ALFA'M

37.bölüm

Birbirimize öfkeyle bakıyorduk ve barı hırıltılarımız dolduruyordu.Yaman öne çıkıp alaycı ifadeyle "Hadi ama kazanabileceginizi mi sanıyorsunuz, 8'e karşı 3 mü?"dediginde oglan sırıtırken arkasını gösterdi.Bir ordu vardı lan arkada.

"Düzelteyim.8'e karşı 23."dediginde sertçe yutkundum.Arkadan bir kız çıktı.Siyahlar içerisindeydi.Belinden kemerini çıkarıp kılıca çevirdi ve önüne kalkan misali tutarken "Düzltelim,9'a karşı 23."Oglan'ın kaşları çatılırken "Hala bizden az ve güçsüzsünüz.İntikamamımız kanlı olacak."derken dişlerini gösterip kükredi.

Yaman kızıllarını öne atıp kükredi.Kulaklarım çınladı resmen.Avizeler sallanırken raflarda ki bardaklar tek tek düşüp kırıldı.

Kükremesi bittiginde üzerimde bir kızı buldum.Kız'ın ellerini tutarken digerlerine baktıgımda farklı olmadıgıgını gördüm.Hatta Yaman beş kişiyle baş ediyordu.Kanı döken oydu sonuçta.

Kız pençelerini elime geçirirken hafifçe inledim.Dişlerimi çıkarıp kükreyip onu üzerimden ittim.Yaman'ın da "İşte benim kızım."dedigini duydum ama şuan asıl konu bu degildi.

Kız hızla üzerime koşarken egildim ve masalara fırlamasını keyifle izledim.Adkadan bir oglan boynuma sarılırken bacaklarıma bir şey battı.

Ah!Şimdi hatırladım.Bu Akrepti.Bacaklarında dikenler vardı ve şuan bana batıyordu.Tenimde biraz daha durursa dikenler kesinlikle zehirlenip ölecektim ama ellerini çözemiyordum.

Dikenleri aldırmayıp oglan'ın kollarından tutup onu arkadan öne sert bir şekilde geçiş yaptırdım.Oglan acıyla inlerken pençelerimi kalbine sapladım.

"Sen kendi intikamına bak,canısı.Başkasını düşünecegine kendine bak."diyip kalbini yerinden söktüm.Belimde hissttigim pençelerle bana yapılsa altıma kaçıracagım bir hırlama meydana getirdim.

Belimdeki eleri tutup ters çevirip kırdım.Kiz acıyla inlerken ben geçirdim bunsefer pençelerimi ona.Gözünün feri'nin söndügünü görünce ayaklandım.

Ben biraz yavaştım sanki.Yerde yatan onca adamı görünce.

Bana yaklaşan bir kızı görünce derinden bir ofladım.Bana dogru koşarken bir kükredi ki içimden bir ses bir an topuklarını popona vura vura kaç dedi.Ama ben sürümü arkamda bırakacak kadar kalleş degildim.

Bende dişlerimi podyuma sunarken Yaman kadar olmasa da karşımdakinin korkmasını sagladım.İkimiz de birbirimize koşarken masaya çıktım ve üzerine atlayıp yere düşmesini sagladım.Bu sefer hiç ugraşmadan kafasını kırıp yerinden söktüm.

Etrafıma baktıgımda tek bir kişinin oldugunu gördüm,Kanima.

Herkes ona bakarken o Yamanla bakışıyordu.Sinsice gülümseyip pençelerini çıkardı.Nasıl oldugu bilinmez birden dibimde bitti ve pençelerini karnıma geçirdi.Ben acıyla inledikten sonra pençelerini çekip memnun olmuşçasına gülümsedi.Yere çökerkem Yaman onunla ilgileniyordu.Oglan'ın acı dolu haykırışlarını duydum.

Agzımdan kan gelirken Eliza yanıma geldi.Parmagımı dahi kıpırdatamıyordum.Pislik beni felç etmişti.

Yaman hızla yanıma gelip beni kucaklarken ona tutunamadım bile.Bedenim taş kesilmişti.

"Ona ne oldu?"

"Ölmedi,işkence çekecek.Onu kendi zehriyle zehirle zehirledim."sesinde ölüm vardı sanki.Söylerken sesinde yumuşaklık adına tek bir iz bile bulamadım.

Yine o klinlige geldigimizde beni sedyeye yatırdı.Lavin bana bakarken Yaman gözlerini üzerimden.bir kez olsun çekmemişti.

Lavin bana dönüp koluma bir igne yaptı."Bu senin yatıştırır.Biraz uyursan kendine gelirsin."dedikten sonra Yamanı kolundan tutup dışarıya çıkardı.