Forced Marriage ✓

Chapter 26

Chapter 6: Childhood Friend

Samantha's Pov

The girls on books that I had read isn't kidding, it really hurts. Dang it. Hanggang ngayon ay ramdam ko parin ang kirot nito. I can't even move my legs just a bit.

"Don't move. Anong kailangan mo? Just tell me at ako na ang magdadala sayo." Nabaling ang atensyon ko sa nagsalita, it was Dale who's half naked, the towel is covering his down body, may ilang butil pa ng tubig na galing sa buhok niya ang tumutulo pababa sa matipuno niyang katawan. "About what happened.. I'm sorry, hindi ko lang talaga napigilan. I promise, I'll be more careful with my actions. At gusto ko rin sabihin na seryoso ako sa mga sinasabi ko," sinsero niyang sabi. Para namang natunaw ang puso ko sa sinabi niya, he really are not one of those guys na tuwang tuwa pa kesyo nakuha niya ang virginity ng isang babae.

"But I can't change the fact that I enjoyed it," dagdag niya pa kaya naibato ko sa kanya ang isang unan.

"Siraulo ka!"

Mahina lamang siyang tumawa. "Makakapaglakad ka ba? May pasok tayo ngayon, pwede naman kitang ipagpaalam muna kay Dean,"

"Kaya ko naman siguro," dahan dahan akong bumangon at tumayo. "Oh, see? I can walk."

Naglakad ako palapit sa kanya na pinipigilang matawa sa itsura ko, paano ba naman ay iika ika akong maglakad. "Ano ba! Wag kang tumawa d'yan!" Sita ko sa kanya.

Siya na nga ang may gawa nito tapos tatawanan niya lang ako? Napakawalang puso!

"What? Hindi naman ako tumatawa.." aniya pero halata naman sa mukha niya ang pagpipigil. "Come here, I'll just carry you."

Ilang segundo lang ay ramdam ko na para akong lumutang sa ere, 'yun pala ay buhat na niya ako.

"Huy, bitawan mo nga ako!" Pagpapabebe ko pa pero ang totoo ay gusto ko ang mga ganitong moment namin.

Ayaw ko nang isipin 'yung nangyare kagabi, baka mapanaginipan ko pa 'yon at piliin ko nalang na huwag nang magising.

"Halos hindi ka na nga makapaglakad nang maayos e, wag ka nalang ngang malikot," pagsusungit na naman niya kaya hindi na ako nagreklamo.

May bipolar disorder yata talaga ang lalaking 'to, biglaan nalang na nag-iiba yung mood.

"So, ano bang gusto mong breakfast?" Tanong niya nang maibaba ako sa upuan sa dining room.

"Magluluto ka?" Mangha kong sambit.

"Hindi, oorder lang ako." Agad na bumagsak ang balikat ko 'ron. Akala ko pa naman magluluto na siya. "Hindi ako marunong magluto," nahihiya niya pang dagdag habang kumakamot sa batok niya.

Napa oohh nalang ako, kaya pala.

He ordered our food, within 25 minutes, dumating na 'yon kaya kumain na kami.

Hindi na rin naman masakit ang nasa pagitan ng hita ko kaya maayos akong nakakapaglakad ngayon sa hallway ng school. Pero itong kasama ko 'e napaka-OA.

"Sigurado ka bang kaya mo? Pwede ka namang umabsent 'e, o kung gusto mo talagang pumasok, bubuhatin nalang kita!" Suhestyon niya at handa na sana akong buhatin pero agad akong lumayo.

"Sira ka talaga! Ayos lang nga ako, okay? At wag nating pag-usapan yan dito dahil baka may makarinig!"

"Oh, 'e ano naman kung may makarinig?" Tanong niya pa, kung hindi ko lang talaga 'to mahal baka nasapok ko na 'to 'e.

"Ewan ko sayo, sige na, pumunta ka na sa room niyo," wika ko nung makarating na kami sa harap ng classroom ko.

"Anong gusto mo mamayang lunch? Dadalhan kita."