Start

2.9K 218 13
                                    

"ကူညီေပးတာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ နင္သဝန္မတိုဘူးဆို
တာေသခ်ာလား "

မယံု သလိုမ်က္ဝန္းတစ္ခ်ိဳ႕ကရစ္ဝဲေနသည္

"ငါသဝန္မတိုဘူးလို႔မေျပာမိပါဘူး "

"အ့ဲတာဆိုမလုပ္ဘူး "

"ဒါေပမယ့္ ႐ွင္းေခတ္ သနားပါတယ္
ငါထိန္းခ်ဳပ္ၾကည့္ပါမယ္ "

"ငါေျပာမယ္ နင္ကူညီမယ္ဆိုလည္းအဆံုးထိေရာက္
ေအာင္ကူညီေပးလိုက္ မလုပ္နဲ႔ဆိုလည္းအခုကတည္း
ကတား မျပတ္မသားေတာ့မလုပ္နဲ႔ အကို႐ွင္းေခတ္ကို
အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္မယ္ "

လက္ပိုက္ၿပီးေသေသခ်ာခ်ာေမးေနတ့ဲသူမက
စာမရေသးတ့ဲေက်ာင္းသားကိုဆူေနသလိုလိုပင္
အ့ဲလိုမျပတ္သားလို႔မရေပ ေနာက္ဆံုးစိတ္ေကာက္တ့ဲ
ဘူတာကသူ႔ဆီမွာပဲဆိုက္မွာ.....

"အင္း အင္း ငါသဝန္မတိုဘူး ရၿပီလား "

"Hak ကေလးက်ေနတာပဲ "

မ်က္ႏွာဆူပုတ္ေနသည့္ထိုကေလးႀကီးကိုရင္ခြင္ထဲ
ထည့္ထားမိသည္...

............ ............. ...........

သဝန္မတိုဘူးဆိုတာေတာင္႐ွင္းေခတ္ေခါင္းကို
ႏွစ္ခ်က္ဆင့္႐ိုက္လိုက္ေသးသည္
ေႏြးေႏြးရ႕ဲ စာအုပ္ေတြကိုေပြ႔ေပးၿပီးအသားယူလို႔တ့ဲ
ဟုတ္သည္႐ွိမဟုတ္သည္႐ွိ ႐ွင္းေခတ္တစ္ေယာက္
သူ႔ crush ႏွင့္အဆင္ေျပသြားလို႔ေတာ္ကာက်သည္

"ေမေမႀကီးတို႔အဆင္ေျပရ႕ဲလား "

"အင္း ေျပတယ္တ့ဲ ဟိုမွာကနည္းနည္းပိုခ်မ္းေတာ့
အထူႀကီးေတြဝတ္ရတာတစ္ခုပါပဲ "

"ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ "

"ၾကားထဲ 9 လပိုင္းေလာက္လာမယ္ေျပာတယ္ "

"သိပ္ေတာင္မလိုေတာ့ဘူးပဲ "

ျပံဳးကာရယ္ကာျဖစ္သြားေသာသူမမ်က္ႏွာေလးက
ေမေမတို႔ကိုဘယ္ေလာက္လြမ္းေနလဲသိသာပါသည္

လုပ္လက္စစာအုပ္အထူႀကီးကိုဆြဲယူကာ
ဟိုလွန္သည္လွန္လုပ္ေနျပန္သည္

စာလုပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္တပ္ထားေသာမ်က္မွန္ဝိုင္းေလး
ေဘာပင္ကိုဖိကိုင္ထားေသာလက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္
တစ္ခုခုကိုအာရံုစိုက္ေနခ်ိန္တြင္မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သြား
ျခင္းကအစျမတ္ႏိုးစရာေကာင္းေနျပန္သည္

For Life..... (Z+U)Where stories live. Discover now