Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

1. Iriskwarts

Genre: Romantiek
By: iriskwarts

Ik loop langzaam door het donkere bos. Mijn zaklamp in mijn hand geklemd, het pad voor me verlichtend. Mijn hart klopt in mijn keel. Elke keeropnieuw ben ik bang dat we betrapt zullen worden. 'Elias.' Roep ik fluisterend als ik op ons plekje aankom. Ik hoor een paar takjes kraken en dan zie ik hem. Zijn blonde warrige haren en zijn lieve gezicht verschijnen in het licht van mijn zaklamp. Mijn lippen krullen automatisch om in een glimlach en mijn hart vult zich voor de zoveelste keer met warmte en liefde door deze jongen.

'Ik heb je gemist Ossie.' Fluistert hij terwijl hij zijn armen stevig om me heen slaat. Ik sla mijn armen ook om hem heen. Mijn zaklamp valt met een zachte plof op de modderige grond, waarna die uitgaat. Ik houdt Elias wat steviger vast en hij kust me. We giechelen samen zacht als verliefde pubers. We kussen opnieuw en opnieuw. Op dit soort momenten voel ik dat ik leef, ik ben gelukkig. We kijken elkaar liefdevol aan. Ik geniet van de stilte, van het simpele samen zijn. Dat kunnen wij alleen maar in de stille donkere nachten.

'Ik heb iets voor je meegenomen.' Zeg ik zacht als we op de vochtige aarde zijn gaan zitten. 'Dat had niet gehoeven Oscar.' Zegt hij al net zo zacht terug en hij slaat zijn arm dichter om me heen. 'Het is een kleine moeite.' Zeg ik terwijl ik onhandig een rol papier uit mijn jaszak haal. Ik bijt onzeker op mijn lip als ik zie dat het een beetje verkreukelt is. Elias pakt het met een glimlach van me aan en rolt het voorzichtig uit.

Hij kijkt me vragend aan als hij de getekende wereldkaart ziet. Hij raapt na even zoeken mijn zaklamp van de grond om het beter te kunnen bekijken. 'Heb je dit zelf gemaakt?' Vraagt hij en ik hoor de bewondering in zijn stem. Ik voel hoe mijn wangen rood worden en ik knik. 'Waarom een wereldkaart?' Vraagt hij niet begrijpend en hij bekijkt de kaart nog eens goed. 'Ik heb alle plekken waar ik met je heen wil omcirkelt.' Zeg ik en ik slik de brok in mijn keel weg. 'Ik weet dat het nu niet kan, maar misschien ooit. In de toekomst.' Ik durf hem niet in zijn mooie blauwe ogen aan te kijken. Bang voor hoe hij zal reageren.

'Oscar.' Fluistert hij met een schorre stem. Ik kijk hem dan toch aarzelend aan. In zijn ogen schitteren tranen. Mijn blik wordt geschrokken. 'Dat gaan we zeker doen, ooit.' Fluistert hij snikkend, maar met een glimlach. Hij stopt de kaart zorgvuldig weg. Hij trekt me dicht tegen zich aan en zo blijven we zitten, totdat de zon opkomt.

Je gebruikt je leestekens ook niet helemaal correct. Het is: 'Elias?' roep ik. Of 'Elias!' roep ik. Of 'Elias,' roep ik. Je hebt een prachtig emotioneel verhaal geschreven. Heel goed gedaan! Ik denk dat er iets is waarom ze voorzichtig moeten zijn of dat hun relatie stiekem is, probeer dat duidelijker te maken. Zo niet zou ik er iets aan toevoegen dat het interessanter maakt.