Zawgyi
ေဝရင္းေဆး႐ံုဝင္းထဲကေန အသက္မဲ့လူတစ္
ေယာက္လိုထြက္လာခဲ့မိတယ္။ ဘယလို႔ျပန္ေပၚ
လာခဲ့တာလဲ။ ဘာလို႔လဲ? က်ေနာ္ခင္မ်ားကိုေမ့
ျပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တာ 5ႏွစ္ရိွေနၿပီ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး
က်ေနာ္တို႔ေရွ႕ထပ္မေပၚလာပါနဲ႔။
အေတြးတို႔ႏွင့္အတူအျပင္ဘက္သို႔သူေလွ်ာက္လာ
မိ္တယ္။ မၾကာပါကေလးတစ္ေယာက္သည္ သူဆီ
ေျပးဝင္လာခဲ့တယ္။ တစ္ဦးတည္းသု႔အသည္းခ်ာ
သူ႕ရဲ႕သားေလးပင္။ အကိုခ်န္းတစ္ေယာက္လဲ
ဂ်ဴတီဂုတ္ႀကီးတဖားဖားႏွင့္ေရာက္လာေလသည္။
“ပါးပါး"
“ရွန္႔ရွန္႔ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာလဲ အကိုခ်န္း
ကေရာ”
“အမေလးဘယ္လိုရမလဲ မင္းသားေလမင္းကိုမ
ေတြ႕လို႔ငိုေနတာမတိတ္ေတာ့ အဲ့တာဝမ္နင္က
ငါဆီလာပို႔သြားတာေလ ငါမွာဂ်ဴတီခ်ိန္ႀကီး မင္း
သားေမ်ာက္ေလာင္းေလးကို။ထိန္းရတာသိ
ရဲ႕လား? ဟန္႔”
“အကိုခ်န္းပဲ ဒီေမ်ာက္ေလာင္းေလးကို ခ်စ္လွပါရယ္ ဆို”
“ငါအမွားပါကြာ အေရးထဲသတင္းမွာမီးေလာင္တာ ၾကားလိုက္ေတာ့ ငါ့မွာပူထူသြားတာပဲ သိရဲ႕လား ”
“အခုက်ေနာ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အကိုခ်န္းရာ ”
“ဦးဦးခ်န္းေနာ္ ပါးပါးကိုမဆူနဲ႔”
“အဲ့မယ္ ငါမင္းအေဖကိုစိတ္ပူလို႔ေျပာေနတာေလ”
“အရမ္းမေအာ္ပါနဲ႔ဦးဦခ်န္းအားၿပဲမွန္းသိပါတယ္ ေျဖးေျဖးေျပာမေမာဘူးလား”
“အမေလးေလးဒီကေလးနဲ႔ေတာ့ ႀကီးလာေလစ
ကားတတ္ေလပဲ”
“ဦးဦးခ်န္း ရွန္႔ရွန္႔ကိုပိုမခ်စ္လာဘူးလား”
“ခ်စ္ပါရဲ႕ဗ်ာ ဒီအသဲတံုးေလးကိုခ်စ္ဆံုးပါဗ်ာ”
“ခ္ခ္”
“ရွန္႔ရွန္႔ေလးဦးဦးေမာေနလို႔ ရင္ခြင္ထဲလာပါအုန္း”
သူရင္ခြင္ထဲေျပးဝင္လာတဲ့ အသဲတုန္းေလးကို ဖက္
ထားမိတယ္။ ဘယ္လိုပဲေသြးသာမေတာ္ပါေစ ဒီကေလးေလးကိုေတာ့ သူ႕တူေလးအရင္းလိုအ
ရမ္းခ်စ္သည္ပင္။
YOU ARE READING
Stop S-1(Completed)
Fanfictionက်ေနာ္ဒီတစ္ေခါက္ေရးသားမွာက ငိုရတာေတြမ်ားမယ္ထင္တယ္။ ဇာတ္ကားတစ္ခုၾကည့္မိရာက အိုင္ဒီယာရလာတာေလးပါ။ ၿပီးေတာ့ဒီဇာတ္လမ္းကို ေရးဖို႔အတြက္ က်ေနာ့္ကိုအႀကံ ေပးခဲ့တယ္ က်ေနာ့္ညီကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတငိပါ တယ္။သေဘာက်ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရးစိတ္ကူးယဥ္ေ...
