Meet My Professor ✓

Chapter 31

Season 2 – Chapter 31

Isang malalim na buntong hininga ang ginawa ko bago ko tuluyang pumasok sa loob ng homeroom namin. Dito ang first subject namin ngayong araw. Agad na bumungad sa'kin ang mga early bird ng klase, isa na do'n si Jasmin. Ngumiti 'to sa'kin kaya ngumiti rin ako sa kanya. Naupo ako sa kabilang row kung nasaan siya. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko pagkaupo ko, iniisip ko kung lalapitan ko na ba siya agad o hindi muna. Wala naman kasi kong nabanggit kung kalian kami mag-uusap.
   

Dahan dahan akong tumingin sa pwesto niya. Bahagya pa kong nagulat nang nagkataong nakatingin din pala siya sa'kin. Tinuro niya 'yong bakanteng row sa dulo, napatingin ako doon at tumango rito. Sabay kaming tumayo sa upuan namin at pumunta sa may dulong row. Pinili pa naming maupo sa may banda dulo, malapit sa pader.
   

Ngayong magkatabi na kami, parang umatras bigla ang dila ko. Ilang beses akong nag-isip ng mga panimulang sasabihin sa kanya, nag-isip ng mga posibleng scenario pero iba pa rin talaga kapag aktwal na.
 

"Huwag ka namang kabahan," napatingin ako sa kanya at isang malumanay na ngiti ang binigay niya sa'kin.
  

"Tungkol saan 'yong gusto mong pag-usapan natin?" Alam kong alam niya kung tungkol saan pero para na rin siguro pormal kaming makapagsimula sa pag-uusap kaya siya nagtanong ng gano'n.
 

"Tungkol do'n sa tanong mo na kalian ko lang nakita, pati na rin sa picture na sinend mo." Tumango tango ito pero hindi nagsalita, para bang inaantay ang mga susunod kong sasabihin. Kaya naman nagpatuloy ako sa pagsasalita, "Oo, siya 'yong boyfriend ko...noon."
  

Walang naging pagbabago sa ekspresyon nito, katulad pa rin nang kanina, kalmado pa rin ang dating. "Noon?"

  
Tumango ako rito, "Oo, nag-break kami no'ng enrollment natin."

   
"Ah, naku, sorry."

   
Umiling ako sa sinabi nito, "Ano ka ba, bakit ka nagso-sorry? Wala 'yon, matagal na naman 'yon."

  
"Naka move on ka na?" natigilan ako sa tanong nito.

   
Napatanong ako sa sarili ko. Naka move on ka na nga ba?

    
"Hindi mo kailangan saguting 'yong tanong ko. Pasensya ka na, nag-aalala ka yata dahil sa chat ko sa'yo noon. Huwag kang mag-alala wala naman akong sinabihan noon."

    
"Salamat," para naman akong nabunutan ng tinik sa dibdib sa sinabi niya. "Pero paano mo nga pala nalaman na siya 'yon?" Iyong mga picture naman kasi namin ni Orlando sa account ko hindi naman kita ang mukha niya. Madalas kasi nakasuot siya ng cap o hoodie sa mga picture namin, tapos ang mga pose pa niya 'yong natatakpan ang baba hanggang ilong.

    
"Noong valentine's day, nakita ko siya sa tapat ng building natin may dalang malaking teddy bear at bouquet. Ang tagal niya kasi noon sa tapat natin kaya medyo natitigan ko mukha niya. Tapos bigla kang dumating kaya naisip ko noon na siguro boyfriend mo."

   
"Ikaw lang ba nakakitang kaklase natin noon?" tanong ko rito.

   
"Alam ko may iba ring nakakitang kaklas natin pero dinaanan lang siya. Sila Enah naman kasama ko noon kaso hindi naman nila matandaan na siya 'yon. Hindi ko na rin pinaalala."

   
Napatango tango ako sa sinabi nito. Buti na lang at hindi natandaan no'ng iba, pero ibang klase rin talaga ang memorya nitong taong 'to. Dean's lister talaga.

    
"Ibig bang sabihin, no'ng pagkakita mo sa kanya noong unang araw ng klase natin sa kanya, nakilala mo siya agad?"

    
"Hindi naman. Noong una, pakiramdam ko kilala ko siya pero hindi ko matandaan kung saan ko siya nakita. Naalala ko lang nang tumayo siya noon sa may tapat mo. Napansin ko kasing namutla ka talaga no'n, tapos ayun parang light bulb na biglang umilaw sa'kin."