Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

2. Daansuidgeest

Genre: Fantasy
By: daansuidgeest
Tijdperk: Middeleeuwen

10 seconds in hell

Slenterend loop ik met mijn handen in mijn zakken over het houten bruggetje. Overal komen geluiden vandaan; het gekraak van de vermolmde planken, het kabbelende water, dat een paar meter onder mijn voeten stroomt, het ruisen van de wind door de bomen en de vogeltjes, die vrolijk fluiten, hoog in de takken van de bomen. Ik loop over het met beukennootjes bedekte bospad, in de richting van het dorp. Diep inademend neem ik alle geluiden en geuren in me op. Het bos is een van mijn meest geliefde plekken om te zijn, naast de oude bibliotheek in het dorp. Ik spring over een laag stenen muurtje, en duw een paar stekende bramentakken opzij. In het dorp is het rumoerig, bijna iedereen heeft wel iets te doen. Straat kinderen rennen rond over de drukke winkelstraten, waar rijkelijk uitgestalde kraampjes staan, bedekt met smakelijke kazen en broden, kleurrijke soorten fruit en bloemen, en prachtige manden en vazen. Ik wurm me tussen de winkelende dorpslieden door, richting de kerk. De grote klokkentoren torent hoog boven me uit, als ik het stenen bordes van de kerk op loop. Ik duw het kleine houten zijdeurtje open, dat alleen bedoelt is voor personeel. De geluiden die van buiten komen vervagen als ik over het zachte tapijt door de grote hal loop. Ik stap over de stenen drempel naar de grote zaal, waar ik direct richting de achterkant van de kerk loop. Ik kijk vluchtig om me heen; ik ben nooit echt op mijn gemak in kerken. Ze passen niet bij mijn kijk op het leven.

Toch loop ik stevig door, naar het kamertje van de pastoor. Ik klop voorzichtig op de deur, maar ik krijg geen gehoor. De pastoor zal wel druk bezig zijn Ik druk de hendel naar beneden en stap het kleine kamertje binnen. Ik haal de rol papier uit de zak van mijn jurk, en leg hen op een klein houten bureautje. De randen zijn wat verkreukeld, maar het zegel is nog intact, dus ik zal niet in de problemen komen. Zuchtend van opluchting stap ik weer in het warme zonnetje, terwijl ik mijn jurk glad strijk en richting de bibliotheek wandel. Ik vraag me wat er in de brief had gestaan, dat zo belangrijk was geweest. Ik had mezelf er van moeten weerhouden om het niet te openen, want dan was ik zeker in de problemen gekomen. Ik heb wel een vermoeden waar het over gaat. Ik heb men in het dorp horen praten over een zekere Martin Luther King, die de kerk had aangevallen. Het zal wel niet zo heftig zijn als de verhalen die de ronde doen, maar het is toch interessant dat iemand een keer in opstand komt tegen het al zo overheersende geloof. Er worden zelfs brieven verkocht om een plaatsje in de hemel te krijgen. Wat een onzin.

In de bibliotheek is het minder koud dan in de kerk, maar nog steeds koeler dan de buitenlucht, en het ruikt er muf en verlaten. Ik haal de twee dunne boekjes uit mijn zakken en leg ze op een doorbuigende plank neer, die er uitziet alsof hij zo door zou kunnen breken. Dan loop ik naar een torenhoge boekenkast, waar een lange ladder voor staat. Ik weet dat ik beter niet de boeken van de bovenste plank kan nemen, maar ik kan de prachtige met leer gebonden kaften en stoffige boekenleggers niet meer weerstaan, en ik klim voorzichtig de ladder op. Helemaal bovenin kijk ik voorzichtig om me heen. een zachte windvlaag komt door het open raampje gewaaid, en het lijkt wel of de boeken rondom me naar me fluisteren, alsof ze weten dat ze een bezoeker hebben. Het zijn magisch oude boeken, vol toverspreuken, recepten en oude verhalen in vreemde laten, vertelde mijn opa me een keer. Hij is de eigenaar van de bibliotheek, en had me al jaren geleden verteld dat het niet slim was om de boeken van de bovenste plank te lezen. Met de weinige kennis die ik had zou ik opgeslokt kunnen worden in de gevaarlijke wereld van magie, met duizenden geheimen en mysteries die nooit door mensen opgelost zouden kunnen worden. "Sommige geheimen zijn niet om te ontdekken," had hij gezegd. Toch pak ik een van de in zwart leer verbonden boeken, waar een rafelende katoenen riem omheen zit geknoopt. Het boek trilt zachtjes in mijn vingers als ik het stof van de bovenkant afveeg. Ik klim van de ladder af en stop het loodzware boek diep in mijn zakken. Ik bewaar het om thuis te lezen, want hier is het waarschijnlijk niet veilig.