ဒီေန႔က ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ ဘတ္ဟြၽန္း တေယာက္
အိမ္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔ စဥ္းစားထားေပမဲ့ ညေန
ေစာင္းမွ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေတြ႔ၾကဖို႔ ေခၚတဲ့ အကိုတစ္
ေယာက္ေၾကာင့္ အက်ႌလဲၿပီး ေျပးထြက္ခဲ့ရသည္ ။
တျခားသူသာဆို ျငင္းလိုက္ေပမဲ့ ငယ္ငယ္ထဲက အ
ရမ္းေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့ အကိုဝမ္းကြဲမို႔ ဘတ္ဟြၽန္း ခ်က္
ခ်င္းပဲ ေျပးသြားခဲ့ရသည္ ။ ဖုန္းနဲ႔ ေတြ႔မဲ့ေနရာလိပ္
စာကို ပို႔ေပးလိုက္တာမို႔ တကၠစီစီးၿပီး သြားလိုက္ရ
သည္ ။ ေရာက္သြားေတာ့ အခ်ိန္က ေျခာက္နာရီခြဲ။
ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ အကိုဝမ္းကြဲ ဂ်ဴမင္းက လက္
လွမ္းျပတာမို႔ ဘတ္ဟြၽန္း သြက္သြက္ကေလး ေျပး
သြားကာ ခါးကိုင္းလို႔ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။ အကို
ဂ်ဴမင္း တဦးထဲေတာ့မဟုတ္ဘဲ သူ႔အေပါင္းအသင္း
ႏွစ္ေယာက္ပါ ႐ွိေနေသးသည္ ။ အကိုဂ်ဴမင္း ထိုင္
ခိုင္းတဲ့ ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ အကိုဂ်ဴမင္းက
သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလာသည္ ။
" ဒါက ငါ့ညီဝမ္းကြဲ ေျဗာင္ဘတ္ဟြၽန္းတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္း ဒါက ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏူတ္ဆက္လိုက္ "
ေခါင္းေလး ငံု႔လို႔ အျပံဳးေလးနဲ႔ ႐ို႐ိုေသေသ ႏူတ္
ဆက္တဲ့ ေကာင္ေလးကို ဂ်ဴမင္းသူငယ္ခ်င္းေတြက
ခပ္ျပံဳးျပံဳး ။ ဂ်ဴမင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက အရပ္႐ွည္
ၿပီး ၾကည့္ေကာင္းတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲ ။
" အင္ဂ်ယ္ဟြၽန္း အဲ့ေလာက္ ၾကည့္မေနနဲ႔ အဲ့တာ
အထက္တန္းေက်ာင္းသားပဲ ႐ွိေသးတယ္ "
ႏွစ္ေယာက္ထဲက ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းတဲ့ တေယာက္
ကို အကိုဂ်ဴမင္းက ေျပာလိုက္တာမို႔ မသိမသာ အ
ကဲခတ္ၾကည့္မိေတာ့ အဲ့ဒီအင္ဂ်ယ္ဟြၽန္းဆိုတဲ့ အကို
က ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနခဲ့သည္ ။ ၿပီးေတာ့
သံုးေယာက္သား ရယ္ေမာၾကျပန္ေတာ့ နားမလည္တဲ့
ကြၽန္ေတာ္ကပဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ နဲ႔ လိုက္ေငး
ရေတာ့သည္ ။
" ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ေမေမက မင္း ဒီမွာ
ေက်ာင္းတက္ေနတယ္ ေတြ႔လိုက္ဦးေျပာတာနဲ႔ ေခၚ
လိုက္တာ အကုန္အဆင္ေျပတယ္မလား "
