Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

1. CawCawHawkeye

Genre: Spanning/Fantasy
By: CawCawHawkeye

Een roodborstje begint te zingen. Bladeren knisperen onder mijn laarzen. De brief in mijn handen. De tekst die alles zegt.

"Zoek de steen, zoek het pad. Zoek de plek waar je alles vergat. De steen diep binnen in het woud, omringt door dennenhout. Daar waar jouw herinneringen schuilen, vliegen de dennenuilen. Stil en zacht, net als jouw hart"

Jaren heeft het mooi geklonken. De woorden en zinnen met vreemde betekenissen. De brief is oud en vergeeld. Scheurtjes geven aan dat de brief lang is gebruikt en doorgelezen. Een brief met vele waarheden, waarheden die in de loop van de tijd zijn veranderd.

Het zijn geen leugens, maar meer halve waarheden. Een halve waarheid is dat bijvoorbeeld mijn hart niet meer stil en zacht is. Het is verdoemd en verbrandt. Jarenlang gebruikt, gekweld en pijn gedaan. Een pijn die moeilijk te vergeten is.

Een aantal eekhoorns klimmen de bomen in. De zon die door de bladeren schijnt geeft een magische sfeer. Een windvlaag, bomen die ruisen. Een uil vliegt voorbij, mee met de wind.

Ik herinner dat een dennenuil deel uitmaakt van de brief en aangezien dit een dennenwoud is, weet ik dat ik het dier moet volgen.

Ik kijk de lucht in en luister zachtjes naar de natuur. Ik ben oplettend en elk dier in de lucht trekt mijn aandacht. Soms wil ik mijn zwaard pakken, maar ik vergeet dat er geen vijanden in de bossen zitten. De enige vijand is de tijd.

De tijd om het pad en de steen te zoeken. De steen die het licht brengt naar mijn donkere koninkrijk. Mijn koninkrijk gemaakt van magische zielen, die op dit moment, wordt vernietigt. Mijn koninkrijk dat altijd al deel heeft gemaakt van Arsly, de wereld waar wij in wonen.

En met de hulp van de steen, wordt alles zoals vroeger. Het bos mag dan magisch lijken en vreedzaam, maar het is te mooi om waar te zijn... Ik zie de uil naar het oosten vliegen en probeer het dier te volgen. Bruine bladeren en veel takken die op de grond liggen lijken een pad te maken.

Weer vliegen uilen boven mijn hoofd. Ik ren en probeer het pad te volgen. Geef mij mijn herinneringen. Ik spring over struiken en zie een open veld. De steen zit in een open stam in het midden van het veld.

Wachters staan in een kring om de steen. 'Koning Rydus van Arsly', zegt een van de wachters. Ik knik en de wachters gaan in twee rijen staan om mij erlangs te laten. Ik loop op de stam af, waar de steen in zit. Een groene steen glinstert in de zon.

Ik pak de steen en sluit mijn ogen. Een kracht ontsnapt als ik de steen vast heb en ik voel de duisternis weg gaan. Ik zie mijn nichtjes en neefjes als ik mijn ogen open doe. Ze kijken niet blij of opgelucht. Ze kijken mij aan met gevreesde ogen.

'Wat heb je gedaan?', zegt mijn oudste nichtje Lylo.

Het begin is een beetje vreemd, maar niet verkeerd. De tekst in de brief is erg mooi, heb je dat zelf bedacht? Wel moet ik zeggen dat je te snel een nieuwe alinea begint. Een nieuwe alinea hoef je alleen te beginnen wanneer er een nieuw onderwerp of stukje komt. Je beschrijft later dat er dieren bewegen, maar hier doe je later niets mee. Probeer elke zin een doel te geven. Bijvoorbeeld dat ze wordt ontwaakt uit haar dagdromen door de eekhoorntjes. Je gebruikt je leestekens ook een beetje verkeerd: 'Wat heb je gedaan?' vroeg ze. Zonder een komma na de dialoog. Of 'Koning Rydus van Arsly,' zegt één van de wachters. (De komma moet voor het aanhalingsteken) Je verhaal is heel uniek en speciaal, wat ik enorm leuk vind. Alleen ik mis een beetje de uitleg waarom die steen zo belangrijk is. En als die steen dan zo belangrijk is, waarom moet hij er dan naar zoeken terwijl zijn wachters er al omheen staan?