဲ႔ကေတာ့ ေသ
ခ်ာေပါက္ ဂီတကလပ္ထဲ ဝင္မယ္ဆိုတာ ဘတ္ဟြၽန္း
အတပ္သိႏွင့္ၿပီးသား ။
ဘတ္ဟြၽန္းက ခဏအတြင္းပဲ သူငယ္ခ်င္း အသစ္
တစ္ေယာက္ ရသြားသည္ ။
" Dance Club က ဘယ္နားမွာလဲ "
နာမည္က က်န္းရီ႐ွင္း တဲ့ ။ အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ပါး
ပါး ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ရီ႐ွင္းက ႏူတ္ခမ္း တေထာ္ေထာ္
နဲ႔ လာေမးတယ္ ။တ႐ုတ္စပ္တဲ့ ရီ႐ွင္းရဲ႕ အသံထြက္
က တမ်ိဳးေလး နားေထာင္ေကာင္းတယ္ ။ အရယ္ အ
ျပံဳး နည္းေပမဲ့ ရီ႐ွင္းရယ္လိုက္တဲ့အခါ ပါးခ်ိဳင့္ေလး
က ခ်ိဳင့္ဝင္သြားကာ မ်က္ႏွာက လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္း
ေျပးထိုးထည့္ခ်င္စရာ ေကာင္းသည္ ။ ရီ႐ွင္း ပါးခ်ိဳင့္
ကို ျမင္ေတာ့ ႏွစ္နာရီနီးပါးေတာ့ မျမင္ရတဲ့ ခ်န္း
ေယာလ္ကိုေတာင္ သြားသတိရမိသည္ ။ ရီ႐ွင္း နဲ႔က်
ေတာ့ ဆရာႀကီးသဖြယ္လုပ္ကာ ေကာ္ရစ္တာ တစ္
ေလ်ွာက္ ဟိုေယာင္ဒီေယာင္ ေလ်ွာက္ကာ ေ႐ွ႕ကေန
Dance Club က ဘယ္နားမွာလဲ ႐ွာရသည္ ။
