ALFA'M

8.bölüm

Uyandıgımda saat daha erkendi.Uyuşuk adımlarla banyoya ilerledim.Duşumu dıktan sonra iç çamaşırlarımı giyip ne giyecegii seçmeye başladım.En son üzerime siyah mini etekle beyaz bluz giydim.

Aşagıya indigimde telefonuma bildirim geldi.Kapıdan çıkarken mesaja baktım.

ARAS

Konuşmak istiyorum.

Neden?

ARAS

Biliyorsun.Azra filan işte.

Nerde?

ARAS

Bana gel.

Dışarıda.

ARAS

Girdap Cafe.

Tamam.

Dedikten sonra adımlarımı Cafeye çevirdim.Ne konuşacagı belliydi ama yine de konuşmak istiyordum.

Geldigimde masada oturan Aras'ı gördüm.Duygusuz tavırlarla karşısına geçip oturdum.

"Anlat."dedim sakin tınıyla.

"Azra ile ben mutluyum yani boşuna gerilme.Seni evden kovdugunu duydum ama belki en iyisi bu olur.Seni gördügü yerde öldürecek gibi.Anlatmak istedim ama dinlemedi.Seninle benim beraber çekindigimiz fotograflarımızı görmüş.Ayrılmak istemedi ama bana güvenecegini sanmıyorum.Senin de onu rahatsız etmeni istemiyorum."dedi herşey normalmiş gibi.

"Neden senin yaptıgın şeyleri biz çekiyoruz? Senin bencilligini biz niye çekelim ki? Azra benim kardeşim ve onu bırakmam.Beni öldürmek istiyorsa öldürsün."dedigimde alayla güldü.

"Sen hep böyleydin aslında,çocuk.Azra.senden daha olgun.Onu seçmemin sebebi de bu,olgun oluşu.O senden daha iyi.Senin gibi çocuk degil.Bebek gibi aglamıyor ya da üzüldügünde kendini resimlerle avutmuyor.Senin aksine o daha kadın."dediginde içimde bir şeyler sarsıldı ki bu kadınlık gururumdu.Alayla gülmeye devam ederken çantamı alıp Cafe'den çıktım.

Gözyaşlarım firar ederken okula gitmem gerektigini hatırladım.O sırada gözümün önüne bir peçete tutuldu.Veren kişiye baktıgımda bir oglan oldugunu gördüm.Yakışıklıydı ve şuan ihtiyacım olan bir peçete oldugu için elinden alıp gözyaşlarımı sildim.

Beraber yürürken "Teşekkür ederim."dedim.Gülümsedi "Bir bayanı aglarken görmek beni üzer."dediginde istemsiz güldüm.

Sonra sesini düzeltip "Yanımda rahat olabilirsin,ben de senden farklı degilim."dediginde ona imayla baktım.

"Dogaüstü olarak."diye düzeltti.Hayretle yürürken "İsmini bahşeder misin?"dediginde gülümseyip

"Mira."dedim.

"Doruk."dediginde biraz daha güldüm."Gülmek sana çok yakışıyor ama sen aglamayı seçiyorsun.Bence dertlere ggüs gerebilirsin,Mira.Bu gülümsemeyi bizden esirgeme."dediginde ikimiz de güldük.

Yol boyunca gülerek konuştuk ve iyi biri olduguna kanaat getirdim.Sonunda yolumuz okulda sona erince birbirimize döndük

"Bugün okula gelmiyecegim ama sırf senin gülen yüzünü görmek için gelebilirim."dediginde cidden utandım.Ben gülerken birden hırlama sesi duydum.İkimiz de sese baktıgımızda karşımızda Yaman'ı gördük.Bize öfkeyle bakıyordu ve açıkçası korkmuştum.

Yanımıza gelmesiyle Doruk bana döndü ve koluma dokunup "Tekrar görüşmek üzere,Mira."dedikten sonra göz kırptı ve Yaman'a anlam veremedigim bir bakış atıp gitti.Yaman beni kolumdan hızla tuttu ve okula soktu.Çok korktum ama beni okula girdirmedi.Arka bahçeye geçtik.O beni kolumdan tutuyordu ve ayaklarım mecburen ona uyuyordu.En son durdugumuzda koluu bıraktı ve bana öfkeyle döndü.Yerimde gerilirken ölüm gibi gelen sesiyle konuştu