Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

1. OfficieelXanthe

Genre:  Mysterie/Horror
By: OfficieelXanthe

"Ik ben Jay. Dit is mijn verhaal en hoe alles dat goed zou gaan, veranderde in het slechtste. Het begon allemaal in dit bos."

Ik stond aan de kant van het pad mijn gsm te checken.
Het was 10 uur, en allang donker. Wat zat ik dan nog in het park te doen, vraag je je zelf af zeker? Niet veel, gewoon even frisse lucht binnennemen, ik zou gewoon terug naar huis gaan, toen ik twee mannen verdacht zag praten. Ze keken heel de tijd rond of er niemand was. Omdat ik aan de kant stond, merkte ze mij natuurlijk niet op. Goed, de linkse man had een koffer vast. Zijn gezicht herken ik niet meer maar hij gaf de koffer aan de andere persoon. "Bij de bank om 12 uur, afgesproken?" Hoor ik een stem zeggen.
"Ik neem de spullen mee, als jij voor de wapens zorgt." Wapens? Een bankoverval?! Hier was iets zó niet pluis.
Ik blijf stil zitten achter de boom. Mijn hart bonkt tegen mijn slapen en het voelt alsof ik elk moment kan flauwvallen. Ik zoek mijn medicatie, omdat ik helemaal niet goed ben in stressvolle situaties. Ik zou gewoon naar huis kunnen sprinten. Of wachten tot ze mij vinden. Ik kies voor optie A. Rennen dus.

De twee mannen mompelen nog wat en ik kom achter de boom uit. Zo snel als mijn benen het toelieten ren ik naar- ja.. naar waar eigenlijk? Verdorie! Ik had geen flauw idee waar ik heen was aan het gaan. Ik hoor geroep op de achtergrond. Wanneer ik achterom kijk, zie ik de twee gedaanten me achtervolgen. Tuurlijk! Daar had je niet aan gedacht zeker?! Ik voel mijn adem zwaarder worden. Mijn benen reageren trager en ik kan niet snel meer lopen. Maar door de adrenaline in mijn lijf blijf ik tóch doorrennen. Links? Rechts? Rechtdoor? Ik kies links. Ik blijf doorrennen tot ik bijna over mijn eigen benen struikel. Verkeerde pad. 'Wat?' Denk je nu zeker. Het loopt dood. De mannen halen mij in. Ik sluit mijn ogen en durf ze pas na enige tijd opendoen. Er was niemand.
Ik kan mijn adem niet op tempo krijgen en val op mijn knieën. Voor ik iets kan denken of doen, sluiten mijn ogen en daarna weet ik het niet meer. Ik heb nog geen idee van wat er is gebeurd. Maar wat ik wel weet is dat ik daar wel even heb gelegen. Het was namelijk al licht buiten. Ik voel mijn gsm trillen. '+3484937478'. Ik neem om. "Jay? Jongen? Ik was doodongerust! Kom nu naar huis!" Het was een oude vrouwenstem. Maar- ik kende haar helemaal niet. Ik besloot naar huis te gaan en een paar dagen uit te rusten.

Toen ik terug in het park was, viel iets me op. Er was niemand. Het grote park. Dat normaal overbevolkt was, is leeg. Geen teken van leven tz besporen todat...
"12 uur. Gesnopen?" Hoor ik een bekende stem zeggen. Die mannen weer? Ik kijk ze bang aan. De twee mannen, die blijkbaar iets in de 70 lijken, staren me verward aan. "Wat is er knul?" Ze kijken elkaar aan. "Gaan jullie de bank overvallen?" Vraag ik met het droogste stemmetje ooit. "De bank?" Ze schieten in de lach. "Jongeman, wij spreken altijd af bij die bank daar." Hij wijst de bank aan waar ik gisteren aan de boom stond. Ik kan even niets zeggen.

"Dus jij zit ons dit waar te maken?" De man in uniform kijkt me aan en staat recht. "Ga naar huis. Verspil zo je eigen tijd niet met leugens." De politie geloofde mijn verhaal niet, jij wel?

(Dit is een verhaal over iemand die dingen ziet die er niet zijn. Hij wou zoals je ziet op het einde, alles uitleggen maar niemand geloofde hem. Maar geloof jij hem?)

In het stuk waar je in verleden tijd schrijft, staat af en toe werkwoorden in tegenwoordige tijd. Het is een goed verhaal, alleen de opbouw klopt niet helemaal. Als je het een politie-brief verhaal wil van maken, zou ik beginnen in het bureau en dan een soort flashback terug doen. Op het einde krijg je pas te weten waar het eigenlijk over gaat, meestal is dat wel leuk, maar in deze contest klopt dat niet helemaal. Ook kwam ik er pas achter dat hij dingen zag die niet echt waren op het einde. Je zou bijvoorbeeld een stukje in je verhaal kunnen doen dat hij twijfelt of die mensen er wel echt zijn. Dan wordt het ook meteen duidelijker voor de lezer wat er aan de hand is. Leuk idee, ik heb veel plezier gehad in het nakijken!