Stolen Chances

Chapter 16

Nagising na naman ako nang malungkot ngayong araw. Araw-araw na lang ganito. After that heated confrontation with bagyo, ay hindi na kami nakapag-usap pa. I was avoiding him for almost a month. Hindi rin naman niya ako pinapansin. Sometimes, I find him looking at me but he'll avert his gaze once I caught him. Tumigil na rin siya sa paghatid sa akin sa trabaho from that day. Buti nalang at natuto ako kung paano mag-commute para hindi ko na poproblemahin pa iyon. Nakikita ko siya minsan sa trabaho and he is really a bell boy sometimes or all the time. Siguro nakagawian lang niya ang ganung bagay kaya hindi niya maiwan-iwan.

Sa isang buwan, natuto ako sa lahat ng bagay. I was able to wash my clothes alone. Nahirapan ako nung una dahil nagkandasugat-sugat pa ang mga kamay ko but I overcome it. I was not able to write notes for whole week cause it hurts. Natuto rin akong magluto, thanks to Manang Siling. She was so patient of teaching me. Pero itlog lang naman ang kaya kong lutuin at saka rice. At least, maalam na ako sa mga simpleng gawain. I was so scared at first dahil baka hindi ko magawa, but I just did. Nalulungkot lang ako dahil sa isang iglap ay nawala iyong pagkakaibigang nabuo sa amin ni Bagyo. Pakiramdam ko, I just meet him yesterday and then another came and he was gone. Hindi ko siya makita minsan dito sa school. Palagi siyang nasa court. Sa kaka-iwas siguro niya sa akin ay sa court na siya nalagi all the time. Sometimes, kapag magkaklase kami ay todo talaga ang pag-iwas niya sa akin. Nasasaktan ako but I don't to show it to him. I've tried approaching him after 2 weeks of our argument but he didn't even bother looking at me. Hindi ko naman ini-expect na magpapaliwanag siya pero bakit kailangan niya akong iwasan? Buti pa si Alikabok, hindi man siya nagpaliwanag sa kung ano ang nalalaman niya pero hindi naman niya ako iniwasan. He was just there when I needed him. Hindi pa kami nakakapag-usap tungkol sa nangyari nung araw na iyon.

And about Kulog, I was present during their dinner. Kasama ang pamilya niya and I must say na ang bait ng pamilya niya. Ewan ko kung saan nagmana ang isang iyon ee. Kung ano ang siyang kinabait ng pamilya niya ay siyang kinapangit ng ugali niya. Napakaganda pa ng mama niya. Ang papa naman niya ay strict pero mabait naman. Naalala ko tuloy sina Mama at Papa sa kanila. Selene was so happy seeing me. She was so excited when she introduced me to her parents. After the dinner, doon na nagsimula na palaging kasama ko ay si Kulog. Busy kasi minsan si Alikabok kaya hindi niya ako masamahan. Hanggang ngayon ay wala parin akong naging kaibigan sa university. In fact, mas marami pa ang umaway sa akin dahil palagi kaming magkasama ni Kulog.

Ngayon nga ay naka-upo ako sa lilim ng puno malapit sa soccer field. I was with myself. Of course. Ano pa bang aasahan? I was hoping kasi na dumaan dito si Bagyo. I just wanted to tell him something. Iyong abnormal na iyon kasi! Tiniis ako ng isang buwan! Hindi ako makapaniwala na natitiis niya ako. Pinunasan ko ang mukha ko nang maramdaman kong nagtuluan na naman ang mga luha ko. Ganito lagi ang nangyayari. Maghihintay ako ng dalawang oras kung dadaan ba si Bagyo pero pagkatapos ng dalawang oras ay wala naman. Tapos iiyak na naman ako dahil para akong tanga. Nakakainis ang bagyong iyon! Akala niya VIP siya? Di porket namimiss ko siya ay may karapatan na siyang saktan ako.

Pero bakit ko nga ba siya namimiss? Bakit ako nasasaktan?

"Umiiyak ka?"

Dali kong pinunasan ang pisngi bago tiningnan ng masama si Kulog. Nagtago na nga ako't lahat ay nandito pa rin ang gago at nahanap na naman ako.

"Hindi ako umiiyak. Napuwing lang ako."

Umupo siya sa tabi ko nang hindi man lang nagpapaalam if gusto kong tumabi siya. Tss.. Bastos talaga!

"Okey, kausapin mo iyong pagong." Tiningnan ko siya ng masama.

"Ano bang ginagawa mo dito?"

He shrugged his shoulder.

"Binabantayan ka habang wala pang bagyo."

"Hindi na ako bata, hindi ko kailangan ng bantay. Kaya ko sarili ko."