မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ စကားေျပာခဲ့တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္က သိပ္ မ
ၾကည္ခ်င္ ။ ကန္တင္းမွာလဲ လက္ႀကီးပိုက္ ၊ခါး ကို
မတ္ကာ ထိုင္ေနၿပီး ၾကံဳ႕ထားတဲ့ မ်က္ခံုးေတြေၾကာင့္
ဘတ္ဟြၽန္းက ရိပ္မိေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းရယ္မသိ ။
ရီ႐ွင္းကေတာ့ သူနဲ႔မဆိုင္သလို ေနေနေပမဲ့ မေနႏိုင္
သူက ဂ်ံဳအင္က ႐ွိသည္ ။ ေကာ္ဖီတစ္ငံု ေသာက္
လိုက္ ၊ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ဘတ္ဟြၽန္း အေျခအေနကို
တလွည့္စီ အကဲခတ္ေနတဲ့ ဂ်ံဳအင္ကို ခံုေအာက္က
ေန မသိမသာ ေျခေထာက္ကို တက္နင္းၿပီး ရီ႐ွင္းက
ေတာ့ အံႀကိတ္ျပၿပီး သတိေပး႐ွာသည္ ။ တံုးအသူ
လို႔ အမည္ေပးခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ တံုးတဲ့
ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ ဘာျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ
ကို ရီ႐ွင္းနဲ႔ဂ်ံဳအင္ဆီ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲ ျပကာ
ေမးေတာ့ေမး႐ွာသည္ ။
" ေသာက္ၾကပါ စားၾကပါကြာ ၿပီးရင္ အတန္းတက္ရ
ဦးမယ္ လခြမ္းထဲမွပဲ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္
ေယာက္ထိုင္ၾကည့္ေနရ ငါေတာ့ သြားၿပီေဟ့
ရီ႐ွင္းေရ အသည္းေလး ပိုက္ဆံေလး႐ွင္းေပးပါဦး "
လြယ္အိတ္ယူၿပီး ဝ႐ုန္းသုန္းကား ေျပးထြက္သြားတဲ့
ဂ်ံဳအင္ေၾကာင့္ရီ႐ွင္းတစ္ေယာက္ လွမ္းဆြဲခ်ိန္ေတာင္
မရလိုက္ဘူး ။ ကန္တင္းမွာ ဂ်ံဳအင္ စားစားသမ်ွကို
သူခ်ည္း ဒိုင္ခံ႐ွင္းေပးေနရတာ သိပ္ေတာ့ မဟုတ္
ေသးဘူး ။မင္းက ငါ့အေဖမို႔လို႔လား ၊ မင္းက ငါ့မိန္းမမို႔လို႔လားလို႔ ေအာ္ဆဲခ်င္ေပမဲ့ ဆဲခ်င္တဲ့ အ႐ိုင္းစိုင္း
စိတ္ကေလးကို ႐ုပ္ရည္ေလးနဲ႔က ထိန္းရေသးတယ္။
" အံ့ၾသတယ္ ဒီေကာင္နဲ႔ငါ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူငယ္
ခ်င္း လာျဖစ္ရတာလဲ ေခြးေကာင္ ခ်ီးလိုပဲနံတယ္ "
ရီ႐ွင္းက ပါးစပ္လႈပ္ရံုကေလးနဲ႔ စံုစိေအာင္ ဆဲေန
ေတာ့တာပဲ ။အတန္းထဲ ျပန္ေျပးတဲ့ ဂ်ံဳအင္ကေတာ့
ဘယ္ေနရာမွာ ေမွာက္ယက္ လဲေနေတာ့မလဲမသိ ။
" ဘတ္ဟြၽန္း တခ်ိန္လံုး ပတ္ခ်န္းေယာလ္မ်က္ႏွာ
ကိုပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ ေနခဲ့လိုက္ေတာ့ "
