ALFA'M

48.bölüm

Koltuga tekrar oturdugumda Mahir'in kulagına egildim."Anemler de buraya gelicek.Ben dönemiyorum ama istersen sen git."diyip çekildigimde gülümsedi.

"Sorun yok.Burayı sevdim.Sen burdaysan ben de burdayım."

"Sen bilirsin."dedim.gülümseyerek.

Melis çıglık attı ama sevinçtendi."Aman Allahım!Burda kalıyorsun.Gitmiyorsun."

"Öyle oldu."dedigimde hızla yerinden kalkıp kollarinı boynuma doladı.

"Ne kadar mutlu oldum bilemezsin."diyip bana gülerek baktı.Yerine geçerken Mahiri gösterdi.

"Kim?"

"Ben Mahir."diye belirtti.Mahir oldukça hoş bir çocuktu.Sarıya çalan saçlarıyla oldukça cooldu.

"Hım."diye mırıldandı.Bu ses tonunu gayet iyi biliyorum.Hoş çocukmuş.Bunu istemiyorum işte.Mahir benim sadece dostum.

Saate bakınca 11'e geldigini gördüm.Ellerimi dizlerime koyup ayaklandıgımda herkes.ayaklandı.

"Bize müsade.Geç oldu."

"Nerde kalicaksınız?"diye sorunca Sera Mahirle bir iki dakika bakıştık.Seraya dönüp dudak pırtlattım."Bir otel ayarlarız."dedigimde aniden Yaman "Olmaz."dedi.

Sera da koluma girip "Yani ev boş.Odalardan birini sana birini de Mahire ayırırız.Boşuna zahmete girmeyin."
"Gerek yoktu.Bir otele yerleşirdik."Cıkladı.

"Duymamış olayım,Mira.O kadar geldin.Bir arkadaş olarak bunu yapabilirim bence."

Mahire bakıp "Sorun olur mu? Rahat eder misin?"Homurdanmaları duyuyordum ama kulak asmıyordum.

"Sorun yok sen rahat edersen ben de ederim."

"O zaman burda kalıyoraunuz."dedi Eliza ellerini birbirine heyecanla çırparken.

Odaya gedligimde Kayla gülümseyip kapıyı kapadı.Yatagın üzerine koyulan beyaz saten geceligi alıp üzerime geçirdim.Oldukca rahattı.Yüzümü de iyice yıkayıp.odaya girdim.

Yataga girip üzerime çarşafı aldıktan sonra gözlerimi kapadım.

----

Mira odaya girdikten sonra uyumasını bekledim.Uyudugundan emin oldugumda yavaşça odasına girdim.

Prensesler gibi uyuyordu.Güzelligi daha da artmıştı.Yatagın ucuna oturup ellerimin arasına saçlarını alıp kokladım.Bu kokuya hasret kalmıştım.

Dudaklarımı alnına bastırdım.Biraz orda sabit kaldım.Geri çekildigimde onu rahatsız etmemek amacıyla ayaklandım.Elimi pürüzsüz cildine sürtüp çektim.Benden sonsuza dek nefret etmesine alışamam.

----

Uyandıktan sonra Mahirle bizim eve geçtik.Annemler gelmiş ve hatta uyuyordu.Resmen benim gelmemi beklemişlerdi.Salonda oturuyorduk.

"Yamanı affetmiyeceksin degil mi?"

"Sanmam.Bu ilk hatası degildi.Bir daha olmaz.Her affedişimde hep bir hata yapıyor."

"Pek anlamam ama genel olarak sen haklısın ve affetmemen en dogru karar ama degişme ihtimali de var."

"Yaman degişmez.Ben degişirim ama o degişmez."

---

Yolda yürürken rüzgar tenime çarpıp geçiyordu.Buranın havası da ayrı güzeldi.

Gülümserken Mahirle yürüyorduk.Birden birinin belimden tutup beni yere yatırıp üzerime çıkmasıyla bir yerden gelen okun yere düşmesiyle adranilenle dolup taştım.