ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း စက္ဘီးေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ အတူ
ေက်ာင္းတက္ရင္း ၊ ႏွစ္ေယာက္အတူ စာလုပ္ၾကရင္း
စာသင္ႏွစ္က တဝက္က်ိဳးလာခဲ့ၿပီ ။ စာသင္ႏွစ္ တစ္
ဝက္က်ိဳးသြားတဲ့အခ်ိန္က ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္
ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္းေလး ျဖစ္လာသည္။ ည
တိုင္း အတူ စာလုပ္ရင္း ၊ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တူတူ စား
ၾကၿပီး ကိုးနာရီေက်ာ္တဲ့အခ်ိန္မွ ခ်န္းေယာလ္ကအိမ္
ျပန္သြားတတ္သည္ ။ တခါတခါ သီခ်င္းဆိုစရာေန႔႐ွိ
တဲ့အခါ ၉နာရီေလာက္မွ ေရာက္လာတတ္ၿပီး ခဏ
ေနၿပီးမွ ျပန္တတ္သည္ ။ စာေမးပြဲ ရလဒ္ေတြက
စိတ္ခ်စရာ အေျခအေနျဖစ္လာတာကိုေတာ့ ဘတ္
ဟြၽန္း ေက်နပ္သလို ခ်န္းေယာလ္လဲေပ်ာ္သည့္ပံုပင္။
ဒီည ခ်န္းေယာလ္က သီခ်င္းဆိုစရာ႐ွိလို႔ ေနာက္က်
မယ္ လို႔ စာပို႔ထားေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းက အင္း လို႔ျပန္
စာေလး ပို႔လိုက္သည္ ။ ဒီေန႔ပိတ္ရက္မွာ ဘတ္ဟြၽန္း
က အဖ်ားဝင္ၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာကို ခ်န္း
ေယာလ္ မသိေသးဘူး ။ အေႏြးထည္အပါးေလးသာ
ဝတ္ၿပီး အိပ္လိုက္ ၊ တီဗြီ ထိုင္ၾကည့္လိုက္ လုပ္ၿပီး
ေနာက္ ဘတ္ဟြၽန္း တစ္ေယာက္ထဲမို႔ ပ်င္းရိလာ
ေတာ့သည္ ။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည၈နာရီ
ေက်ာ္ ျဖစ္ေနေပမဲ့ အနီးနားက ပန္းျခံေဟာင္းေလး
ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ခံုတန္းေလးမွာ ေက်ာေပးထိုင္ေနသူ
က ခ်န္းေယာလ္မွန္း ဘတ္ဟြၽန္း အတပ္သိသည္ ။
ခ်န္းေယာလ္က ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာကို ျမင္ျမင္
ခ်င္း ဘတ္ဟြၽန္း သက္ျပင္းတခ်က္ ေလးေလးပင္ပင္
ခ်လိုက္မိသည္ ။ အနားမွာ သြားဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့
ခ်န္းေယာလ္က တခ်က္လွည့္ၾကည့္လာသည္ ။
" မအိပ္ေသးဘူးလား အိပ္မေပ်ာ္လို႔လား "
" အင္း အဟြတ္ အဟြတ္ "
ေဆးလိပ္အေငြ႔ေၾကာင့္ အဆက္မျပတ္ ေခ်ာင္းထဆိုး
တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္က သူ႔လက္ထဲ
က ေဆးလိပ္ကို ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး ဖိနပ္ထိပ္နဲ႔ ဖိေခ်ပစ္
လိုက္ေတာ့သည္ ။ အေႏြးထည္ပါးပါး နဲ႔ မ်က္ႏွာ ခပ္
ႏြမ္းႏြမ္းခ်ိခ်ိ ဘတ္ဟြၽန္းကို ခ်န္းေယာလ္ အကဲခတ္
လိုက္သည္ ။
