Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

2. Worldwriter123

Genre: Actie
By: worldwriter123
Tijdperk: Operatie Gunnerside

Het vliegtuig waar ik in zit is een beetje aan het schommelen. We zijn op weg naar een Duitse fabriek die in Noorwegen stond.

Daar wordt zwaar water gemaakt en daarmee maak je atoombommen.  Het is onze missie om de fabriek onopgemerkt tot ontploffing te brengen. Dat is nog een hele klus, omdat na de vorige poging de wachters zijn verdubbeld.

'Jongens, we hebben een probleem,' zei Commando James. 'We kunnen niet zien waar we moeten landen door de sneeuw, maar als we nu niet springen, dan moeten we wachten tot volgende maand.' Iedereen keek elkaar aan. 'We gaan ervoor,' zei Ik. De rest knikte.

Commando James gaf ieder van ons een parachute. 'Oké, hou je tas goed bij je, want daar zit alles in wat we nodig hebben,' zei James. Ik sprong het vliegtuig uit. Gevolgd door mijn vriend Daniel. Wij waren samen gevlucht uit Noorwegen. Ik kwam keurig met mijn voeten terecht in de sneeuw.

Ik deed mijn parachute af en keek in mijn tas. Naast alle granaten en bommen hadden we ook nog skies, hiermee konden we ons makkelijk verplaatsen. Met z'n vijven gingen we skiën. We weten wel de locatie van de fabriek. Daarom gingen wij die kant op.

In de tussentijd waren er ook nog vier commando's in dit gebied. Zei deden de verkenningsmissie van operatie Grouse. Zij waren de hele winter in een afgelegen huisje. Ze hadden gehoord dat ze moesten blijven totdat er een nieuwe missie kwam. In de winter waren ze bijna verhongerd totdat een van de vier een hert had neergeschoten. Daarmee konden ze de winter overleven.

Inmiddels is het al vijf dagen veder. Wij waren ook aangekomen bij de fabriek. Opeens hoorde we iemand roepen achter ons. Het waren de andere vier commando's. Ik keek naar wie het waren en herinnerde ze gelijk. Het waren allemaal oude vrienden van de trainingskampen. Roy was daar een van. Hij was een snelle leerling.

We kletste en lachte samen met elkaar de hele dag in het huis van de vier commando's. 'Hoe hebben jullie de winter overleeft?,' vroeg commando Daniel. 'Ik zal het wel vertellen,' zei Roy. 'In het begin ging het wel goed, maar in de laatste 2 weken was ons voedsel opgeraakt. 'We hebben maar geluk gehad dat Brian een hert schoot anders waren we nu niet bij jullie geweest,' voegde Jayden toe en gaf daarbij een elleboogje tegen Brian aan. Brian grinnikte.

Toen het avond werd begon de missie. We probeerde met de skies zo dicht mogelijk bij de fabriek te komen. We zagen de wachters. Ze waren volledig gefocust op de brug, omdat dat de enige mogelijke weg was. 'We kunnen die brug nooit over,' zei James. 'Kunnen we het ravijn niet ingaan en dan aan de andere kant weer naar boven klimmen?,' vroeg Ik. Het was heel even stil.  'Ik ga wel kijken,' zei Roy. We knikte en Roy liep weg.

Toen hij terugkwam zei hij: 'Ja het kan, alleen wordt het wel een uitdaging.' 'Oké dan gaan we,' zei Jayden. Met z'n tienen liepen we het ravijn in.  Een voor een daalde we het ravijn in. Het dalen ging makkelijk, maar nu nog naar boven.

Ik pakte een rotswand en wurmde me zelf naar boven. Het ging moeilijk, maar het lukte wel. Het duurde een half uur toen we boven weer kwamen. Ik had een aantal open wondjes

Uiteindelijk kwamen we boven. Er was geen bewaker te zien, maar voor de zekerheid splitste we ons op. 'De helft van ons moet de wachtposten in de gaten houden,' zei Daniel. We verdeelde ons snel.

Ik, James, Daniel, Brain en Roy gingen de bommen plaatsen. James had gehoord dat er een kabelgoot was. 'Jij gaat met mij mee,' besliste James snel en wees naar mij. 'Wij gaan via de voor deur,' zei Daniel. We splitste ons alweer op.

'Hier! Ik heb hem gevonden,' zei James. Ik ging er als eerst in en James kwam achter mij aan. Uiteindelijk kwamen we bij een luik. Voorzichtig haalde ik het luik weg.

Ik zag daar de hogeconcentratiecellen die het zwaar water produceerden staan.

Een man was ze aan het checken. Ik liet James weten dat ik hem ging besluipen. Uit mijn tas haalde ik mijn Thompson M1.  Met mijn Thompson M1 in mijn handen kroop ik de kabelgoot uit.

'Handen omhoog,' riep ik tegen de man. Hij verstond me niet, maar begreep wat ik bedoelde.

Uit angst liet de man zich op de grond vallen. James kwam ook de kabelgoot uit. 'Goed gedaan,' zei James tegen mij.

We legde onze tassen voorzichtig op een tafel die midden tussen de hogeconcentratiecellen stond.

De bange man lag nog steeds op de grond. Ik pakte een van de tijdbommen vast die we hadden meegenomen, maar voor ons sprong het raam uiteen en het glas verspreidde zich door de kamer.

Uit reflex richtte ik met mijn Thompson M1 naar het raam. James verstopte zich een beetje achter een van de hogeconcentratiecellen. Het was nu afwachten. Langzaam kwam er een persoon naar binnen. Het was Daniel. Ik kon weer opgelucht ademen. Even later kwamen Brian en Roy ook naar binnen. 'De voordeur zat op slot dus moesten we een raam in trappen,' Legde Brian uit.

Snel gingen we aan de slag. Ik plaatste twee tijdbommen. De rest plaatste er ook twee. Ik zette de tijdsbommen aan. Dertig seconden. 'Rennen!,' schreeuwde James. Ik legde mijn Thompson M1 op de tafel, zodat ze op een dwaalspoor terecht kwamen en geen represailles zouden volgen die de plaatselijke bevolking zouden treffen.

Een voor een gingen we het raam uit. James ging als laatste. We rende terug naar het ravijn. 'Zouden ze zijn afgegaan?,' vroeg Roy. Er ontstond een harde knal. 'Ik denk het wel,' grinnikte Jayden.

We gingen terug naar het huisje. We maakte ons klaar om naar zweden te gaan, alleen de vier commando's wilde zich aan sluiten bij het Noorse verzet dus namen we afscheid. Met z'n zessen keerde we terug naar Zweden.

Je schrijft je verhaal volgens mij in de verleden tijd, alleen soms zit er een zin tussen die in de tegenwoordige tijd is geschreven. Probeer je verhaal hierop na te kijken. Ook begin je een nieuwe alinea om de paar zinnen. Dit is helemaal niet nodig. De eerste alinea eindigt bij "Jongens we hebben een probleem".

"Ik sprong het vliegtuig uit". Probeer dit gedetailleerd op te schrijven. Wanneer je uit een vliegtuig springt ben je natuurlijk doodsbang, en dat niet alleen. Je springt niet alleen uit een vliegtuig, je voelt bijvoorbeeld de wind door je haren wapperen en je benen in de lucht bungelen. Zet ook neer dat hij even nerveus naar beneden kijkt, of iets wat daar op lijkt.

"Met z'n vijven gingen we skiën". Hier geldt hetzelfde. Geef uitleg!

Het verhaal heeft uiteindelijk een vijf dagen skip. Dit is totaal niet erg. Alleen het eerste stuk is bijna nutteloos hierdoor. Probeer in het eerste stuk een probleem te creëeren zodat het spannend blijft.

Je hebt heel veel time skips. Eéntje is niet zo erg. Maar meerdere achter elkaar maakt je verhaal vervelend om te lezen, omdat het voelt dat je door je verhaal heen rushed. Probeer je tijd te nemen en te focussen op één stukje.

Je verhaal was wel erg uniek en speciaal! Nog nooit zo iets gelezen, ik vond het wel leuk.