Schrijfwedstrijd La Rose (beëindigd)

3. Daansuidgeest

Genre: Romantiek
By: daansuidgeest
Nummer/nummers: UNO van Rex Orange County

Het verzoek
Voor de zoveelste keer die ochtend gooide Rex een krant naar een van de vele groene voordeuren in zijn krantenwijk. Hij zuchtte, en wreef door de zwarte krulletjes onder zijn kin. Het was nog maar half zeven in de ochtend, en hij was nu al doodmoe. De zon was nog maar een klein waterig bolletje aan de horizon, die zich voorbereidde om iedereen die die middag buiten was te verbranden. Rex had nooit veel last van de warmte, maar zijn vriendin Mina kon er behoorlijk slecht tegen. Na de les zou hij wel wat ijsjes voor haar kopen, als hij dan nog genoeg energie overhad om naar de winkel te gaan. Hij reed verder op zijn scooter, om de rest van de kranten te bezorgen. Toen hij klaar was reed hij naar het schoolgebouw, waar hij een jaar lang een studie fotografie deed. Voor hij naar binnen ging kocht hij nog snel een smoothie bij de supermarkt op de hoek.

De les duurde niet heel lang, maar voor Rex duurde het eeuwig. Hij had nauwelijks geslapen die nacht, terwijl hij had geprobeerd met nieuwe ideeën te komen voor liedjes. Hij zou aan het einde van het jaar een album klaar hebben, had hij met zijn producer afgesproken. Helaas was hij toen in een manische periode, en de periode die daarop volgde was altijd een depressieve. Rex was bipolair. Hij had er wel medicatie voor, maar die verlichtte zijn problemen alleen maar; het nam ze niet weg. Zijn producer wist niets van zijn aandoening af, en dat wilde hij graag zo houden. Als hij door Matt in te lichten zijn opkomende carrière als muziekant verprutste dan was het gedaan met hem. Hij kon al nauwelijks zijn krappe appartement betalen met het geld van zijn twee baantjes, dus als hij niet snel een breakthrough had met zijn muziek dan zou alles mis gaan...

Nadat Rex zijn opdracht had ingeleverd liep hij de trap af naar de grote hal op de begane grond. De vrolijke gesprekken van de studenten om hem heen galmden door de grote ruimte, en Rex moest moeite doen om niet in paniek zijn handen tegen zijn oren te drukken. Hij liep zo snel als hij kon naar de lift richting de ondergrondse parkeerplaats, waar zijn scooter op hem stond te wachten. Hij reed de garage uit en stopte voor de tweede keer die dag voor de supermarkt. Eenmaal binnen pakte hij twee dozen magnums uit de koeling, en rekende af met wat los geld dat nog in zijn zak zat.

Toen hij naar buiten liep botste hij op zijn oude vriend Jahori, een vrolijke Aziaat met een ronde bril. Rex wist niet zo goed wat hij moest zeggen. Ze hadden al maanden niet meer gesproken, omdat Rex bijna al zijn contacten had verwijderd uit zijn telefoon. "Ehm.. Het Jahori!" Zei hij, terwijl hij een neppe glimlach op zijn gezicht plakte. "Hey Rex, hoe is het? Lang niet gesproken." De spanning was duidelijk te voelen, en hoewel Jahori het goed verschool, Rex merkte toch dat hij hem pijn had gedaan toen hij hem geblokkeerd had. "Goed, ik woon met mijn vriendin, en ik doe een studie..." Het gesprek ging nergens naar toe, dat was wel duidelijk. "Hey, ik heb ijs gekocht en Mina zit op me te wachten, dus ik ga maar weer," zei hij om het gesprek te eindigen. Hij sprong op zijn scooter. "Dag Jahori!" "Doei Rex!" Rex reed weg, iets te snel voor zijn doen, en begon aan de weg terug naar huis, terwijl hij zijn tanden knarste. Het zware gevoel in zijn borst bleef maar aan hem knagen, en hij wist niet goed wat hij er aan moest doen. Hij wist wel dat het zou verdwijnen na een paar maanden, maar maar hij was toch bang dat hij zichzelf iets aan zou doen, zeker als hij een dag zijn medicatie zou vergeten.

Het was inmiddels een stuk warmer buiten, en toen Rex thuis kwam was zijn rug onder zijn T-shirt nat van het zweet. "Hey Mina, ik heb ijs!" Riep hij naar zijn vriendin, terwijl hij zijn hond Max op zijn kop aaide. "Hey jongen, goed je weer te zien," zei hij met een glimlach. Toen hij bipolair werd gediagnosticeerd was hij gaan googlen, en hij was er achter gekomen dat contact met dieren kalmerend kon werken, dus toen had hij een golden retriever pup geadopteerd. Inmiddels was Max geen pup meer, maar nog wel even vrolijk en druk. Hij hielp Rex altijd om op te vrolijken in tijden die wat moeilijker waren, zoals nu.