Zawgyi
"ေဝရင္း မင္းဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း ဘာလို႔လမ္း
မႀကီးမွာထိုင္ေနတာလည္း"
"ဝမ္နင္"
သူ႕ကိုလမ္းမေပၚက ဆြဲထူေပးေနသူ ဝမ္နင္။ သူတို႔
ႏွစ္ဦးသားက ငယ္စဥ္ကတည္းက အခ်စ္ဆံုးသူ
ငယ္ခ်င္းေတြပင္။ ေဝရင္းဒီလိုျဖစ္တိုင္း အၿမဲအနား
ေရာက္လာေပးသူက ဝမ္နင္ပါ။
ေဝရင္းလမ္းေလွ်ာက္ရင္းႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း
ေတြေျပာျပေတာ့။ သူ႕အစားေဒါသထြက္ေနတဲ့
ဝမ္နင္။ ခံရတဲ့သူက ေဒါသမထြက္ရေသး။
"ဒီသားအမိနဲ႔ေတာ့ကြာ မဟုတ္ေသးပါဘူး ေဝရင္း
မင္းကေကာ အဲ့အိမ္မွာကပ္ေနေသးတာလည္း မင္းထြက္သြားလိုက္ပါေတာ့လား ဒီေလာက္ႏိွပ္စက္ေနတာကိုကြာ"
"အဲ့ဒါငါ့အိမ္ေလးေလ ေမေမကအဲ့အိမ္ေလးမွာပဲ ေခါင္းခ်သြားတာ ၿပီးေတာ့ေဖေဖ အေဖ့ကိုတစ္
ေယာက္တည္းမထားခဲ့ႏိုင္ဘူး ဝမ္နင္"
"မင္းနဲ႔လည္းခတ္တယ္ကြာ ဒါနဲ႔မင္းဘယ္လို လုပ္မွာလဲ"
"ငါ့မွာစာေမးပြဲေၾကးသြင္းဖို႔ တဝက္ပဲရိွေတာ့တယ္ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဒီေန႔ကေနာက္ဆံုးေန႔ေလ"
"ကဲထားပါေတာ့ လိုတဲ့တစ္ဝက္ကို ငါေပးမယ္"
"ငါသူမ်ားဆီကအလကားမလိုခ်င္ဘူး ကြာ"
"မင္းနဲ႔ေတာ့ေလ မင္းတျဖည့္းျဖည္း ငါ့ကိုျပန္ဆပ္
ကြာ ဟုတ္ၿပီလား လာမျငင္းနဲ႔ေတာ့ "
"ေက်းဇူးပဲကြာဝမ္နင္"
"မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ၾကားမွာ ဒါေတြမလိုပါဘူးကြာ ဟုတ္ၿပီလား "
"အင္း"
သူေျပာလိုက္ေတာ့မွ ၿပံဳးရႊင္သြားတဲ့ သုငယ္ခ်င္း
ေၾကာင့္ ဝမ္နင္ၿပံဳးမိတယ္။ ေဝရင္းဘဝကခက္ခဲ လြန္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကအၿမဲ႐ိုးသားျဖဴစင္ခဲ့တယ္။
ရက္သတၱပတ္ေလာက္အၾကာ,
ေဝရင္းတို႔ စာေမးပြဲေတြ ေျဖၿပီးသြားေလၿပီ။ အခုပို
ေနတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာ သူအျခားအလုပ္ေလး
ေတြရွာသင့္တယ္။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွာေနရာရခဲ့ေလတယ္။
ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးကလည္း အလြန္သေဘာ ေကာင္းတာမို႔ ေဝရင္းအလုပ္မွာေပ်ာ္ေနမိတယ္။
သူအထက္တန္းေအာင္ၿပီး ေနာက္ထပ္ေက်ာင္း
ဆက္တက္ဖို႔ အပိုေငြစုေဆာင္းလို႔ရၿပီေလ။
YOU ARE READING
Stop S-1(Completed)
Fanfictionက်ေနာ္ဒီတစ္ေခါက္ေရးသားမွာက ငိုရတာေတြမ်ားမယ္ထင္တယ္။ ဇာတ္ကားတစ္ခုၾကည့္မိရာက အိုင္ဒီယာရလာတာေလးပါ။ ၿပီးေတာ့ဒီဇာတ္လမ္းကို ေရးဖို႔အတြက္ က်ေနာ့္ကိုအႀကံ ေပးခဲ့တယ္ က်ေနာ့္ညီကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတငိပါ တယ္။သေဘာက်ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရးစိတ္ကူးယဥ္ေ...
