Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

3. Iriskwarts

Genre: Fictie
By: iriskwarts
Nummer/nummers: Brother van Kodaline
(Je had dit naar mij gestuurd met 3 enters tussen de alinea's. Ik denk dat dit een foutje is geweest. Zo niet, zulke grote witte regels zijn niet nodig.)

'Meneer Oudewater, er is bezoek voor u,' zegt een jongedame tegen mijn tweelingbroer August. Elsa hete ze geloof ik. Hij knikt even en de dame stapt op zij. Mijn hart klopt hoopvol in mijn borst. Ik hoop zo dat hij mij weer herkent. Maar als ik de blik in zijn ogen zie weet ik dat dat niet het geval is.

August staat op en schudt mijn hand. Ik glimlach naar hem en ik weet niet zo goed wat ik moet doen of zeggen. 'Mijn naam is Alphons,' zeg ik dan mompelend. Een brede glimlach verschijnt op zijn gezicht bij het horen van mijn naam. Ik voel hoe een klein beetje hoop zich vormt in mijn binnenste. 'Zo heet mijn tweelingbroer ook,' zegt hij blij en het gevoel verdwijnt meteen weer. 'Ik mis hem best wel nu ik hier ben,' mompelt hij dan en zijn glimlach wordt wat kleiner. Hij gaat weer zitten en neemt een slokje van zijn koffie. Ik ga tegenover hem zitten en ik kijk naar hem.

Hij lijkt als twee druppels water op mij en dat maakt dit alles nog veel moeilijker. Het is net alsof ik in de spiegel kijk, maar hij ziet het niet meer. Ik slik de brok in mijn keel weg en ik kijk naar hoe hij de krant begint te lezen.

'Hm,' mompel ik nog zachtjes als reactie op dat hij zijn tweelingbroer mist. Hij mist mij, maar hij weet niet dat ik zijn tweelingbroer ben. August legt de krant weer neer en kijkt me glimlachend aan. 'Alphons en ik gingen heel vaak samen buiten spelen toen we nog klein waren, dan speelden we vaak verstoppertje en hij was beter in zoeken dan ik,' zegt hij nog steeds glimlachend en ik glimlach een beetje droevig terug. 'Leuk,' mompel ik en ik bijt even op mijn lip.

'Hier is een koekje voor u,' zegt de zelfde jongedame tegen August en ze geeft hem een gevulde koek. Ze biedt mij dan ook een koek aan en ik pak het zwijgend aan. Ze glimlacht even medelevend naar me en ze loopt dan weer weg. Ik kijk haar kort na en richt mijn aandacht dan weer op August. Hij geniet zichtbaar van zijn koek. Ik begin dan ook langzaam te eten. August kletst over allerlei herinneringen van vroeger. Ik knik en glimlach af en toe. De herinneringen horen doet me goed, vooral als hij ze verteld. Ik ben blij dat hij dit allemaal nog wel weet.

Na ongeveer een uur geluisterd te hebben naar August sta ik op. 'Ik moet er weer vandoor,' zeg ik tegen hem en ik glimlach klein. Ik zie hoe zijn wenkbrauwen lichtjes fronsen en hij steekt zijn hand naar me uit. 'Het was leuk met u gesproken te hebben,' zegt hij dan zacht. Ik schudt zijn hand. 'Tot ziens,' zeg ik en ik draai me langzaam om. Ik loop richting de uitgang van het verzorgingstehuis en ik glimlach kort naar de dame met de naam Elsa volgens mij.

In gedachten verzonken loop ik richting de flat waar ik woon. Ik had nooit verwacht dat hij me niet meer zou herinneren. Als je me dit 20 jaar geleden zou hebben verteld zou ik je compleet uitgelachen hebben. Onze band was zo sterk en we steunden elkaar door dik en dun. Er razen allemaal emoties door me heen en ik kan met moeite mijn tranen tegenhouden. Wat er ook gebeurd, ik zal August altijd blijven bezoeken. Hij blijft voor mij altijd mijn 5 minuten jongere broertje. Hoe hij ook veranderd.

Je begint een nieuwe alinea wanneer je eigenlijk een ingesprongen zin zou moeten gebruiken. Ik herhaal dit waarschijnlijk al veel te vaak maar kijk even in mijn boek "schrijftips". Daar staat in hoe je ingesprongen zinnen goed gebruikt en hoe je dialogen goed neerzet (qua leestekens, want de dialogen zelf zijn heel goed!)

Het is al vrij snel duidelijk dat zij tweelingbroers zijn. Lezers zijn echt extreem slim dus het herhalen van dit is allesbehalve nodig. Probeer het eerder vager op te schrijven, zodat de lezer er verder over na kan denken.

Je maakt af en toe een klein spellingfoutje. Zoals "dezelfde" en "vertelt".

Echt een enorm leuk verhaal! Kort en super krachtig! Echter heb ik nog een klein vraagje: Hoe kennen ze elkaar en waarom herkent hij zijn broer niet? Dat je geen antwoord geeft op de laatste vraag snap ik, sinds je dat in een later "hoofdstuk" zou kunnen vertellen, maar een kleine tip zou fijn zijn. Zodat ik er een beetje over kan fantaseren.
Ik weet dat ze elkaar kennen omdat ze tweelingbroers zijn, maar zijn ze vrienden ofzoiets? Ik denk dat er iets is gebeurd waardoor August hem niet meer kan herinneren, maar hoe zijn ze dan weer in contact gekomen?

Voor de rest een super leuk verhaal. De vragen hierboven laten zien dat ik echt geïnteresseerd ben in het verhaal: Ik wil gewoon meer weten!