Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

2. Fuzzverhalen12

Genre: Historische Fictie
By: Fuzzverhalen12
Tijdperk: Middeleeuwen

Ik loop over het marktplein naar de visboer toe. Onderweg kom ik bij de kerk een klein meisje tegen. Ze staart verdrietig voor zich uit. 'Alstublieft,' zegt ze zachtjes en een beetje sloom. 'Doe het niet,' mompelt ze verder. Ik hurk voor haar neer en zwaai met mijn hand op en neer.

Het meisje kijkt me aan. 'Ze komen,' zegt ze. 'Ze komen voor ons allemaal,' zegt ze wat zachter en weer verdrietig voor zich uit starend. 'Wie?' vraag ik aan haar en probeer haar te begrijpen. 'De mannen,' mompelt ze. 'Ze gaan me verbranden,' gaat ze verder. 'Ze gaan alle vrouwen verbranden.' Dan zegt ze niks meer.Ik kijk verward om me heen. Zouden ze dat echt doen? Tuurlijk zouden ze dat doen. Als je hier ook maar iets slimmer was of een beetje een grote mond had was je een heks.'We hadden ook nooit in opstand mogen komen,' zegt ze na een tijdje zachtjes. 'Het heeft alles verpest.' Opstand? Waar had dit meisje het nu weer over.Ik pakte haar hand en nam haar mee naar mijn huis, dan maar geen vis. Wat me verbaaste, is dat het haar niks kon schelen dat ze mee genomen werd. Ze bleef maar staren naat een punt. Waarom? Geen idee. Misschien was ze in shock.

Als ik thuis ben aangekomen, laat ik haar zitten op de bank. 'Wil je wat drinken?' Vraag ik haar. Ze reageert niet, maar dat was al te verwachten. 'Ik wil niet branden,' zegt ze dan zacht. 'Ik ook niet,' zegt ik nog zachter. Alleen die gedachte al van levend verbrandt worden. 'Ze mogen niet naar de kerk,' zegt het meisje dan zacht. 'We moeten vluchten.' Zegt ze en ze kijkt me aan. Aan de blik op haar gezicht kon ik gewoon zien, dat ze het nu echt tegen mij had en niet maar wat aan het mopelen was. Ik knik zachtjes. 'Dan doen we dat.'Toen kwam mijn man ineens het huis binnen. 'Hup, de kast in,' beveel ik het meisje snel, maar het is al te laat. Hij heeft haar al gezien. 'Wat is dit nou weer?!' Schreeuwt hij. 'Heb je dit kind gestolen?' Roept hij als hij de kadt open trekt. 'Sorry,' fluister ik zacht naar haar. 'Dat is wel wat je minimaal tegen me moet zeggen!' Gaat hij schreeuwend door.Ik voelde mijn hart in mijn ribbenkast steeds langzamer kloppen. Het leek net alsof de wereld even stil stond. De volgende woorden kwamen heel langzaam uit zijn mond. 'Ik moet dit met de burgermeester bespreken.' Ik weet niet of het kwam door mijn kleine slomotion-moment, maar zijn stem was zachter. Hij was serieus. Ik knik lichtjes en loop dan met het meisje de tuin in. Ik had een plan nodig en niet een simpele. Ik had een plan nodig, om voorgoed te verdwijnen zonder echt dood te gaan. Dat was het enige wat ik kon doen. Want als je een kind steelt, eindig je op de brandstapel. Ik voelde de hand van het meisje mijn hand vastpakken. Ik keek haar aan en wist precies wat ik moest doen.

Je begint de tweede alinea al wanneer die eigenlijk later begint. Probeer meer emotie in je schrijfwerk te zetten, de kleine dingen laten het verhaal echter aanvoelen. Het verhaal voelt zo niet natuurlijk aan.

Je hebt een paar spelfoutjes en typ-foutjes, lees je schrijfwerk goed na!

Enorm interessante tijd en origineel idee!