ALFA'M

31.bölüm

Salona geçmiş kahvemizi içiyorduk.Emir'in sevimli ifadesi,
Lila'nın ise sert bakışları arada üzerimde geziniyordu.

Emir ile Yaman sohbet için bahçeye çıktılar.Eskiye dayal bir arkadaşlıkları vardı.Lila ile neredeyse hiç konuşmuyordu.Bunda benim payım vardı.Aras ismini dile getirdigi için.Onun ismini zikretmek yerine it diyip duruyordu.

İlerleyen vakitlerde telefonuma mesaj gelmişti.Gelen mesajın Melisten gelmesi gülmsememe neden oldu.

-Naber?

Şimdi daha iyiyim.

-Durumlardan dolayı konuşamadık ama son yaşanan olaylardan dolayı geri dönmüşsün.

Öyle oldu.

-Eliza seni aldıgında agladıgını söyledi.Şimdi nasılsın?

Daha iyiyim.

-Nerdesiniz?

Bir eve geldik.Yardım alacagız.

-Umarım herşey yoluna girer.

Umarım.

-Ben artık derse girmem gerek.Sonra konuşuruz.

Tamam.

(Melis)

Mirayla konuştuktan sonra içimi koca bir rahatlık sardı.En azından nasıl oldugunu biliyordum.

Boş sıralardan birine geçip oturdugum sırada Bayan Esila geldi.
Elindeki dosyaya bakarken sınıfa döndü.

"Artık hepiniz başarılı birer kurtsunuz.Daha da iyi olmanız için A sınıfında ki arkadaşlarınızla eşleşip ders çalışacaksınız.Şimdi eşleri açıklıyorum."

Dikkatle dinlemeye başladım.Kimdi acaba benim eşim.

"Meriç ve Sezgin." Bir sayfa çevirdi.

" Aleyna ve Doruk."Bir sayfa çevirir.

"Melis ve Alaz." Ne? Şu delta olan.Aman Allahım.O herif beni neredeyse çıplak görüyordu.Onu gördügüm yerde kaçmaya çabalarken onunla mı eş olucagım.Sakin olup o anı aklımdan silmeliyim.

Zilin çalmasıyla Bayan Esila beni yanına çagırdı.Masası'nın yanına gittigimde "Eş seçiminde oldukça zorlandım,Melis.Kayla,Eliza,Mira,Yaman,Bora ve Ozan olmaması kötü oldu.Hepsi de güçlü ki Yaman fazlasıyla güçlü.Bir sorun yok degil mi?"

"Cadılarla ilgili hocam.Ama şuan alfaları olan Yaman bir çözüm buldu galiba.Herşey hallolacak.Kısa zamanda geri gelecektirler."

Başını salladıktan sonra çıkmamı işaret etti.Koridorda ilerlerken önüme bir oglan çıktı.Pis pis sırıtıyordu.Elimdeki kitapları sıkıca tutarken kenara çekilmeye çalıştım ama adımladıgım her an yolumu kesiyordu.

"Ne yapmaya çalışıyorsun? İzin verir misin?"

"Bir kahveye ne dersin,bebegim.Sonrasında belki bir şeyler yaparız." Tam agzımı açıp onu tersleyecektim ki oglanın suratına yumruk inmesiyle duvara toslanması bir oldu.Yumrugu atan kişiye baktıgımda sinirden koyulaşan gözleriyle Alazı gördüm.

Hızla ogla'nın yanına gidip yakasından tutup diger duvara fırlattı.Bu sefer duvar çatladı.Oglan duvardan yere süzülürken

"Seni bir daha görürsem elimden kurtulamazsın.Sen kimsin lan"diye adeta kükrerken beni de kolumdan tutup bahçeye sürükledi.Tek elim kitaplarımı tutarken sinirli oldugu için hiçbir şey dememiştim.

Arka tarafa geçtigimizde sinirle bana döndü.Ama ben hiçbir şey yapmamıştım ki.

"Bir daha o itin yanında görmüycem seni."