တကၠသိုလ္တက္တာ အခ်ိန္က တစ္ပါတ္တိတိ ၾကာ
သြားၿပီ ။ တစ္ပါတ္တိတိ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ခ်န္း
ေယာလ္နဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ဆက္ဆံေရးက
ပိုပိုၿပီး ရင္းႏွီးလြယ္လာၾကသည္ ။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္
ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ံဳအင္နဲ႔ရီ႐ွင္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြလဲ
ပိုပိုၿပီး သိလာၾကသည္ ။ ေလးေယာက္ တစ္ဖြဲ႔ ဒီ သူ
ငယ္ခ်င္း အုပ္စုက သြားအတူ ၊စားအတူ ေပ်ာ္စရာ
ေကာင္းၾကသည္ ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘဝ
က စာေမးပြဲမနီးသေရြ ့ ေန႔ရက္တိုင္းက ေပ်ာ္စရာပဲ
မဟုတ္လား ။ အတန္းလစ္ခ်င္ရင္လဲ လစ္လို႔ရၿပီး ၊
ကန္တင္းသြားထိုင္ရင္ခ်င္လဲ ရသည္ေလ ။ေနာက္
ကေန နားရြက္ဆြဲၿပီး အတန္းထဲ ျပန္ေခၚသြင္းမဲ့ ဆရာ / ဆရာမေတြမွ မဟုတ္ၾကေတာ့တာ ။ တကၠ
သိုလ္ ေက်ာင္းသားဘဝကလြတ္လပ္မႈ အျပည့္ပဲေလ၊
" ဒီတပါတ္အတြင္း Dance Club က ဂ်ံဳအင္
ေၾကာင့္ မိန္းကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဝင္လာ
ၾကတယ္တဲ့ ဝါး ဂ်ံဳအင္က မိုက္တယ္ "
ဘတ္ဟြၽန္းက ပါးႏွစ္ဖက္အျပည့္ ေပါင္မုန္႔ေတြ အ
ျပည့္ေၾကာင့္ ဂ်ံဳအင္ကို ခ်ီးက်ဴးစကားက ဗလံုပေထြး
ထြက္လာသည္ ။ လက္မေထာင္ျပၿပီး မ်က္လံုးေတြ
ပိတ္က်သြားတဲ့အထိ ခ်ီးက်ဴးလိုက္တာကို ဂ်ံဳအင္က
လက္ေတြခါျပၿပီး မဟုတ္တာကြာ ဆိုၿပီး ႐ွက္႐ွက္နဲ႔
ျငင္း႐ွာသည္ ။ အေနေအးတဲ့ ရီ႐ွင္းကေတာ့ လက္
ခုပ္တီးေပးတယ္ ။ ဘတ္ဟြၽန္းပါးစပ္ထဲက ထြက္က်
တဲ့ ေပါင္မုန္႔သား အစအနေတြက ေ႐ွ႕မွာ တင္ထား
တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ လြယ္အိတ္နက္ျပာေလးေပၚ လြင့္
စင္က်ကုန္သည္ ။ ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ စကားဝိုင္း
ထဲ ဝင္မပါျဖစ္ဘဲ ဘတ္ဟြၽန္းလြယ္အိတ္ေပၚက
ေပါင္မုန္႔သားအစအနေတြကို လက္နဲ႔ပုတ္ထုတ္ေပး
ေနသည္ ။
" ေနာက္ၿပီးေတာ့ Music Club က ဆရာႀကီး
ကေတာ့ပတ္ခ်န္းေယာလ္ျဖစ္ပါတယ္ ေျဖာင္းေျဖာင္း"
ဘတ္ဟြၽန္းက ပါးႏွစ္ဖက္ ေဖာင္းေဖာင္းကားကားႏွင့္
သူ႔ေဘးက ခ်န္းေယာလ္ဘက္ကို လွည့္ၿပီး လက္ခုပ္
တီးေတာ့သည္ ။ ဒီတခါေတာ့ ရီ႐ွင္းနဲ႔အတူတူ လက္
ခုပ္လိုက္တီးသူ ဂ်ံဳအင္ပါ ပါလာေတာ့သည္ ။ သူတို႔
လက္ခုပ္သံေတြေၾကာင့္ တျခားဝိုင္းက လူေတြကပါ
ဝိုင္းၾကည့္လာၾကတာမို႔ ခ်န္းေယာလ္ ႐ွက္ေတာင္႐ွက္
မိလာတယ္ ။ ဒီအ႐ူးေတြကေတာ့ လို႔သာ တီးတိုးေရ
ရြတ္လိုက္ရေတာ့သည္ ။
