Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

1. Daansuidgeest

Genre: Horror/actie
By: daansuidgeest

Langzaam loopt Kayla door het bos, gefocust op ieder klein onnatuurlijk geluidje in de omgeving. Verwilderd kijkt ze om zich heen. Een vos met zijn witte, dikke wintervacht schiet weg achter een met sneeuw bedekte boomstam. Plotseling kraakt er een takje, ongeveer tien meter achter Kayla. Ze hoort een paar vogels van schrik wegvliegen, en ze draait zich met een ruk om. Zodra ze zich heeft omgedraaid kijkt ze recht in de ogen van Jorden Walker. "Hallo Kayla, lang niet gezien." Zegt hij met een kalme, dreigende stem. Hij loopt langzaam naar haar toe, en bij elke stap wordt de grijns op zijn gezicht groter. Kayla zet voorzichtige stappen achteruit, tot ze met haar rug tegen de bast van een vochtige, met mos bedekte boom staat. "Wat wil je van me, Walker?" Zegt ze met een hatelijke ondertoon in haar trillende stem. "Oh, ik denk dat je dat zelf wel weet." Zegt hij. Plotseling grijpt hij naar zijn riem, waar een pistool aan bungelt. Kayla reageert zo snel als ze kan en sprint naar een andere boom, waar ze zich achter verschuilt. Nog voor ze bij de boom aan komt hoort ze een knal, maar ze weet dat ze niet achterom kan kijken. Ze voelt haar hart in haar bevroren lippen en handen kloppen, en haalt diep adem. Elke keer dat ze uitademt komt er een wolkje waterdamp uit haar mond, en ze probeert zich daarop te focussen. Waar is Jorden? Waarom hoort ze niks? Ze begint met tranende ogen op haar gebarsten nagels te bijten. Hij kan niet weg zijn, niet voor hij zijn zin krijgt. Natuurlijk, ze had dit al veel eerder aan moeten zien komen! De manier waarop hij keek bezorgde mensen al rillingen, wat was er mis met haar geweest dat ze hem uitnodigde voor een kop thee? Maar natuurlijk, de reden was dat hij knap was. Ongelofelijk knap zelfs, ondanks het litteken dat schuin over zijn neus liep en de vele piercings en tatoeages...

Zo voorzichtig mogelijk kijkt Kayla om de boom heen. Dat had ze natuurlijk beter niet kunnen doen, want ze kijkt recht in de ogen van Jorden. Oh nee... Ze wil het wel uitgillen van schrik, maar haar adem stokt in haar keel. Wat moet ze nu doen, wat moet ze nu doen?? Zo snel als ze kan rent ze opnieuw naar een andere boom, maar deze keer rent Jorden achter haar aan. Ze blijft doorrennen richting de bewoonde wereld. Misschien lukt het haar om hulp te zoeken. Nee, dat kan ze beter niet doen, hij heeft verdorie een pistool, ze zou andere mensen alleen maar in gevaar brengen. Ze hoort Jorden niet ver achter haar struikelen over een boomtak, maar ze rent zo hard als ze kan door. "Ik krijg je wel te pakken!" Roept hij, en hij rent verder achter Kayla aan. Kayla ziet in de verte de oude watermolen, en rent er naar toe. Het water in de greppel is bevroren, en ze verzwikt haar enkel als ze er overheen springt. Ze rent naar Het vervallen stenen huisje waar het waterrad aan vast zit, en Rammelt aan de deur. Ze duwt er met al haar kracht tegen aan, en net wanneer ze echt in paniek begint te raken gaat de deur met een gevaarlijke knars open. Kayla springt naar binnen en gooit de deur met een klap achter zich dicht. Dan rent ze de dunne trap op naar de zolder, en verschuilt zich achter twee grote maalstenen. Ze hoort Jorden beneden de deur open trappen, en duikt in een. Geluidloze tranen stromen over haar wangen. Ze hoort Jorden de begane grond overhoop halen, en na een aantal minuten hoort ze de trap bij elke voetstap kraken. Hij loopt naar een groot vierkant gat ik de muur, waar vroeger de zakken gemalen graan naar beneden gehesen werden. Plotseling ziet Kayla haar kans. Vlak voordat Jorden zich omdraait rent ze naar hem toe. Ze geeft hem een harde duw in zijn rug, maar struikelt dan zelf over een zak zand, en valt met een harde klap op de grond. Nog voor ze weer op kan staan voelt ze de modderige laars van Jorden op haar wang drukken. Ze schreeuwt het uit van de pijn. "Waarom doe je dit?!" Huilt ze. "dat gaat je niks aan. Zijn dat de laatste woorden die je te zeggen hebt?" Vraagt hij zonder enige emotie in zijn stem. "Rot op, Jorden. Ik haat je." Zegt ze met afschuw in haar stem.

Nog voor de uitgesproken is hoort ze een knal, en een stekende pijn in haar buik. Jorden haalt zijn voet van haar wang af, en loopt de trap af naar beneden. Kayla duwt zich met haar armen een beetje omhoog. Er zit een donkerrode vlek in haar shirt. Ongelovig rijkt ze er naar met haar vingers. Het warme bloed plakt aan haar vingers en onder haar nagels. Het sijpelt langs haar arm naar haar elleboog en dringt door de vezels van haar shirt. Langzaam Kayla voelt zich misselijk worden en ze vind zichzelf vooroverbuigend en overgevend op de stoffige stenen vloer. Nee, zo kan het niet eindigen, Zo mag het niet eindigen! Maar het lukt haar niet eens om op te staan, dus hoe moet ze hier ooit weg komen? Kayla veegt haar mond af met haar mouw, en ploft huilend achterover. Zodra haar hoofd de grond raakt begint alles te draaien, en wordt het zwart voor haar ogen. Is dit het einde? I think so...

Je beschrijft de omgeving heel goed! Altijd heel fijn om een verhaal te lezen die goed gedetailleerd is. In de tweede alinea gebruik je bijv drie punten achterelkaar of twee vraagtekens, als je professioneel wil schrijven zou ik dat niet doen. Af en toe is de zinsopbouw een beetje moeilijk te lezen. Vb: "het water in de greppel is bevroren, en ze verzwikt haar..." je kan het simpeler opschrijven zodat de lezer er ook sneller doorheen kan lezen (maar houd alsjeblieft je gevoel voor detail!). Ook gebruik je veel "en" terwijl het eigenlijk niet nodig is. Je hebt ook een keer een aantal hoofdletters vergeten (aan het begin van een zin die iemand zegt). Aan het einde gebruik je een Engelse zin, omdat je nu in het Nederlands schrijft zou ik het Engels zo veel mogelijk vermijden. Zelf mis ik een klein beetje de emotie aan het einde. Ook doe je de leestekens een beetje verkeerd. Vb: "Wat raar." Zegt hij. Die zin moet eigenlijk zo zijn: "wat raar," zegt hij. Klein verschil maar het is toch wat vervelend om te lezen. Je bent trouwens niet de enige met dit probleem. Ik ben dit ook vergeten te zeggen bij andere schrijvers, omdat ik niet zeker wist of het klopt (ik heb net even gecheckt in mijn boek en internet).