Zawgyi
“ေဟ့! ဝမ္က်ီ!”
ေခၚသံတစ္ခုႏွင့္အတူ သူ႕႐ံုးခန္းေတာင္ေရာက္ရိွ
လာတဲ့စုန္လန္။ က်ေနာ္ကေတာ့ေခါင္းေျခာက္ရ
ေပၿပီ။ ေဝရင္းထြက္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အလဲ
လဲအကြဲကြဲေတြျဖစ္ခဲ့တဲ့က်ေနာ္ဟာ မိသားစုရဲ႕ေဖး
မမႈတို႔ႏွင့္အတူ ျပန္လည္ရပ္တည္လာေပမဲ့လို႔....
သူ႕ႏွလံုးသားခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ ရပ္တန္႔သြား
ခဲ့သလို အရင္ကထက္ေအးစက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ကိုစိတ္ေျပလိုေျပညား စုန္လန္ကေတြ႕ရာ
ေနရာေခၚသြားတတ္ပါတယ္။
ျငင္းလို႔လည္းမရအတင္းေခၚသြားတာမို႔ သူပါလာရ
ၿမဲပါ။ ခုလည္းဘယ္ကိုထပ္ေခၚအုန္းမလို႔လည္း မသိ
ပါ။
“ငါမအားဘူးစုန္လန္ မလိုက္ဘူး”
“မင္းျငင္းလို႔ရလို႔လားကြာ ဒီတစ္ေခါက္က ပန္းခ်ီ
ျပပြဲကြ လိုက္ခဲ့စမ္းပါကြာ ေနာ္”
“စုန္.....”
“ျငင္းမယ္မႀကံနဲ႔ေနာ္ ငါအတင္းဆြဲေခၚသြားရမ
လား”
“ေအးပါကြာ”
“ဒီလိုမွေပါ့”
စုန္လန္ရဲ႕ဆြဲေခၚမႈတို႔ႏွင့္အတူ စိတ္ဝင္စားမႈမရိွတဲ့
ေနရာသို႔ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ဒီမွာကပန္းခ်ီျပပြဲ
ႏွင့္ၿပိဳင္ပြဲကိုပါတြဲလုပ္ထားပံုပင္။ လူေတြအေတာ္
မ်ားတာမို႔ သူေခါင္း႐ႈပ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ထြက္သြား
လို႔မရ စုန္လန္တေယာက္သူ႕ကိုအတင္းဆြဲထား
တာပင္။
အေမတစ္ေယာက္ကသားေလးတစ္ေယာက္ သူ႕
လက္ေအာက္ကေပ်ာက္သြားမွာေၾကာက္ေနတဲ့ သူ
တစ္ေယာက္ႏွယ္။ ထိုအတိုင္းမ်က္စိကစားေနတုန္း
သူ႕အာ႐ံုတို႔ကိုဖမ္းစားထားတဲ့ပန္ခ်ီကားတစ္ခ်က္။
ဒီပန္းခ်ီကားကၿပိဳင္ပြဲဝင္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပင္။
သူထိုပန္းခ်ီကားနားသို႔ ေရာက္ရိွလာခဲ့တယ္။ ပံုထဲ
ကအရာေတြက သူ႕အတြက္ေတာ့အံ့ဩဖို႔ေကာင္း
တဲ့အရာေတြလိုပင္။ ခဏၾကာေတာ့သူ႕အနားမွာ
လူေတြဝိုင္းအံုလာျပန္တယ္။ ထိုပန္းခ်ီကားရဲ႕လက္
ရာေျမာက္မႈေအာက္မွာ က်ဆံုးကုန္သလိုပင္။
YOU ARE READING
Stop S-1(Completed)
Fanfictionက်ေနာ္ဒီတစ္ေခါက္ေရးသားမွာက ငိုရတာေတြမ်ားမယ္ထင္တယ္။ ဇာတ္ကားတစ္ခုၾကည့္မိရာက အိုင္ဒီယာရလာတာေလးပါ။ ၿပီးေတာ့ဒီဇာတ္လမ္းကို ေရးဖို႔အတြက္ က်ေနာ့္ကိုအႀကံ ေပးခဲ့တယ္ က်ေနာ့္ညီကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတငိပါ တယ္။သေဘာက်ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရးစိတ္ကူးယဥ္ေ...
