ALFA'M

20.bölüm

"Senin burda ne işin var?"

Azra karşımdaydı ama nasıl olur.Burayı kimse bilmiyor.Bizim evimizden uzakta bir yer burası.Azra buraya nasıl geldi ki?

Yaman'ın kollarının arasından çıkıp ona dogru yürümeye başladım.Önünde durdugumda "Abla,duyduklarım dogru mu?" Ne duymuştu ki? Bir şey dememe izin vermeden devam etti.

"Aras Cadıymış,Sende kurtmuşsun.Yalan de n'olur? Buna ihtiyacım var.İnsan oldugunu söyle."derken omuzlarımdan beni sarsıyordu.Sarsma'nın etkisiyle yalpaladım.

Yaman beni omzumdan tutup bedenine yasladı ve kendi cevap verdi

"Benim betam,benim kurtum.Kimden duydun bilmiyorum ama dogru,yalan degil."dediginde bagırdı.Kurtların duyuları hassas oldugu için Yaman hemen kulaklarını kapattı.Benim de elim kulagıma giderken konuşmasına devam etti

"Seninle evlenecegini söyledi.Hani onu sevmiyordun,hani yalandı.Onu terk etmiştin hani."dedi beni yine sarsarken.Donup kalmıştık.Ellerimi çekerkem elimde bir ıslaklık sezdim.Elime bakarken kan oldugunu gördüm.

Azra gerilerken "Kulagı kanıyor,normal mi?"dedi beni göstererek.Yaman da beni kucagına alırken "Duyumuz hassas ve sen daha yeni içine sıçtın,bravo."dedi salondan çıkarke.Arkadan Azra da geliyordu ama Yaman onu umursamıyordu.

"Yaman,ben iyiyim."dedigimde cıkladı."Gorevlilerden istiyorum o cevabı.Sen iyi olana kadar yanındayım ki iyi olsan da benimlesin." Söz dinlemiyordu ki.İlla dedigi olacaktı.

Revire geldigimizde beni sedyeye oturttu.O sırada görevli kadın gelmişti.Kulaklarıma bakarken "Nasıl oldu?"dediginde mahçupça gülümsedim.

"Önemli bir şey degil.Ses yogunlugu yaşadım o kadar."

"Önemli.Aptal kızın teki geldi bagırdı ve durum bu."dediginde kaşlarımı çattım.

"Bir daha kardeşime aptal deme,Yaman.Bu sefer seni affetmem."dediginde ellerini sabır dilercesine saçlarına daldırdı.Azra'nın kapı'nın önünde oldugunu hissediyordum ama dönüp bakmadım.

Görevli kadın gerginligi anlayarak sustu ve sadece kanayan yeri temizledi.

İşi bittikten sonra yanımızdan ayrıldı.Sedyeden indim ve Yamana çatık kaşlarla "Ona iyi davran.Dedigin gibi büyülenmiş olabilir.Bu tepkisi normal."dedigimde gözlerini gözlerime kenetlerken

"Bu kadar olgun nasıl olabiliyorsun ki? Hayatımda verdigim en dogru kararsın.Bu saatten sonra seni benden kimse alamaz."dediginde gülümseyip yanından ayrıldım.Azra'nın yanına gittigikde gülümsemem soldu.

Mahçupça bana bakıyordu.Sesimi düzeltip. "Biraz konuşalım.Yine herşeyi yalnış anlamışsın."diyip koridorda yürümeye başladıgımda beni arkamdan takip etti.

Bahçeye çıktıgımızda Yaman'a döndüm "Yalnız konuşmam gerek."dedigimde tam itiraz edecekken "Lütfen.Beni seviyorsan bizi yalnız bırak."dedigimde agzı otomatikmen kapandı ve giderken bana dönüp

"Bana ilk emir veren ve uyduran kişisin.Bunu sevdim."Yanıma gelip yanagıma minik bir öpücük kondurdu ve kulagıma egilip "Karım olunca da böyle emir versene."diyince gözlerim büyüdü.Yani o kadar ciddi miydi? Ciddiyetimi bozmadan omzuna vurdum "Yamaan"diye uyarırken sırıtarak banka dogru ilerledi.Digerleri de ordaydı zaten.

Yürürken konuşmaya başladım."Herşeyi başa sarıyorum.Bu biraz zor olacak.Olaylar baya bir birikti çünkü."

"Arasla 3 yıl bir ilişkimiz vardı.Senin de 2 yıllık.Kapıyı açtıgımda şok oldum resmen.Arası karşımda benim degil de senin sevgilin olarak karşılıyordum.Ama sana kıyamadım.Sevgilinle bizi tanıştırmak için annemleri İzmirden buraya kadar getirtmiştin.Ve en önemlisi çok mutluydun......Benim hayatım zaten olayı kavrayınca mahvolmuştu.Senin mutlu olmanı istedim."