Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

1. Leesmutsje

Genre: Tienerfictie/romantiek
By: leesmutsje

Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel, terwijl ik het onbekende meisje achterna ren. Ik voel de takken van de wilde bomen schrammen maken op mijn blote armen en benen. Waarom ren ik ook al weer achter een meisje aan dat ik niet ken? Ze had me enkel aangekeken en ik voelde een sterke connectie tussen ons. Ik had haar al meerdere malen gezien in de stad, maar zij had mij niet opgemerkt. Dit keer wel en nu moet ik haar naam weten.

Ze kijkt voor de derde keer achterom. De speelse glimlach staat nog steeds op haar gezicht. 'Wacht!,' roep ik vermoeid naar haar. Mijn benen waren moe van het rennen. Het helpt ook niet echt dat het een warme zomerdag was. Ik voel een tak over mijn gezicht gaan en stop direct met rennen. Ik grijp naar mijn gezicht, voel over de plek waar de tak zich zojuist bevond en kom tot de conclusie dat mijn gezicht aan het bloeden is. Ik kijk vooruit om te zien waar het meisje is. Als ik haar niet zie, bedenk ik me dat ze natuurlijk is doorgerend. Ik laat een pijnlijke zucht uit en ga tegen een van de bomen zitten. Ik bekijk mijn armen en benen. 'Gaat het?,' hoor ik een honingzoete stem zeggen. Ik kijk verbaasd op. Ze staat voor me! Ze was niet doorgerend, maar gestopt. Ineens voel ik me erg verlegen door het beeldschone meisje dat voor mij staat. Ik blijf stil.

'Laat me je helpen,' zegt ze na een tijdje. 'Dat hoeft niet hoor,' breng ik zachtjes uit. 'We zullen terug gaan naar het strand. Ik wil je terugbrengen, het is immers mijn schuld dat je er zo uitziet,' het meisje steekt haar hand uit, zodat ik hem kan aanpakken. Haar hand voelt warm aan. 'Mijn naam is Leoni, maar iedereen noemt me Leo,' zegt ze terwijl ik haar hand aanneem. Ik kijk haar aan en zie haar glimlach weer. 'Ik ben Charlie.' Ik schud haar hand. 'Zullen we dan maar teruggaan?' ik schud wild met mijn hoofd. 'Gaat niet,' vertel ik haar. 'Waarom niet?' Ze kijkt me haar met haar bruine Bambi ogen. Ik voel me er door geïntimideerd. 'Mijn moeder zal woest zijn. Ik heb morgen een hele belangrijke balletvoorstelling en met dit,' ik wijs naar de enorme snee op mijn gezicht, 'gaat dat niet.' Gek genoeg ben ik niet boos. Ik weet zelf ook wel dat deze voorstelling heel belangrijk is, want het zou mijn hele toekomst kunnen bepalen. 'We kunnen naar mijn huis gaan en je snee schoonmaken. Het is vast niet zo erg als het lijkt,' zegt Leo heel rustig. Ik knik instemmend.

Samen lopen we door het bos heen. 'Waarom rende je eigenlijk achter me aan?,' vraagt Leo nieuwsgierig aan mij. 'Ik, uhm,' is het enige wat ik uit kan brengen. Ik slik even kort. 'Ik heb gewoon nog nooit zoiets gevoeld,' geef ik toe. 'Je wilt gewoon weten wie ik ben?' Ze lacht kort. Ik lach terug naar haar en knik om antwoord te geven op haar vraag. 'We zijn er trouwens,' deelt ze mee. Ik stap na haar het huis binnen. De grote Duitse herder komt op me af rennen. Ik ga een beetje achter Leo staan. Bang voor de kracht die de hond heeft. 'Ben je bang voor honden?' 'Alleen als ze springen.' 'Snuf, laag blijven hè,' zegt ze tegen de hond. Ik laat hardop een lachje horen. 'Het was niet mijn idee,' zegt Leo zuchtend. Gek hoe het voelt alsof we al jaren vriendinnen zijn. 'Mam! Waar ligt de verbanddoos?,' roept ze hard door het huis. Gelijk hoor ik iemand, waarschijnlijk haar moeder, naar beneden komen. 'Leoni, wat is er gebeurd dat jij je verbanddoos nodig hebt?' Je kunt de paniek in haar stem horen. Zodra haar moeder mij ziet, gaan haar wenkbrauwen omhoog. 'Dus je besluit eindelijk je meisje mee naar huis te nemen,' zegt haar moeder plagend. Ik zie dat Leo rood wordt. 'Mam, ik ken haar net. Maak haar niet bang,' zegt ze gefrustreerd tegen haar moeder. Om haar te kalmeren leg ik mijn hand op haar arm. Ik had helemaal niet verwacht dat Leo op meisjes zou vallen, maar goed ook anders had ik haar voor niets het hele bos achterna gerend. Leo lijkt te ontspannen en zich te realiseren wat ik hier ook al weer doe. 'Laten we Charlie even opknappen. Ze is ballerina mam,' verteld ze alsof ze het al jaren weet.

'Bedankt mevrouw,' ik kijk haar aan, 'bedankt Leo,' nu kijk ik haar aan. 'Ik loop met je mee naar het strand, weet je nog?' 'Oh ja,' zeg ik lachend, terwijl ik voel dat mijn wangen rood worden. 'Dag Charlie, hopelijk tot snel,' zwaait haar moeder mij uit. We lopen samen weer door het bos. 'Ik heb je al vaker gezien weetje,' zegt Leo dan ineens. Ik voel haar ogen op mijn gezicht branden, terwijl ik naar de grond blijf kijken. 'Sorry van mijn moeder.' 'Het maakt niet uit. Ze lijkt me aardig,' zeg ik terwijl naar haar glimlach. 'Vind je het erg dat ik op meiden val?' Ze komt ineens heel verlegen over. 'Het is oké, ik ben zelf ook nog niet helemaal uit over mijn sexualiteit,' vertel ik haar. Haar gezicht ontspant en ik lach naar haar.

'We zijn er,' hoor ik Leo zeggen. Ik kijk rond en zie mijn moeder al snel zitten. 'Kom mee.' Ik trek haar mee aan mijn arm. 'Mama, dit is Leoni. Ik wil dat ze morgen naar mijn balletvoorstelling komt,' zeg ik als we bij mijn moeder aankomen. Mijn moeder kijkt over haar bril heen en scant Leo, voordat ze hetzelfde bij mij doet. 'Als jij twee kaartjes wilt verspillen aan iemand die niet eens komt, moet je je gang maar gaan,' zegt ze en ze doet haar zonnebril weer op. Ik pak de kaartjes en geef ze aan Leoni. 'Kom alsjeblieft,' smeek ik haar. 'Of ik kom zie je morgen wel,' zegt ze zacht, voordat ze zich omdraait en wegloopt.

Je schrijft op een hele mooie manier. Ik zat er in één keer helemaal in! Je bent een paar hoofdletters vergeten en komma's, probeer je verhaal echt goed door te lezen voordat je hem online zet/upload. Je deelt dingen mee op een hele rustige en fijne manier! Ik vond het echt een super leuk verhaal, wel moet ik zeggen dat ik een beetje creativiteit mis, wat enorm moeilijk is in de genre romantiek en tienerfictie. Een verhaal is leuk om te lezen als er een probleem is, anders is het gewoon een boek over iemands leven. Verder vond ik het echt een heel goed verhaal! Heel veel romantiek en tienerfictie verhalen vind ik niet zo leuk, goed gedaan!